Test Kaji Meyit na Maga

Kaji Meyit

Gorący wiatr targnął suchym, trzeszczącym krzakiem bez najmniejszego wysiłku. Panujący w tych stronach żar wprawiał powietrze w drżenie, uporczywe falowanie zwodzące wzrok. Niskie wydmy utworzone ze złotego piasku obsiewały teren u podnóży niezbyt wysokiego wulkanu, zaś z wąskiego krateru wydobywał się czarny dym świadczący o aktywności tego obiektu.

Kaji wmaszerowała tu raźnym krokiem, rozglądając naokoło z żywym zainteresowaniem. Nie przeszkadzało jej panujące tu gorąco, nie zważała na upał wysysający z otoczenia każdy miligram wody. Usiadła na płaskiej skale wulkanu, wyczekując swego egzaminatora. Zamknęła oczy, wsłuchując się w otoczenie i strzygąc uszyma.

Phobs

Ten przypełznął tu trochę zmieszany i nie w humorze. Jednak musiał się poprawić, gdyż jego widzi-mi-się nie może wpłynąć na egzamin. Rozejrzał się dookoła i zauważył fioletową waderę. Zakradł się do niej z tyłu, cichymi kroczkami. Nagłym i szybkim ruchem oparł się na jej ramionach.
-Can we play a game?-rzucił kręcąc się dookoła wilczycy z szelmowskim uśmiechem.
-Chcesz zdawać test na Maga, o ile się nie mylę?-rzekł rozglądając się po okolicy.

Kaji Meyit

Słyszała jego kroki oraz to, jak zbliżał się do niej coraz bardziej. Wyczuła zapach jej Watahy, bardzo silny i intensywny, toteż nie ruszyła się, kiedy basior oparł się o jej ramiona. Otworzyła jedynie oczy i posłała mu szeroki uśmiech.
- Yes, i can play with you - odpowiedziała śpiewnie, nie rezygnując ani na moment ze swego wielkiego grymasu szczęścia. - I owszem, to ja pragnę zostać Magiem - dopowiedziała, strzygąc puchatymi uszkami beztrosko.

Phobs

Podrapał się za uchem i zamyślił głęboko. A więc jednak intuicja go nie myliła. To ta impreza, na którą go zaproszono. I co więcej, jako gościa honorowego, ba, vipa.
-Czy miałaś kiedykolwiek do czynienia z magią?-spytał wesołym tonem, mrużąc oczy. Atmosfera tego miejsca, mimo, iż straszna napełniała go promiennym szczęściem. Popadał chwilami w euforię.

Kaji Meyit

Przymrużyła delikatnie ślepka, zastanawiając się nad odpowiedzią i jednocześnie zapadając się nieco we wspomnienia.
- Moja matka często oddawała mnie pod opiekę naszej rodzinnej szamanki, której często pomagałam. Także moja podróż do tej krainy odbyła się z pomocą sił natury, drzemiącej w niej energii - rzekła wreszcie, po czym przyjrzała się Alfie z przekrzywionym łepkiem. Cóż, pierwszy raz widziała ich nowe przywódcę, pierwszy raz miała z nim do czynienia. Uśmiechnęła się jeszcze szerzej, o ile to w ogóle możliwe.

Phobs

-Szamanki powiadasz... Szamani to nie to samo co magowie. Szamani nawet wiele na magii się nie znają, polegają w większości na duchach i naturze...-powiedział już nieco zniesmaczony. Może wadera powinna zdawać na szamana? Może to jest jej właściwa droga? Już miał powiedzieć coś na ten temat, ale spojrzenie wilczycy go powstrzymało. Było takie pełne... Determinacji? Tak, to właściwe słowo. Phobs wiedział, że Kaji Meyit jest świadoma swojego wyboru. Nie chciał stawać jej na przeszkodzie. On był tylko od zadawania pytań.

Kaji Meyit

- Wiem, że Szamani są inni od Magów - przyznała, całkowicie tego świadoma. - Jednak i tu, i tu występuje energia obecna w naturze. A przecież to jeden z najważniejszych czynników, narzędzi wykorzystywanych przez Magów - wyjaśniła z wesołym uśmiechem, nie odwracając wzroku od egzaminatora. Była pewna tych słów i swego przekonania, pewna własnego wyboru. Chciała zdać, chciała przysłużyć się Watasze z pomocą innych sił.

Phobs

-Może i masz rację. Ale jak już wspomniałem, Szamani czerpią moc z natury, a Magowie ze swojej wewnętrznej energii. -nie ustepował. Jednak widział w Kaji, że wie czego chce i jest w stanie poświęcić się dla watahy. Rozpoczął więc część oficjalną.

Rozdział 1 - Część oficjalna.

-Tak więc czemu chcesz zostać magiem? - spytał i wesoło zastrzygł uszami, na znak pozytywnego nastawienia.

Kaji Meyit

Przeanalizowała wcześniejszą wypowiedź Alfy, machając niespiesznie puszystym ogonem. Potem jej uwaga skierowała się na pytanie, na które mogła odpowiedzieć nawet zerwana ze snu. Wiedziała dokładnie, dlaczego...
- Pragnę poznać wiele czarów, które związane są z naszą Watahą, a jeżeli Los pozwoli, także tych powiązanych z inną dziedziną. Chcę to zrobić, aby stać się silniejszą i abym była w stanie wspomóc Watahę swą mocą. Nawet wtedy, kiedy będę musiała użyć tej energii przeciw wilkowi, jeżeli tylko ten zagrażałby naszemu Stadu - odparła nad wyraz poważnie, jej ton całkowicie odbiegał od tego, jakim posługiwała się na co dzień. Aby nie powtórzyło się to, co stało się z moją rodziną...

Phobs

-Ech, niech będzie... A coś poza przysłużeniem się dla watahy? Jakie będą twoje osobiste korzyści z posiadania tejże rangi? Może są one wzorowane na tle społecznym?-pytał. Chciał znać wszystkie powody. Mag to ranga wielce potężna, gdyż nadaje ona uprawnienia do posługiwania się czarami i zaklęciami. Nie chciał powieżyć jej byle komu. Oczywiście Kaji nie była mu obojętna, ale każda procedura to procedura, a pozory mogą mylić.

Kaji Meyit

- Tak, jak wspomniałam, pragnę poznać wiele czarów. Naturalnie służbę dla Watahy stawiam na pierwszym miejscu, jednak ważne jest też dla mnie samokształcenie. Chciałabym dokładnie zbadać naturę magii, zapoznać się z energią i podarować zarówno sobie, jak i stadu coś niezwykłego - powiedziała po chwili zastanowienia i ułożenia słów w łepetynce. - Nie będę wywyższała się nad innymi, ponieważ nie takie jest przeznaczenie owej rangi. Stawiam przede wszystkim na dokształcaniu się, pomocy innym oraz działaniu w razie potrzeby.

Phobs

-Interesujące... Co rozumiesz przez wyrażenie "Przysłużyć się dla watahy"?-spytał mrużąc oczy. Zaiste interesujące było słuchanie odpowiedzi Kaji, gdyż były one niego inne... Bardziej szczere niż historie innych wilków. Postanowił, że już niedługo zakończy pierwsza część testu. O ile wadera wykaże się w ostatniej wypowiedzi...

Kaji Meyit

- Przysłużyć się Watasze znaczy dla to, iż będę ochraniała jej członków, naszych braci i siostry swą mocą, szła z pomocą w razie potrzeby, używała czarów dla dobra stada oraz wtedy, kiedy będzie one zagrożone. Mówię tutaj także, jak mówiłam i wcześniej, o zwróceniu energii przeciw innym wilkom, jeżeli tylko te podniosą niesłusznie łapę na wilki Ognia - odpowiedziała, nieświadomie prostując się i stawiając uszy na sztorc. Nie zauważyła również, iż głos jej, już nie pobrzmiewający szczęściem czy radością, brzmiał poważnie i mocno.

Phobs

Rozdział 2 - Teoria

-Dobrze, zaliczyłaś pierwszą część egzaminu. Przed nami jeszcze trzy.-westchnął i powtórnie podrapał się za uchem. Jego uszy przylgnęły do ciała, a ono natomiast do ziemi.
-Czy słyszałaś kiedyś jakiekolwiek zaklęcia? Choćby z ust twojej rodzinnej szamanki - kontynuował.

Kaji Meyit

Zamknęła oczy, przypominając sobie dzień, w którym Szamanka musiała porozmawiać z duchem swego przodka - Srebrnym Szakalem. Zatopiła się w tym i wraz z nią poczęła mówić:
- Fadda Ibn awa laga min Mova, kalam min Mova*. - Przez chwilę milczała, po czym przetłumaczyła owe zdania: - Srebrny Szakalu spotkaj się Movą, porozmawiaj z Movą. - Nie wiedziała, czy dobrała dobrą inkantację, jednak nigdy nie słyszała czegoś, czego nie można było przetłumaczyć. W końcu Szamani rozmawiają, nakazują duchom, nie używają typowych, jak magowie, zaklęć.

*To z beduińskiego, jakby co.

*Ja na chwilę wybywam... Będę po 19.

Phobs

-Dobrze, dobrze... Nie słyszałem o przywoływaniu duchów w tym języku.w moich stronach robili to nieco inaczej...-zadeklarował. Cóż, widać, że rodzice Kaji ufali szamance, skoro zostawiali przy niej waderę nawet wtedy, gdy przywoływała duchy. a może to szamanka musiała zaufać Kaji Meyit? Zaufać, by ta nie wdawała się w rozmowy ze Śmiercią? By ta jej nie wykorzystała?
-A słyszałaś kiedyś o zajęciu drzewa? O tym, które sprawia, iż jest ono w stanie się z tobą porozumieć? czy słyszałaś o 'Nature morte'?-spytał drżącym głosem.

Kaji Meyit

Kaji otworzyła zaraz ślepia, uważnie słuchając dalszych pytań.
- Jeżeli chodzi o duchy lub też zmory, które wprowadzają się do drzew, to tak, słyszałam o tym i widziałam to na własne oczy - powiedziała. - Mova, Szamanka, wypędzała zmarłą duszę Kanny, która zagnieździła się w ledwo żywym pniu, na którego gałęzi powiesił się jej brat. Wysysała z rośliny wszelkie życie i doprowadzała je do powolnej śmierci, wchłaniając każdą energię, która znajdowała się w pobliżu. - Zamilkła, marszcząc delikatnie nos. Była wtedy zaledwie szczeniakiem, lecz pamiętała to nadzwyczaj wyraźnie. - Pojęcie nature morte, martwa natura, słyszę pierwszy raz. Być może słyszałam o tym, lecz używano do określenia tego zjawiska innego pojęcia.

Phobs

-Dlaczego 'Nature Morte'? Wypędzasz coś martwego z żywego drzewa, żywej istoty - Tutaj 'Nature Morte' jest nazwą dwuczłonową, z której każdy człon oznacza coś innego. Nature, oznacza naturę, a w tym przypadku drzewo. Morte - coś martwego, nieżywego, w tym przypadku ducha.-dedukował z poważną miną.
-Wymień mi magiczne kamienie, które mogą posłużyć ci jako artefakt pod czas wykonywania zaklęcia 'Nature Morte'-mówił tonem pełnym powagi. Cóż wiadomo - by wykonać zaklęcie, która ma na zamiarze coś zabrać, wyrwać czy też odebrać mag potrzebuje artefaktu - przedmiotu, w którym zabraną rzecz musi umieścić. Gdyby mag przepędzał demona z drzewa nie mógłby go zostawić na wolności, ani też zamknąć w sobie - demon mógłby się przebudzić i zawładnąć ciałem maga. Dlatego też potrzebują oni artefaktów - w ich roli najlepiej sprawdzają się kamienie.

Kaji Meyit

- Najlepiej energie wiążą w sobie kamienie szlachetne, jak rubin czy topaz. Jednak do tego rytuału potrzebowałabym ametyst, gdyż oczyszcza gniew i chroni przed złem. Dobry byłby również koral, gdyż chroni właściciela i uspokaja zło - odpowiedziała z przymrużonymi ślepiami, wpatrując się w Alfę swoimi żółtymi oczyskami. Pamiętała właściwości tych minerałów, gdyż Mova również czasami z nich korzystała. Rzadko, co prawda, ale jednak.

Phobs

-Zapomniałaś wymienić: rubin, opal, jaspis, agat i obsydian - a ten ostatni byłby najlepszy do przepędzania demona. duchy to potwory, nie patrzą na kamień, lecz ich pierwsze myśli to skojarzenia. to z obsydianu powstawały pierwsze narzędzia - rzemieślnicze, jak i wojenne. Ale twoja odpowiedź wcale nie była zła...-rzucił unosząc dumnie głowę. Miał długa szyję, przez co sporo przerastał Kaji.
-Wyobraź sobie, że jestem demonem, który pędzi w twoja stronę. Jakiego zaklęcia byś użyła? Nie chodzi mi tu o formułę, ale jakie szkody by ono na mnie wywarło - mówił dalej i non-stop oblizywał się po nosie.