Srebrzysta Dolina - Polowanie Yuuki

Yuuseki

Srebrzysta Dolina, mimo swej nazwy nie jest niczym innym jak wyschniętym korytem rzeki. Wzdłuż obu brzegów ciągnie się aleja drzew o korze biało-srebrzystej niczym śnieg w grudniowy wieczór. Dalej widać już tylko miliony pospolitych, iglastych i liściastych drzew. Miejsce to, choć na pozór opuszczone bardzo często odwiedzane jest przez wszelakie zwierzęta.

Yuuseki wznosiła się ku nieboskłonom i pikowała w dół ku drzewom. Zielone błony, które przywykła nazywać skrzydłami rwały suche powietrze na strzępy. Błyskawica światła przecinała chmury, wymijając zręcznie ptaki i inne przeszkody, które stawały jej na drodze. W końcu zmęczona bezustannym trzepotaniem chyliła się powolnie ku ziemi. Na jej twarzy malował się grymas. Nie, nie była wściekła, lecz głodna. Wypadałoby załatwić więc tę sprawę, poprzez polowanie, a nie odwiedzanie licznych lokali. Przykucnęła na ziemi, starając się stać jak najbardziej niewidoczną i uważnie, bez pośpiechu zaczęła rozglądać się za jakąś zwierzyną.

Viy Curay

Polowanie smoka... Hyn, to coś nowego.
Smoczyca rozejrzała się w około - niestety - w jej zasięgu nie było widać żadnej zwierzyny. Nawet małego królika bawiącego się na łące, czy sarny przebiegającej wśród gęstwiny drzew - Nic, kompletnie nic.
Można by odnieść wrażenie, że las ten jest kompletnie pusty - zastanawiające, czy to prawda. Cóż, jest tylko jeden sposób by się przekonać.

Yuuseki

Przepraszam, że tak długo. Zapomniałam.
Smoczyca zrobiła się wściekła. W jej oczach zapłonął ogień. W każdy inny dzień, roi się tu od zwierząt. A teraz? Pustka. Jakby wszystkie ją wyczuły i się pochowały.
Nie miała zamiaru udawać kota czy wilka i czołgać się w trawie. O nie! Skoczyła w górę i zawisła nad lasem. Obniżyła się. Czyhała na takiej wysokości, iż ona mogła dostrzec zwierzęta, a jej zwierzęta nie. Pchnięta ciężarem własnych skrzydeł, poszybowała w dół i penetrowała każdy zakątek.

Viy Curay

I my wybacz, troszkę mi się zapomniało. D:

Smok to potężne i groźne stworzenia, takie na przykład króliczki wiedzą, że jak na niebie pojawi się coś wielkiego i ziejącego ogniem najlepiej uciekać, no, chyba, że chce się popełnić samobójstwo. Co jednak z innymi zwierzętami? Czy one też mają ten dziwny radar? Chyba tak... a nie, czekaj! Tam na dole, koło wielkiego dębu - stado saren! Perfekcyjna kolacja.
Teraz tylko kogoś upolować...

Yuuseki

Znów zapominam ^^
Yuuki wyszczerzyła zęby w szyderczym uśmieszku. Powoli, starając nie rzucać się w oczy. Zbliżyła się, jak najbardziej mogła i otworzyła swą 'paszczę'. Zacisnęła pazury, wystawiła kły (smoki mają kły?) i już miała rzucić się na zwierze... O nie. Tym razem, nabrała ją ochota na coś 'z grila'. Wypchnęła z siebie kłęby zielonkawego ognia i dopiero później ruszyła do ataku...