Trutututu! Test Salome na Betę!

Salome

Polanka. Zwykła, pospolita polana. A może właśnie nie... Przez sam środek przepływa mały, wartki strumyk. Polana jest podzielona na dwie części. Dobrą i tę złą...
Ta dobra jest pełna miękkich kępek kwiatów. Latają tam motylki. Brzęczą pszczoły.
Kilka jabłonek stoi sobie osobno we wschodniej części tego pięknego miejsca. Wszystko jest pełne życia i radości.
A na drugiej stronie... Wszystko jest pogniłe. Stoją tam wyschnięte drzewa i siedzące na nich martwe ptaki.
Całą trawa jest wysuszona. Co daje jeszcze gorszy efekt.
---------------------
Samica weszła powoli na terytorium swojej watahy. Obejrzała się dookoła. Jako młodszy szpieg musiała wszystko poznać. A teraz pchała się na stanowisko Bety. Czy mądrze? Na to pytanie odpowie jej dzisiaj egzaminatorka, bądź egzaminator.
Spojrzała na obie części tego miejsca. Ta "przyjazna" część byłą dla niej trochę... Za słodka! No proszę was! Motylki, ptaszki, pszczółki i kwiatuszki.
Za to ta druga połowa miała w sobie to coś. Może była mroczna i tajemnicza. Ale przyciągała do siebie wzrok.
Samica usiadła na skraju ciemniejszej polany i czekała.

Viy Curay

Nie mają już ludzi, to Vij ma egzaminować, tak? Oj, to była zła decyzja. Powiedzmy, że nie jest on dość przyjaznym egzaminatorem, a jego testy nie należą do najłatwiejszych. No, zaczynajmy.
Szary wilk nie trudził się nawet, by podejść do możliwie przyszłej bety, której teoretycznie będzie musiał się słuchać. Zmaterializował się dokładnie za nią. Ah, jak ja kocham demoniczne moce.
- Salome, tak? - zapytał się, ale odpowiedź nie bardzo go interesowała. Poszukał trochę i wiedział o niej niemal wszystko. No, przesadzam.
- Młodszy szpieg watahy Ognia, wcześniej należałaś do watahy Wiatru, potem byłaś samotniczką a teraz jesteś tu. Chcesz zdawać na betę. - wymieniał, jakby znał ją na wylot.
- Dlaczego?

Salome

Samica obejrzała się za siebie w chwili gdy egzaminator pojawił się za nią. Gdy ten wymienił wszystkie wiadomości o niej, ta tylko przytaknęła. Ukłoniła się lekko. Szacunek do starszych każdy musi w sobie mieć. To już nie tylko kulturalność tylko cecha charakteru. Może i lubiła wtrącić swoje trzy grodze, ale nie była, aż taka.
Gdy egzaminator zadał jej pytanie powoli odpowiedziała:
- Byłam samotniczką i nie wiedziałam jak to jest mieć watahę. Teraz jak już należę do watahy Ognia chciałabym się do niej przyłożyć. Wiem, że brak tu Bet. I chciałabym zająć to miejsce. Wiem jaki jest to obowiązek i chciałabym się go podjąć.
Oczywiście według mnie wataha Ognia powinna być największa i najlepsza. I chce żeby taka była cały czas. To moje marzenie. I moje pragnienie. -
Poprawiła się na siedzeniu i czekała na następne pytania.

Viy Curay

Samiec popatrzył na nią przez krótką chwilę, analizując jej odpowiedź. Ma zamiar zachować pokerową twarz aż do końca testu, by swym zachowaniem przypadkiem nie zdradzić swojego nastawienia.
Przytaknął krótko, nie wiadomo czy zgadzając się z jej odpowiedzią, czy tylko przyjmując do wiadomości co powiedziała.
- Więc twoją jedyną aspiracją jest pomoc watasze, tak? Nic więcej? - spytał, choć było to dla niego bardziej retoryczne - niemożliwe, żeby chodziło jej tylko o bezinteresowną pomoc. Wiedział o tym. Ona z resztą też.

Salome

Samica także nie zmieniała wyrazu swojego pyska. Kamienny psyk... Brzmi to nawet nieźle. Prawda, moi drodzy?
A tu padło to pytanie. Samica popatrzyła się przez krótki moment na egzaminatora. Lecz po chwili odwróciła wzrok. Nie chciała być bezczelna czy coś w tym stylu.
Nie musiała myśleć nad odpowiedzią. Bo to było chyba oczywiste.
- Nie, nie głównie dlatego, ale także chciałabym osiągnąć coś w życiu. Chciałabym udowodnić sobie, że jestem na tyle odpowiedzialna bym mogła być Betą w jakiejkolwiek watasze.
Zdobyć to stanowisko to nie jeden z moich celów. Mam ich jeszcze kilak. Ale na pewno ten jest bardzo ważny. - Odpowiedziała z opanowaniem. Spokojnie czekała na następne pytania. Była bardzo zdenerwowana, ale tego nie okazywała. Bała się wyniku testu. Musi bardzo dobrze odpowiadać i wiedzieć różne rzeczy. Te najważniejsze i te mniej ważne.

Viy Curay

Kamienny pysk brzmi jak imię jakiegoś Indianina, jakby mnie spytać. I to takiego, którego rodzice naprawdę nie kochali. Bardzo. Bardzo bardzo.
I mogłabym się teraz rozpisywać na temat tego wyrażenia, pisać rozprawki, wiersze o tym układać, czy co tam bym tylko wymyśliła - ale to chyba nie temat do tego, prawda?
Samiec zmierzył wilczycę surowym, nieco negatywnym wzrokiem, na kufie wciąż majaczyła się jednak chłodna obojętność.
- Co sprawia, że powinienem uważać, że będziesz dobrą betą? - rzekł chrapliwie, wlepiając w nią alabastrowy wzrok.

Salome

Samica odpowiedziała:
- Jestem odpowiedzialna i umiem zorganizować sobie czas. Mam w sobie siłę by kierować dużą grupą wilków. Całym swoim sercem należę do watahy Ognia. Zrozumiałam, że to w niej chciałam być.
Jestem także mądra. Umiałabym poprowadzić dobrze testy. Chciałabym aby wataha Ognia się rozrosła, w liczbę członków oraz w siłę. Moim pragnieniem jest zostać Betą tej watahy.
Jestem sprawiedliwa. Umiem podjąć decyzję rozsądnie i obiektywnie. Jestem ambitna i wytrwała. Umiałabym się poświęcić dla watahy, nawet oddać za nią życie. Potrafię także myśleć strategicznie, a to może mi się bardzo przydać.
Żeby coś osiągnąć idę "po łebkach". Zrobię wszystko dla dobra mojej watahy. Oraz dla dobra siebie. Nie jestem idealna, ale umiałabym zaopiekować się tak wielką ilością wilków. -
Spojrzała na tą "lepszą" stronę polany i w głębi duszy skrzywiła się z niesmakiem.

Viy Curay

- Jeżeli twierdzisz, że robienie czegoś po łebkach przekona mnie, że nadasz się na stanowisko bety, to jesteś w błędzie. - rzekł głosem jakże fałszywie serdecznym. Nie, żeby na siłę starał się być miły, był to zabieg zupełnie zamierzony.
Vij nie odzywał się przez dłuższą chwilę, jak gdyby kalkulując coś w swojej główce.
- A co z wadami? - zapytał w końcu, alabastrowe oczy utkwiły w tęczówkach wadery. I choć był niemal pewny, jakim wynikiem zakończy się test milczał - Bo to najlepsza taktyka w takich sytuacjach. Kamienna twarz i cisza.

Salome

Wilczyca bała się wyniku tego testy. Ale nie okazywała zbędnych emocji. Bo nie chciała, by wilk ją przejrzał. Trzeba sobie poradzić. Jeśli teraz jej nie wyjdzie to spróbuje kiedy indziej, prawda?
Wady, tak? Hmmm.
- Niech pomyślę... Mam kilka. Na pewno nie umiem od razu komuś zaufać, ale to można by także uznać za wadę i zaletę.
Nie jestem także za miła. Ale jeśli chcę mogę się powstrzymać od złośliwych komentarzy skierowanych do innych wilków.
I nie jestem także za skromna. To tyle. - Odpowiedziała.

Viy Curay

I kolejne myśli przeleciały przez umysł samca, a krytyczny wzrok ponownie przeniósł się na waderę, z każdym pytaniem obserwując ją intensywniej.
- W jaki sposób mogłabyś rozwinąć watahę? - wypalił po krótkiej chwili głębokich i jakże poważnych przemyśleń. To dość ważne. Właściwie, to gdyby Salome odpowiedziała na to pytanie źle - nie byłoby dla niej miejsca w szeregach <s>szlachty</s> dowództwa. Nie, wcale nie stwarzam sztucznej presji.
Końcówka ogona z wolna zaczęła się poruszać, a Vij spojrzał na nią wyczekująco.

Salome

Końcówka ogona wadery zaczęła lekko się bujać. Byłą zdenerwowana. Ale kto by nie był? Nie wiedziała jaka będzie decyzja egzaminatora.
Ale musiała odpowiedzieć, i na to pytanie miała już gotową odpowiedź:
- Chciałabym wnieść do watahy nowe możliwości. U nas w watasze Ognia jest mało Tropicieli oraz Łowców. Chociaż mało wilków zajmuje takie stanowiska jak Szpieg, Wojownik. Chciałabym pomóc, przeprowadzać im testy, pomagać. Być mentorką oraz wsparciem.
Na pewno jakby pojawił się między tą watahą, a inną jakiś spór to najpierw próbowałabym doradzić naszej Alfie, żebyśmy załatwili to pokojowo. Bo przecież jeden mały konflikt nie musi od razu kończyć się wojną, prawda? Nie chcemy przecież rozlewu krwi, tylko miłość i braterstwo.
Pojawiałabym się tak gdzie jest jakiś kłopot i pomogłabym go złagodzić. Nie chce, aby nagle wataha się rozpadła! Musi być silna, odważna i kochająca swoich członków. Nie możemy być dla siebie wrogami tylko braćmi. Bo co to za wataha, gdzie wszyscy się nienawidzą i nie szanują?
Tak chciałabym udzielić się dla swojej watahy. - Zakończyła swoją wypowiedź. Więc teraz co ty na to tato? Co ty na to egzaminatorze? Czy Salome zda, czy odejdzie z grymasem na pysku?

Viy Curay

I choć w mniej więcej środku wypowiedzi wadery chciał się wtrącić i powiedzieć coś, co nie jest uznawane raczej za życzliwe - westchnął tylko ze spokojem i pełną powagą wysłuchując wypowiedzi wadery. W końcu, kto wie, może będzie to przyszła beta? Po raz pierdylionowy zlustrował ją wzrokiem, ponownie notując sobie coś w umyśle.
- A co, jeśli pokojowe rozwiązanie byłoby tym niewłaściwym. Co zrobiłabyś, gdyby nastała wojna? - zapytał lekko ochrypłym wzrokiem, czysto alabastrowe źrenice wpatrzone w szarą wilczycę, na ustach maluje się zamyślenie.

Salome

Samica wiedziała raczej od razu co ma odpowiedzieć na to pytanie. Wzięła głęboki oddech i z jej ust dało się słyszeć taki potok słów:
- Na pewno na miejsce wojowników obsadziłabym tych najsilniejszych i najodważniejszych osobników z grupy wilków "bez żadnej rangi". Nawet takie postacie mogłyby przysłużyć się tak naszej watasze Ognia.
Wysłałbym także kilka szpiegów, aby spróbowali wyłapać informację o próbie ataku lub o strategi wrogiej watahy.
Poleciłabym, aby samice i dzieci udały się do schronów i czekały na dalsze instrukcje. Muszą być przecież bezpieczne. Szczeniaki jak i wadery.
Wykonywałabym rozkazy wydane przez Alfę, oraz zabezpieczyłabym nasze zapasy żywności. - Tyle chyba wystarczy. Żeby być Betą trzeba się naprawdę postarać. I to właśnie robiła nasza wilczyca.

Viy Curay

Skinął krótko na jej odpowiedź, tworząc w głowię kolejne niby ważne i mające jakikolwiek wpływ na test obliczenia.
- Nie wiem, czy zdążyłaś zauważyć, ale chwilowo nie mamy alfy. Czy rozumiesz, że w takim wypadku musiałabyś również przejąć jej obowiązki? - spytał niskim, ochrypłym głosem, wciąż ją obserwując.
Miał w zanadrzu jeszcze kilka pytań i w sumie był całkiem ciekawy jak wadera na nie odpowie. Dziwne jak na niego zachowanie. W końcu czemu miałby się przejmować czymkolwiek, co nie jest bezpośrednio z nim związane?

Salome

Samica kiwnęła głową na znak, że rozumie. Dodała po chwili mocnym głosem:
- Na pewno jako Beta chciałabym potem spróbować swoich sił na wyższym stanowisku. Zapewne po tym jakbym zdobyła wystarczającą ilość doświadczenia, to zgłosiłabym się na Alfę. Okazałoby się czy jestem wystarczająco odpowiedzialna na tak wysoką rangę. -
Wszystko było tak jak sobie zaplanowała. Odpowiadała zgodnie ze wcześniejszymi zamiarami. Oby jej plan o zdobycie rangi Bety wypalił. Oby!

Viy Curay

- To nie jest kwestia zdobywania doświadczenia. Alfy nie mamy teraz, więc od samych początków swojego panowania musiałabyś ją zastąpić. - odpowiedział zimno, w końcu on tylko informował, nie ma potrzeby by wkładać w to zbędne emocje. Zwłaszcza, że egzaminatorem jest. Boziu, jakby on się teraz uczuciowy zrobił, to byłaby to bardziej komedia, a nie test. Całe szczęście, że jest tylko bezdusznym chamem.
- Co byś zrobiła, gdyby osoba, której ufałaś - nieważne czy matka, przyjaciel, czy partner - okazała się zdrajcą? Gdybyś odkryła, że za twoimi plecami działa na rzecz wrogiej watahy? - to jedną rzecz pamiętał tak dokładnie, że gdyby ktoś go w środku nocy obudził nie miałby problemów z wyrecytowaniem go.
Kilka lat [?] temu sam zdawał na tą samą rangę i padło właśnie to pytanie. Był całkiem ciekawy odpowiedzi.

Salome

Spojrzała w białe oczy samca i odpowiedziała zgodnie z prawdą:
- Jeśli dowiedziałabym się tej informacji od innego wilka czy też wilczycy, zażądałabym dowodów. Musiałabym je mieć, ponieważ nie łatwo zdobyć moje zaufanie.
Ale jeśli zobaczyłabym to na własne oczy spróbowałabym dowiedzieć się dlaczego, ten ktoś postanowił zdradzić naszą watahę.
I musiałabym wymierzyć karę. Ale to już zależy od tego ile informacji udało by się jej "przelać" na wrogą watahę. -
To była trudne pytanie. Ale spodziewała się go. Tak jak wszystkich poprzednich.

Viy Curay

Okej, to chyba wystarczająca ilość wiedzy, jaką potrzebuje. Westchnął ciężko, zastanawiając się chwilę ze swą decyzją. Wszystko już sobie obliczył, świetnie, super, idealnie. Czy może już iść do domu?
- Przykro mi, Salome, ale na tą chwilę nie mogę przyznać Ci rangi bety. Twoje odpowiedzi były na nieco zbyt niskim poziomie. Może następnym razem się uda. - to nie jest tak, że on zawsze musi być niebywale złośliwy. Tak, to prawda, jest taki przez większość czasu - ale robi to tylko dlatego, że mu się tak podoba, nic wrodzonego. Tu na przykład starał się być nieco delikatniejszy. Może mu wyszło, może nie, tym się już raczej nie przejmie.
- Żegnaj. - dodał odwracając się na piecie i kierując w bliżej nieokreślonym kierunku.

z.t
;n;

Salome

Samica była na zła. Ale nie na egzaminatora. To przecież tylko jego praca. Była zła tylko i wyłącznie na siebie. Mogła przecież odpowiadać dużo lepiej. Zawiodła się na sobie.
Teraz los szykuje dla niej chyba tylko złe sytuacje. Puszczyk... Alastair... Therror... Nieudany test. Wszystko wyszło nie tak jak powinno. I to wszystko przez nią.
Wstała, otrzepała się i pobiegła przed siebie.
z.t