Historia KokuRai

KokuRai

Żyła w przepięknej krainie wśród bogactw i skarbów natury, gdzie nigdy niczego nie brakowało. Stado jej żyło więc w spokoju i dobrobycie, nie nękane było chorobami, zarazami, wojnami czy walkami. Wilki były dla siebie miłe oraz uprzejme, nie dochodziło do większych starć niż krótka, zaraz zażegnana kłótnia. Ojciec jej był wspaniałym żółtookim basiorem, matka piękną białooką waderą o czarnej niby smoła sierści. Lecz pewnego razu szczęście skończyło się, kiedy to tata z niewyjaśnionego powodu wpadł do rodzinnej jaskini i zaczął zagryzać każdego po kolei. Oszalały i rozwścieczony nabrał siły za trzech, toteż nastawione pokojowo, niedoświadczone w walkach wilki nie potrafiły dać mu rady. Ginęły jeden po drugim z rozerwanymi gardłami, padały niby muchy, zalewając wnętrze gorącą, szkarłatną posoką. Wreszcie ojciec dotarł i do niej, rzucił się na nią z wyszczerzonymi kłami. A wtedy na pomoc przyszła matka, która wdarła się pomiędzy dwójkę najukochańszych osób. Natarła na partnera w rozpaczy i zwarła się z nim w morderczym uścisku. Szarpali się nawzajem, gryźli, kąsali i drapali. Opętany samiec nie miał zamiaru się poddać, mimu wielu krwawiących ran. Oboje przeturlali się do wyjścia, nadal spleceni, nadal zmagający się ze sobą. Przerażona mała obserwowała, jak jej rodzice zabijali się nawzajem, jak walczyli ze sobą na śmierć i życie. Roztrzęsiona nie była w stanie krzyknąć, nie była w stanie ruszyć z miejsca. A wtedy... dwójka walczących dotarła na skraj przepaści, której nie zauważyli. KokuRai zawyła rozpaczliwie, gdy spoglądała na potykającego się ojca, który uczepiwszy się matki pociągnął ją w dół... dół... dół... Mała, nie potrafiąca uwierzyć w ich śmierć i ujrzawszy ich upadek do szerokiej rzeki, poprzysięgła sobie, iż znajdzie ich. Znajdzie przede wszystkim rodzicielkę. Tak właśnie trafiła tutaj.

Sherry

Piękna a zarazem wzruszająca historia. Masz prawdziwy talent.

Brenda