Test Morte na Dowódcę Tropicieli

Morte

Niewielki las, znajdujący się na terenach Ognia. Nie wyróżnia się niczym od innych. Są drzewa, są zwierzęta. Tyle chyba wystarczy.

Morte starała się wybrać jakiś las na test. Nie było to łatwe zadanie, bo większość terenów to pustynie itp.
Przybyła tu, wolno krocząc. Była dumna, sama nie wiedziała z czego... Miała wysoko uniesiony łeb, szła prosto, a jej kroki miały poniekąd w sobie chodź odrobinę gracji.
W końcu przystanęła i zasiadła pod jednym z drzew. Najpierw jednak rozglądnęła się po otoczeniu. Dobrze, nie było tu nic niebezpiecznego.
Spokojnie wyczekiwała na egzaminatora. Chodź prawda jest taka, że wewnątrz targały nią emocje.

Kalina

Kalina wynurzyła się z krzaków, niczym dzika bestia, pomrukując złorzeczenia na zwierzęta załatwiające swoje potrzeby byle gdzie.
- Dźbry - powiedziała wyciągając liście i patyki z włosów i sierści, w końcu zaś spojrzała ponuro na Morte. Viy odszedł, została sama z dzieciakami, nie miała większych powodów do radości. Jeszcze kolejne testy musiała wykonywać w zastępstwie rozleniwionych władz watah, które chyba zaczynały się sypać. Ha, tym lepiej.
- Kto to przyszedł i na co chce zdawać? - zapytała, szarpiąc za ostatni już patyk w swojej nieskazitelnej fryzurze.

Morte

Wilczyca przyglądnęła się dokładnie swej egzaminatorce i pociągnęła nosem.
- Morte. Chcę zdawać na Dowódcę Tropicieli. - Odpowiedziała, odgarniając grzywkę. Ależ ona ją denerwowała, najlepiej jak ją utnie i nie będzie problemu...
W spokoju wyczekiwała pytań od egzaminatorki. Okaże się, czy Morte zasługuje na stanowisko Dowódcy, czy też musi powrócić do praktykowania. Teraz, albo nigdy.

Kalina

- Powiedz mi w takim razie, co sprawiło, że chcesz kandydować na to stanowisko? - zadała pierwsze pytanie, wciąż szarpiąc się z patykiem, który nie miał najwyraźniej zamiaru opuszczać włosów Kaliny. Wadera była z tego powodu na pewno bardzo niezadowolona, jednak uważnie słuchała tego, co miała jej do powiedzenia tropicielka. W końcu jak już miała jakieś obowiązki, to wykona je z należytą dokładnością.

Morte

- Po prostu, nie chciałam już więcej siedzieć w cieniu. Jestem dobrą tropicielką, gotową podjąć nowe wyzwania. Więc można powiedzieć, że chcę się jakoś bardziej wykazać w stadzie, oraz udowodnić sobie samej, na co mnie stać. - Odpowiedziała z powagą. Cóż tu dużo mówić? Stwierdziła fakty i tyle.
Zastrzygła uchem, nie spuszczając wzroku z egzaminatorki. Czekała na kolejne pytania, ewentualnie jakieś uwagi.

Kalina

- Powiedziałaś, że jesteś dobrą tropicielką. Nie mogę tego aktualnie stwierdzić, ale chociaż uświadom mnie, dlaczego tak sądzisz - zadała kolejne pytanie, z zadowoleniem i pełną satysfakcji miną, wyciągając w końcu parszywy patyk z postrzępionego od walki kosmyka krwistych włosów. Teraz mogła pełną uwagę skupić na Morte, obserwując każdy jej ruch podczas udzielania odpowiedzi na jej pytania.

Morte

- Mam świetny zmysły węchu oraz słuchu... Moim zdaniem, mocno wyostrzone. Poza tym, cóż tu wiele opowiadać? Gdybym nie była osobą godną stanowiska samego tropiciela, to bym nie zdała. Jednak test poszedł mi bez problemów. - Odpowiedziała. Gdyby nie była dobrym materiałem na tropiciela, na bank, by nie zdała. Ale stało się inaczej, czemu? Bo się nadawała. Zanim przybyła do krainy musiała sobie radzić sama, więc tropieniem też zajmowała się sama. Dlatego właśnie teraz, ma takie wyostrzone zmysły.

Kalina

Kalina zastygła w bezruchu, obserwując uważnie Morte.
- W ilu polowaniach brałaś udział od kiedy zdałaś na tropiciela? - zapytała. - I ile z nich zakończyło się powodzeniem, rzecz jasna twojej działki - uzupełniła pytanie, lekko machając puszystym ogonem i owijając go sobie wokół przednich łap jakże kocim sposobem.

Morte

- Bodajże tylko w jednym. Zakończyło się rzecz jasna powodzeniem. - Odpowiedziała, kręcąc łbem na boki. No, aż wstyd się przyznać, że tylko w jednym. Ale cóż poradzić? Sama sobie MGmować nie mogła, a mało wtedy było aktywnych. Mniejsza, nie zwalajmy tego teraz na resztę, bo to w dużym stopniu było spowodowane lenistwem. Morte dokładnie wiedziała, że ta odpowiedź na pewno się nie spodoba egzaminatorce, ale kłamać to ona nie ma zamiaru.

Kalina

- Hm, a jakie cechy twoim zdaniem pomogą ci na ścieżce dowódcy tropicieli? - zapytała, nie komentując żadnym słowem odpowiedzi wilczycy. Nigdy nie komentowała. Przemyślenia zachowywała dla siebie, potem dopiero dzieląc się nimi ze zdającymi, aby jej reakcja nie zmieniła toku odpowiedzi zdającego, tym samym maskując jego rzeczywiste poglądy.

Morte

- Jak już wspomniałam, mam dobre zmysły. Ale to jest już mało istotne. Sądzę, iż na pewno pomoże mi sprawność, wytrzymałość i mądrość. Potrafię się również dobrze dogadywać z innymi osobnikami, a sądzę, że jako dowódca, trzeba mieć bardzo dobre kontakty z innymi tropicielami, łowcami itp. - Odpowiedziała, wypuszczając cicho powietrze.

Kalina

- To są w większości cechy tropiciela. Dowódca powinien wyróżniać się czymś jeszcze - powiedziała spokojnie wadera, czekając na uzupełnienie odpowiedzi Morte. Nie zwykła podpowiadać, a jedynie nakierowywała na odpowiedni tor, w końcu stres może przydarzyć się każdemu, zwłaszcza w takiej sytuacji... Prawda? Prawda. Nie, żeby demonica kiedyś się stresowała. A przynajmniej sobie nie przypomina.

Morte

- Jest również rozsądny. Poza tym, dowódca musi być zaufanym osobnikiem w stadzie. Sądzę, iż takim jestem. Gdyby było inaczej, nie należałabym do rady. Jeszcze odpowiedzialność. Racjonalne myślenie, planowanie. Wiadomo, że z niego właśnie podopieczni biorą przykład. Musi się dobrze prezentować... Cóż sądzę, że z tymi cechami nie ma problemów, na pewno je posiadam. - Powiedziała, oddychając spokojnie. Jasne, że się stresowała. Zależało jej. A to nie były już przelewki, musi się bardzo starać.

Kalina

Samica kiwnęła głową.
- Dobrze... Skoro na większość pytań odpowiadałaś wcale nieźle, to nie widzę problemu w nadaniu ci rangi Dowódcy. Moje najserdeczniejsze gratulacje - powiedziała, po czym ziewnęła gromko i przeciągnęła się. No, kolejny teścik za nią, niedługo powinna nabrać większej wprawy, a jakże.

Morte

- Dziękuję. - Powiedziała spokojnie, a na jej kufie pojawił się nikły uśmieszek. Cieszyła się? Może... Może bardzo.
- Nie zawiodę. - Dodała, podnosząc się na łapki. Skinęła waderze łbem.
- Do widzenia. - Rzekła, a następnie powoli ruszyła w stronę wyjścia. Nie było sensu już tu przebywać, prawda? Test się skończył, na szczęście powodzeniem. Jeah, teraz trzeba będzie się na jakieś polowanko garnąć i będzie dobrze.

zt.

Kalina

- Też tak myślę - powiedziała Kalina powoli, kończąc swoje potestowe przeciąganie. Teraz może zmierzać dalej, najlepiej na drzemkę. Albo na cokolwiek innego, byle już usunąć swoją jakże neutralną osobę z terenów jakiejkolwiek watahy, co tak bardzo raniło jej (jakże neutralną) duszę. Wadera odwróciła się więc i powolny, leniwym krokiem poszła z terenów Ognia, kierując się ku krainie.

zt.