Legowisko Dasima

Dasim

-Czemu nie?-powiedział i zaśmiał się wesoło, nadal głaszcząc ją po głowie.
-Przyjmuję ten warunek.
No bo wkońcu to była tylko i wina Dasima, a nie Enary.
-Słyszałaś o tym, że Elena jest w ciąży z Demonem?

Enary

- Tak słyszałam...co w tym takiego ciekawego? - zapytała zdziwiona czemu jej partnera tak ciekawi ciąża innych wader. I to jeszcze takiej Eleny. Zasranej, z dobrym sercem, uczciwej i jeszcze bety... bleeeeh... No ale zaraz się dowie. A może Dasim zapragnął mieć i z nią dzieci?

Dasim

Dasim wzruszył jedynie delikatnie ramionami.
-Nic ciekawego. Ot tak mówię.-odpowiedział spokojnie, bez cienia zainteresowania ciąża innej wilczycy. Bo po co? Jeśli Enary zechce potomstwa, to się zgodzi, ale on nie będzie o takich rzeczach myślał.

Morte

Ahh, przydupasek przyszedł. Morte rozglądnęła się dookoła i westchnęła cicho, po czym podeszła do legowiska, które z resztą dopiero co zauważyła. Zobaczyła Enary i uśmiechnęła się, po czym zwyczajnym krokiem zapukała w kamień.
Witam. Mogę wejść? Wspaniale-parsknęła i podeszła powoli do wilczycy.

Enary

- Morte, co robisz w legowisku mojego partnera? - zapytała patrząc najpierw na Morte a potem na Dasima. Czyżby basior zrobił coś jeszcze o czym nie raczył jej powiedzieć? Kto tam wie. Jedno jest pewne, Enary ruszyć Dasima nie pozwoli już nikomu. Chyba, że on uzna takie rozwiązanie za najlepsze, po prostu zakończyć to wszystko co było między nimi. Jednak niedawno dostał szansę i biała wątpiła, by próbował jakichś marnych sztuczek.

Morte

Niee. My się nie znamy przyszłam do ciebie. Małe pytanie i już znikam-powiedziała i popatrzyła na basiora. Kto to, i cooo w ogóle się dzieje.. Nie obchodziło ją. Nie siadała nawet, ponieważ bardzo jej się spieszyło. No cóż, przechodziła tędy do spiżarni, miała mały łup..

Enary

- No to słucham. - powiedziała spokojniejsza. Skoro tak, niech mówi w czym rzecz. Wilczyca usiadła naprzeciw Morte i czekała. O co też może zapytać ją ta wilczyca? Co chodzi jej po głowie? Dosyć zastanawiania się. Niech mówi.

Morte

Szybko powiem i będzie.-powiedziała.
No więc tak, przyszłam zasięgnąć po radę. Czy po prostu, by uwieść kogoś mam być słodka jak cukiereczek czy niezależna i obojętna-spytała. No tak, było to dosyć dziwne i głupie, ale Morte było to potrzebne, miała pewien cel, tylko to jedno pytanie ją dręczy.

Enary

- Każdy jest inny. Trzeba to wyczuć. Najpierw porozmawiać jak gdyby nigdy nic, popytać go o jego życie osobiste. Podczas tej rozmowy widzisz, jaki charakter ma dany wilk. Czy jest spokojny i szarmancki, czy wojowniczy łobuz i raczej ktoś, kto lubi zdobywać. Są też tacy, którzy lubią być zdobywani ale takich jest znacznie mniej. Sztuka tkwi w tym, by to oni biegali za tobą, nie na odwrót. Zainteresować ich sobą, kokietować ich, być zabawna i uwodzicielska, ale nie dawać im tego, czego chcą od razu... Musiałabym ci to zademonstrować... - powiedziała i dodała szeptem. - Wyczaję jakiegoś fajnego basiora i przyjdę po ciebie. Wtedy ci pokarzę, w czym rzecz. - powiedziała i uśmiechnęła się do Dasima.
- A to mój stały partner, Dasim. - powiedziała podchodząc do basiora i dając mu czułego buziaka w policzek. - Nawet ja potrzebuję miłości i sama ją daję.

Morte

Morte uśmiechnęła się i kiwnęła łbem, i na podziękowanie i na powitanie, a za razem pożegnanie.
Dzięki-powiedziała swobodnie i odwróciła się po czym zaczęła się oddalać z owych terenów.
Do zobaczenia-dodała i zniknęła z owych terenów.
zt

Dasim

-Wyczaisz?-zapytał, unosząc jedną brew i mimowolnie się uśmiechając-Stały partner? Enary, szczerze...-tutaj zaśmiał się, jakby sam do siebie.
-Przyznaj sama, obiecuję, nie będe zły ani zazdrosny: Jesteś wspaniałą, piękną, mądrą wilczycą i pewnie za Tobą uganiają się jakieś wilki, hm? Powiem ci tyle: Jeśli ci to nie przeszkadza i tak chcesz, nie jestem zły, rób z nimi, co zapragniesz. Wiedz jednak, że ja zawsze na ciebie tutaj czekam i gotów jestem ci pomóc. Ale skoro ty, możesz... "Rozmawiać" z wilkami, czy ja bym nie mógł raz na jakiś czas poznać jakiejś wadery, hem?

Enary

Enary gwałtownie obróciła łeb w stronę wilka.
- Dobrze wiedziałeś na co się decydujesz, kiedy prosiłeś mnie, bym została twoją partnerką. Ustatkowałam się i co z tego miałam? Ból. Taki jak kiedyś. Przez ciebie znów jestem taka. Ale mimo to dałam ci szansę i źle zrobiłam. Skoro tak bardzo potrzebujesz innych niż ja, bo masz taki grymas a nie sposób radzenia sobie z bólem czy w ogóle z życiem, to po co ci ja? Wybieraj co wolisz. Ale nie, zaraz. JA może zadecyduję. Koniec nas? - wyrzuciła z siebie słowa, które po ostatnim razie nie miały już dla niej praktycznie żadnego znaczenia. Więc albo Enary przestała ufać Dasimowi i nie chce mieć z nim nic wspólnego, albo Dasim swym zachowaniem zabił w Enary miłość do niego.

Dasim

-Nie o to mi chodzi, Enary. Trzymasz mnie w swojej klatce. Nie, ja nie chcę tak jak ty, latać za innymi wilczycami. Ale czemu, gdy tylko rozmawiam z jakąś waderą, ty "ciągniesz za smycz"? Nie dajesz mi życia. Nie chcę rozkochiwać w sobie wader, poprostu chciałbym móc z jakąkolwiek porozmawiać. Jeśli chcesz końca, to twój wybór.-choć Dasim chciał płakać, czuł, że łzy pchają mu się do oczu, zachamował je. Nie może się teraz poddać i wymusić na niej tego płaczem. Teraz zobaczy, co Enary do niego czuła. Czy było to to samo, czym darzyły go Shinq i KokuRai- litością, czy prawdziwą miłością.

Enary

- Więc z tą całą Yenn tak tylko sobie rozmawiałeś? - warknęła wściekle. No nie, tego było zbyt wiele. - Jeśli tak ma wyglądać twoja każda rozmowa z inną to odpowiedź brzmi "nie". A na taką reakcje i zachowanie sam sobie zasłużyłeś i nie oczekuj ode mnie, że będę zachowywać się inaczej. To nie ja cię zdradziłam, tylko ty zdradziłeś mnie i złamałeś mi serce pajacu, podczas gdy ja ci ufałam. Czego po tym oczekiwałeś? "Kochanie, tak bardzo ci ufam! Oczywiście, biegnij! Baw się dobrze!" ? Nie!. To, że ci dałam drugą szansę to tylko dlatego, że cię kocham... - urwała by powstrzymać łzy wściekłości - Widać wolisz inną... proszę, idź do tej całej Yenn, proszę, twój wybór. - wypowiedziała ostatnie słowa warcząc przez obnażone kły.

Dasim

-Nie, nie pójdę do innej, Enary. I lepiej zakończmy temat o zdradzie, chyba wiesz sama CZEMU.-Dasi wyraźnie zaakcentował te słowo. To co wilczyca robiła i robi z innymi wilkami... Eh...-Posłuchaj, Enary. Nie, ja nie chcę innej wilczycy. Chcę ciebie. Nie, nie oczekiwałem takiej odpowiedzi od ciebie. Nie jestem taki, by po tym, jak wróciłaś, robić takie świństwa.

Enary

- Więc teraz próbujesz mi powiedzieć, że to co robię teraz to świństwo? Nie, mój drogi. I nie wiem czemu. Nie rozumiem twojego podejścia, bo tak się składa, że kiedy tylko zgodziłam się być z tobą odrzuciłam tamto życie. Niestety, nie dam się znowu tak zranić jak to zrobiłeś. Zrobiłeś tak, jak wszyscy inni, których kochałam. I wiesz co? Chyba zatracam już to uczucie, a ty temu pomagasz. Gratulacje. Dumny z siebie jesteś? Z resztą nie ważne. Zaczynam żałować, że ponownie dałam się nabrać słowom, że ktoś mnie kocha i nigdy nie zostawi ani nie zdradzi. Po prostu... nie no, rób co chcesz tylko daj mi święty spokój. Wybieraj co wolisz. - odparła rozwścieczona do granic możliwości.

Dasim

-Między czym, a czym Enary mam wybierać? A wiesz w czym ty mi teraz pomagasz? W tym, żeby zrozumieć, że skoro tyle wilczyc przez całe życie mną pomiatało i miało mnie gdzieś, wykorzystywało mnie, to muszę zrozumieć, że najwyraźniej miłość nie jest mi pisana.-westchnął ciężko, opuszczając łeb.
-Skoro pragniesz tego, to mnie zostaw Enary. Nie będe płakał, nie będe krzyczał, nic. Zrób co chcesz. Naprawdę.

Enary

Nie wytrzymała. Po prostu wybuchła płaczem.
- Całowałeś Yenn! Całowałeś! Podczas gdy ja nawet poza krainą byłam ci wierna! Ty ohydny zdrajco! Jak mam być inna!? Jak mam ci po tym ufać? Jak mam cie puszczać do innych wader? - wypłakała mu wreszcie to co ją tak bolało. - Ja cię kocham a to co robię z innymi to moje odkupienie krzywd. To nie oznacza, że cię nie kocham!

Dasim

A Dasim siedział tak, nie wiedząc kompletnie co zrobić.
-Enary...-wyszeptał ze smutkiem-Wybacz mi. Źle się z tym czuje, naprawdę. Ale jak już przedtem słyszałaś, ja, głupi, gdy ciebie nie było w krainie oszalałem. Nie wiedziałem, co bez ciebie począć.

Enary

- To cię nie usprawiedliwia ty frajerze! I nawet nie wiesz co teraz począć! Więcej! mnie obarczasz winą, bo przecież ty się musisz wybielić! Mam tego dosyć! Mogłam nie wracać! Mogłam zabić się przy pierwszej lepszej okazji! Nie czułabym tego co teraz! Nie cierpiałabym po raz kolejny! - wrzasnęła zanosząc się znów płaczem. Pajac zamiast ją przytulić, cokolwiek zrobić, to nie! Stać z boku i się tłumaczyć jak dziecko!