Niebiańskie Wzgórze

Taihen

Niebiańskie Wzgórze. Ta nazwa ma chyba wykpić wszystkich bogów, którzy stworzyli niebiosa. Bowiem ta góra, której szczyt otoczony jest urwiskami i niemal zawsze wieje wiatr i prawie tak samo często zacina deszcz. Nie najlepsze miejsce na wycieczki, a wspinaczka tu jest niemalże samobójstwem. Dobrze się stało, ze właśnie na terenach skrzydlatych leży, nie zaś tam, gdzie skrzydła dostępu nie mają. Było by to niemal kpina, jednak nie jest. Cieszyć się czy płakać? Właśnie na tę szarą górę przyleciał Taihen. Gdy tylko się zbliżał, poczuł deszcz spływający po piórach. W pewnym momencie stał się tak intensywny, że gryf musiał zamknąć na oczy. Po omacku wylądował. Rozsunął powieki, ukazując swoje ślepia. Patrzył w niebo, które dawało błogosławiony deszcz. Co się z nim działo w obecności tej gryficy?

Inna

Gryfa otuliła delikatna mgiełka, jasno zielona. Zadziwiające zjawisko. Mgła, taka właśnie, w tak paskudną pogodę? Niebywałe, a jednak.
Po chwili z mgiełki wyłoniło się ciało Innej- czarne, w desenie odcienia mgły. Jej oczy śmiały się do Taihena, łapy zaś zdecydowanie niosły ją bliżej niego.
- Witaj. Pamiętasz mnie jeszcze?- zapytała. W tym momencie uśmiech wykwitł także na jej kufie.