Veli-Matti Onni - jego legowisko

Elena

- Spokojnie maleńka. Niedługo będziesz widziała. Zobaczysz jaki świat jest piękny. - powiedziała jej czule do uszka i pogładziła waderke nosem po brzuszku. Tak bardzo kochała te maleństwa. Teraz i ona miała dzieci i po prostu była nimi zachwycona, absolutnie zawróciły jej w głowie.

Stella

Stella westchnęła cichutko i nagle... Jej oczka się otworzyły. Gdy zobaczyła jakieś śmieszne stworzenie (wilki xD) zaczęła piszczeć z radości. Jakie to wspaniałe!

Elena

Ten widok po prostu całkowicie urzekł wojowniczkę, takie duże, śliczne oczka.
- Wiesz kim jestem? Jestem waszą mamą. - powiedziała z uśmiechem i patrząc w te cudowne ślepka ucałowała ją w czółko. Czekała tylko kiedy jej syneczek też otworzy oczka. Na razie jednak smacznie drzemał wtulony w jej ogon.

Stella

To jej mama... I ona mówi... Ale jak wypowiedzieć słowo. Stella powoli otwarła buzie. Przez chwilę wydobywał się z niej tylko cichy pisk ale po chwili:
-M-ma-ma.-powiedziała, swoim cichutkim głosikiem i wtuliła się w sierść rodzicielki.

Elena

Evana podniosła długie uszy. Jej córeczka... właśnie powiedziała "mama"! Wilczyca była wniebowzięta! Przytuliła maleństwo pyskiem do siebie, delikatnie. Była tak bardzo szczęśliwa.
- Tak, mama. Na pewno jesteś głodna. - powiedziała i nosem skierowała jej pyszczek na źródło pokarmu i dodała - Pij maleńka Stello, potrzebujesz teraz siły by poznać ten ogromny świat.

Stella

Stella napiła się trochę i ziewnęła cichutko.
-Ma-ma-powtórzyła, po czym położyła się i zasnęła zwinięta w mały, słodki kłębuszek.

Elena

I Evanie zebrało się na sen. Po porodzie była zmęczona, bo nie oszukujmy się, to nie jest łatwe zadanie urodzić. Przytuliła do siebie dzieci i zasnęła z uśmiechem na pysku.

Stella

Stella obudziła się, mrugając oczkami. Jakoś tak cicho tu było.
-Mama.-powiedziała już pewnie. Powoli wstała, ale znowu upadła. Wstawała tak kilka razy, aż jej sie udało.

Elena

Ev podniosła głowę gdy usłyszała głosik i uśmiechnęła się radośnie na widok swej córeczki.
- Dzień dobry słonko. - powiedziała i ziewnęła. - Widzę, że już sama wstałaś. - polizała Stelle po główce i dodała - Jesteś głodna?

Stella

Stella czuła, że jej brzuch jest pełny. Uśmiechnęła się tylko i pokręciła główką.
-N-nie.-odpowiedziała cichutko. Rozejrzała się wokół. Ale fajnie tak sobie żyć!

Elena

- No to w takim razie może masz ochotę wyjść na słoneczko? - zapytała i spojrzała na śpiącego smacznie Ventusa i doszła do wniosku, że skoro wyjdą tylko przed jaskinię to nic się nie stanie. Wstała powoli i okryła Ventusa puszystym kocykiem, który leżał w wejściu i spojrzała na swoje maleństwo.
- Idziemy? - zapytała i uśmiechnęła się do Stelli ciepło.

Stella

-Oczywiście!-powiedziała i chybocąc się lekko wyszła przed dom. Chwilę mrużyła oczy, przez słońce, ale zaraz je otwarła i zaczęła piszczeć i biegać.

Elena

Fioletowa wojowniczka wyszła za córką, posadziła z gracją swój zad na ziemi i patrzyła na swoją córkę. Zaśmiała się serdecznie i przekrzywiła nieco głowę w bok. W końcu położyła sie i dalej przyglądała Stelli.

Stella

-Co to?-spytała, wskazując jasną, dużą kulę na niebie. Była tego tak bardzo ciekawa! Ale nie wiedziała co to... Wielka szkoda. Nie mogła usiedzieć w miejscu.

Elena

- To słońce Skarbie. - odpowiedziała wilczyca z tym samym uśmiechem. - Kiedy słońce jest na tym niebieskim w górze, czyli niebie to znaczy, że jest dzień. - dodała tłumacząc. Teraz zaczyna się faza jej dziecka na pytania. Jakie to było urocze! Nigdy by nie pomyślała, że macierzyństwo będzie takie cudowne.

Ventus

A Ventus smacznie sobie spał. Taaa... chyba był troche leniuchem, ale fajnie sobie tak pospać!! W końcu obudził się, widząc że nikogo przy nim nie ma, otulił się bardziej kocykiem a łapkami podrapał się po nosku robiąc zeza. W końcu chcąc nie chcąc wstał podnosząc swój zacny mały zadek i ruszył ku wyjściu czując jakieś zapachy. Wyszedł z przymrużonymi oczyma ale po chwili przyzwyczaił się do jasności dnia, widząc matke oraz siostre pobiegł w ich kierunku. Kiedy juz byłdostatecznie blisko skoczyl na siostre przewracając ją. Zaczął gryźć lekko jej ucho niczym rozrabiaka.
- Cześ Stella - taa jakieś słowa tam potrafił ale i tak źle je układał.

Elena

Zachichotała zakrywając pysk łapą i pokiwała pobłażliwie głową. Zaczynają się pierwsze zabawy. Pamiętała jak to ona bawiła się z rodzeństwem i w jakie tarapaty zawsze wpadała,o tak do wpadania w śmieszne tarapaty to ona miała wyjątkowy talent.
- No proszę i nasz śpiący królewicz podniósł swój zadek by zobaczyć jak wygląda świat poza ciepłym legowiskiem. - odezwała się podchądząc pęłnym gracji krokiem do dzieci i poczochrała Ventusa łapą po łebku.

Ventus

Kiedy ta czochrała go po głowie łapą ten wystawił język a na mordce miał lekki uśmiech. Po chwili jednak ząbkami uczepił się jednego z palców łąpy Evany powarkując niby to groźnie ale i tak wyglądało to przekomicznie. Taaa...nielada z niego mały nicpoń.

Elena

Nowo upieczona mamuśka opuściła ciało na przednich łapach tak,by stykać się nosem z noskiem Ventusa i uśmiechnęła się figlarnie. Warknęła cicho, wsunęła nos pod jego ciałko, delikatnie przewróciła go na plecy i zaczęła łaskotać wilczka nosem w brzuszek.

Ventus

Ventus zaczą się śmiać. Tak łaskotało go to niemiłosiernie. Jego matka go łaskotałą a ten łapkami jak i ogonkiem machał we wszystkie strony lekko bujając się na boki. Jak to ktoś powiedział, "mowa jest źródłem nieporozumień" dlatego też panowała taka cisza. W końcu młody się troche opanował i warknął na matke zaczepnie.