Jaskinia Eleny 18+

Wasp

Otoczył ją łapami, gładząc leniwie po grzbiecie. Dawszy sobie chwilę wytchnienia po najcudowniejszym seksie w życiu, gdy już pozbierał myśli, krótko przemyślał jej propozycję. W zasadzie nie miał czego rozważać. Podzielał jej uczucia w pełnej rozciągłości - zarówno odwzajemniał to, co pojawiło się w jej sercu w ciągu tych cudownie spędzonych chwil, jak i tak samo znienawidził tę krainę. Jego dom, ostoja szczęścia i spokoju przed laty, stał się obcą ziemią. Nie mógł zostać tu ani chwili dłużej. Wypuścił ją z objęć i podniósł się na przednich łapach do pozycji półsiedzącej.
- Tak, El. Ucieknijmy - odrzekł. - Najlepiej już teraz.

Elena

I ona wstała z ziemi i otrzepała się.
- Tak. Chodźmy jak najszybciej. Nie ma powodu, by tu zostawać. Wszystko w zasadzie załatwiłam... Nic już mnie tu nie trzyma. Akinori zajmie się dziewczynkami, Abbey złotym smokiem. Samuel wszystko wie, uczniowie znają teorię i widzieli techniki walki... To wszystko. - westchnęła z ulgą i powoli zbliżyła się do wyjścia.
- Pora, byśmy poszukali innego, lepszego domu. - powiedziała i uśmiechnąwszy się do samca, opuściła tą jaskinię.

[zt]

Wasp

Podniósł się do końca i wyszedł z jaskini za nową ukochaną, a jego serce znów zabiło szybciej. Tym razem nie było to związane z miłosnym pożądaniem, lecz z cudowną myślą, że nareszcie z lekkim sercem opuszcza świat, w którym spotkało go tyle złego. Dobrego też, ale nawet wspomnienia już go tu nie trzymały. Rysowała się przed nim wspaniała przyszłość. U boku cudowna wilczyca, przed nimi nowe lądy, czekające tylko na odkrycie, wędrówka, a potem wreszcie ten najwspanialszy zakątek, w którym razem z Eleną w szczęściu spędzą resztę życia.
Przestąpił próg jaskini i odszedł w dal, idąc krok w krok z białą waderą. Nawet raz nie obejrzał się za siebie, ani gdy opuszczał tereny Ognia, ani gdy przemykali razem przez znajome tereny, ani kiedy wreszcie minęli granice krainy i ruszyli w nieznane, pełni miłości i nadziei na lepszą przyszłość.
Cały czas się uśmiechał.

za tematem
za krainą