Freya szamanką?

Freya

Cicha polana, otoczona z dwóch stron ścianą starego lasu stanowi swoistą oazę na terenach przynależnych do grona gryfów. Choć nie słychać tu śpiewu ptaków, można spokojna zrelaksować się wsłuchując się w szelest liści na wietrze.
Polana porośnięta jest niską trawą, tak soczystą, że aż lśni w wiosennym słońcu. Gdzieniegdzie wyglądają malutkie łebki niebieskich i fioletowawych kwiatuszków.
Urok tego miejsca zdaje się jednak nie działąć na gryficę, która właśnie przyleciała na polankę. Wylądowała miękko i szeroko otwierając dziób, wykrzyknęła niczym orzeł. Czekała na swój test.

Taihen

Z przestworzy rozległ się odzew, a za chwilę nad polaną kołował wielki gryf. Bo trzeba przyznać, że Taihen nawet jak na swój wiek był wielki. Mimo tego wylądował miękko i skłonił nisko głowę przed młodszą gryficą. Wyprostował się i uśmiechnął serdecznie.-Witaj, jak się czujesz?-zagadnął przyjaźnie.

Freya

- W poprzednim wcieleniu bywało lepiej- odparła szczerze. Popatrzyła na niego tym samym, bystrym wzrokiem, co na obradzie. W końcu odwróciła wzrok i dodała:
- Chciałabym zostać szamanką, jak wiesz. Czy zatem poświęcisz mi swój czas?

Taihen

-Jak najbardziej.-Powiedział i usiadł. Spojrzał nań bystrym wzrokiem i odezwał się.-A więc Freyo, powiedz mi, co wiesz o magii?

Freya

- Myślę, że prawie wszystko. Byłam boginią, która wszak z nadzwyczajnymi zjawiskami kontakt miała na co dzień. Cała wiedza z poprzedniego wcielenia pozostała w mej pamięci. Lubuję się w magii ognia i aury. Muszę jednak przyznać, że w ogóle nie opanowałam umiejętności panowania nad wodą. No i w tamtym wcieleniu lepiej mi szło... Teraz przez te szpony w ogóle nie mogę magii uprawiać. Mimo to, uważam, że długo musiałbyś szukać gryfa, który miałby tak dużą wiedzę na ten temat.
Twoja decyzja, co postanowisz będzie już raczej nieodwołalne- dodała na koniec z lekkim uśmiechem. Nieświadomie rozłożyła delikatnie skrzydła, nie trzymając ich sztywno. Dlaczego akurat przy nim umiała się rozluźnić a na innych pluła jadem?

Taihen

Tak, dobrze wiedział, ze jego decyzja była nieodwołana. Widział w jej oczach tę iskrę, gdy mówiła o magii. Co do poprzedniego wcielenia-był sceptyczny. On nie wierzył w życie po śmierci. Jesteś tu i teraz, a jak coś zostawiłeś stajesz się duchem. Żadnej wyższej filozofii.-No więc może pokażesz, co umiesz?-Spytał patrząc na nią zaciekawiony.

Freya

- Co potrafię?- zapytała trochę zdziwiona. W końcu jednak po prostu wzbiła się w powietrze, wykrzykując jakieś wyzwiska. Za krótką chwilę zniknęła z pola widzenia Taihena, chowając się za chmurami. Najwyraźniej coraz bardziej się wściekała.

Taihen

Taihen zrobił inteligentne "Eeee" nie wiedząc, o co chodzi. Patrzył za gryficą, dopóki nie stracił jej z oczu. Czekał, aż ta wróci... Miał nadzieję nie czekać długo.

Freya

Wciąż mógł słyszeć wyraźne wyzwiska pod niewiadomym adresem, które jakby stawały się głośniejsze, mimo iż Freya była daleko. Przybierały na sile, by po chwili... Dosadniejsze słowo zagłuszył piorun. Kiedy zaś gryfica wyłoniła się zza chmur, które stały się cięższe i ciemniejsze, w ziemię uderzyła błyskawica.
Wylądowała i się rozpadało na dobre. Patrzyła na Taihena, a w oczach biegały jej ogniki wściekłości. Czasem jeszcze wyrzucała z siebie przekleństwo i tym momencie uderzał piorun.

Taihen

Spojrzał na nią wzrokiem pod tytułem "Co to było". Nie znał się na magii, ale to mu wystarczyło.-Nie wiem, co mają do tego przekleństwa, ale niezła jesteś.-Powiedział z wielkimi, dosłownie, oczami.-A więc od tej pory nosisz dumne miano szamanki.-Powiedział. No bo co miał jeszcze sprawdzać? To mu wystarczyło.

Freya

- Po prostu muszę się stosownie mocno zdenerwowac, a przekleństwa pomagają- wyjasniła. Słowa te wypowiadała już z usmiechem- dało się to dosłownie odczuć. Pioruny ucichły, deszcz zanikł, a na niebie pojawiła się tęcza w przepięknie żywych kolorach.
- Dziękuję- rzekła jeszcze i poczekała, aż wódź odleci pierwszy.

Taihen

Popatrzył na nią jeszcze przez chwilę, nieco zmieszany. Uśmiechnął się skrępowanie, nie wiedząc, co zrobić.-Wiesz...-powiedział cicho grzebiąc pazurem w ziemi. Zamilkł. Po chwili podniósł głowę, już chciał coś powiedzieć, ale się rozmyślił.-Nie ważne.-bąknął jedynie i skłonił głowę. Po chwili odwrócił się, wybił i już Go nie było.

Freya

Popatrzyła za nim i choć uszczęśliwiona nową rangą, to jednak skupiła się na nim, czegóż mógł chcieć? Poleciała więc za nim, mając nadzieję, że go o to zaraz zapyta.