Jaskinia pod wodospadem Vitani i Donbarloga

Vitani

Chmm...mam nadzieję że nic złego mu się nie stanie - mówiłam sobie w myślach.

Zonhy

- Mamooo... - zaczął z wahaniem w głosie - Ale nie będziesz na mnie krzyczała?

Vitani

Nie. Ale...co Ci się stało ? - powiedziałam ze strachem w głosie.

Zonhy

- Bo ja... Ja wpadłem do jeziora zmian... - powiedział z wahaniem.
- I teraz nic nie widzę, oprócz co 30 minutowych przebłysków...

Vitani

Wzięłam Zonhy'a za skurę na karku i wniosłam go do środka. - Prześpij się. Tata gdzieś wyszedł, ale jak wróci może da Ci jakiś eliksir uzdrawiający.

Zonhy

- Ale ja słyszałem że jezioro zmian zmienia nieodwracalnie... - powiedział ze smutkiem.
- Mamo, a zaniesiesz mnie na górę przeznaczenia? Może będę mógł zobaczyć, co mi było pisane...

Vitani

Na razie zostań tutaj. Zobaczymy co powie tata.

Zonhy

- Mam nadzieję że szybko wróci - nagle zobaczył szybki przebłysk, przez moment widział mamę.

Vitani

Ja terz mam taką nadzieję. - coś poruszyło mi się w brzuchu - Och, to pewnie twój brat lub siostra.

Zonhy

- Super! Ciekawe, jak takie małe coś, może pojawić się w brzuchu... - zastanawiał się głośno xD

Vitani

Raczej nie będzie Ci ta wiadomość potrzebna. Przynajmniej na razie. - powiedziałam spokojnym głosem uśmiechając się przy tym.

Kyuubi · Gość

//Jezioro zmian jest nieodwracalne, więc tu eliksiry nie pomogą. ^.^//

Vitani

Jak chcesz Zon, to możemy iść na tą górę przeznaczenia. Będzie być może lepiej, ale tam napewno Ci się nie pogorszy. - powiedziałam i wzięłam Zona za skurę na karku.

Donbarlog

przybiegłem szybko -wróciłem z polowania cały pocharatany-jeny!widziałem coś strasznego!dokładnie nie wiem co to było ale mną rzucało na wszystkie strony!-wypiłem trochę mojego specyfiku i wszyskie moje rany zniknęły.popatrzyłem się na wychodzącą vitani z zonhem-a co się jemu stało?coś przegapiłem?-powiedziałem oglądając dogłębniej zonhego.

Vitani

//Jesteśmy na Górze przeznaczenia//

Donbarlog

// wiem i już tam lece//

Laun

Wszedł nucąc sobie coś pod nosem.

Vitani

//Przyszłam//

No to jeteśmy. Małe jeszcze śpią w ich pomieszczeniu. Chcesz je zobacyć ?

Laun

- Chętnie - odpowiedział, gotów iść za przewodniczką - Vitani.

Vitani

No to za mną, ale pocichu. - powiedziałam cicho do Launa. Po chwiliweszliśmy do małego pomieszczeni z małymi kosteczkami, liśćmi, kawałkami drewna...wsystko to służyło maluchom do zabawy. Obok tych wsystkich rzeczy był kosz z drewna umoszczony liśćmi, pierzem itp. W nim leżały cztery małe szczenaczki.