Wchodzisz na własną odpowiedzialność! - grota April

April

W sumie spodziewała się podobnej reakcji. Sama też nie uwierzyłaby komuś kogo nawet nie pamięta. Zignorowała uwagę o wściekłym kucharzu.
- Gdzie zamierzasz iść, skoro nawet niewiesz gdzie jesteś? - zapytała mrużąc powieki - Radzę Ci tu zostać, i dać sobie wszystko wytłumaczyć. Co zrobisz gdy już stąd wyjdziesz? - zapytała unosząc brew. Miała nadzieję, że basior postąpi rozsądnie i zostanie. Dopiero co był jedną nogą w grobie, jeszcze zasłabnie po drodze.

Massacre

Massacre przystanął.
-oo... czekaj... pamiętam!- nastąpiła chwila ciszy.
-żartowałem ha ha ha!- znów ryczał ze śmiechu.
Co dokładnie mu odstrzeliło w tej głowie to nie wie nikt, nawet zawodowy lekarz miałby z nim problemy co do diagnostyki...
Jednak czuł coś w sobie... Oj i to bardzo. Coś nim zaczęło kierować...
-Gdzie pójdę? prosto przed siebie! Adios!- krzyknął.

Lia

Musisz sobie przypomnieć...-szepnęła w płaczu
Było jej tak żal teraz została już całkiem sama a niedługo miało narodzić się ich dziecko...przecież to właśnie po to Massace miał się nie poddawać...przezwycięył śmierć lecz niczego ani nikogo nie pamięta...płakała coraz głośniej.

Massacre

-Czego płaczesz?- spytał obojętnie.
-Jeszcze nie ma końca świata! a może coś Cię boli?- popatrzył jeszcze chwilę na wadery po czym czmychnął czym prędzej z tego miejsca.
Czuł, że gdzieś musi iść... tylko po co i właśnie... gdzie? Oto jest pytanie.

z/t

April

Westchnęła ciężko. Przechodzą z jednego problemu do drugiego.
- Jak myślisz, gdzie on poszedł? - zwróciła się do Lii. Popatrzyła na cały bałagan w legowisku. Chyba musi się wziąźć za sprzątanie i to wszystko przemyśleć... Podeszła do półki i ustawiła ją do pionu. No, pierwszy krok w drodze do porządku już wykonany.

Lia

-Tak...boli mnie serce-powiedziała do Massacre'a głosem pełnym żalu.
westchnęła ciężko i powiedziała do April:
-Nie wiem gdzie poszedł ale prędzej czy później trzeba będzie go poszukać i wytłumaczyć mu wszystko...-powiedziała pewnie.

April

Kończyła właśnie zamiatanie w pracowni. Podeszła do hodowli bakterii. Na szczęście nic im się nie stało. Na każdą szalkę zakropliła nieco specjalnego płynnego pokarmu.
- Mam nadzieję, że nie zrobi nic głupiego...- pokiwała łbem. Przeszkadzała jej świadomość, że cała ta sytuacja jest wynikiem jej eksperymentu. Żrzerało ją poczucie winy, gdy patrzyła na smutną Lie. Musi coś z tym zrobić. April potrafiła wyłączyć zbędne emocje i podchodzić do sprawy z dystansu. Podeszła do biurka i zaczęła coś kreślić na kartce papieru. Po chwili milczenia obróciła się do białej wadery.
- Masz rację trzeba go odszukać... - odszukać zanim ten idiota zrobi coś sobie, lub komuś.

Lia

Zamyśliła się na chwilę a potem powiedziała:
-tak...radzę zacząć od wodospadów tam często przebywał i kłucił się z jakimś Kainem czy jakoś tak...-powiedziała

April

-Z Kainem.. - zamyśliła się, próbując przypomnieć sobie wilka o tym imieniu. Nie, nie miała okazji go poznać.
- A więc prowadź - dodała po chwili. Skoro to zaproponowała to powinna lepiej się orientować, gdzie mają iść. April poprawiła nadpaloną grzywkę i zbliżyła się do towarzyski.

Lia

-Dobra więc zacznijmy od jaskini za wodospadem...choćmy -powiedziała ruszając w kierunku wodospadów.
z.t

April

-Jaskinia nad wodospadem... Okej, chodźmy - odparła pewnym głosem. Energicznym krokiem ruszyła za Lii'ą. Miejmy nadzieję, że Massacre tam będzie. A przynajmniej odnajdą jakąś wskazówkę do tego gdzie go dalej szukać. Wadera przyśpieszyła, po czym zniknęła w gąszczu drzew.

z.t.

Cherry

Cherry wparowała do groty niczym strzała. Myślała, że już dawno zgubiła April a tym czasem... wyprzedziła ją! Pierwsza dotarła do jej groty. A po czym to poznała? Po zapachu oczywiście. Uważając, że nieuprzejmym będzie wejście do jej domu nim ona sama przybędzie, postanowiła poczekać przed wejściem. Czekała z pozoru sama, ale w istocie z nieodłącznym Tymoteuszem. Przysiadła. Let's it start~!

April

Przybiegła tu zaraz za Cherry. Nie spodziewała się, że ta ją wyprzedzi.
- Chodźcie do środka - oznajmiła, nie pomijając oczywiście Tymoteusza, którego zaczęła już traktować jako realnego, chociaż ani go nie słyszała, ani nie widziała. Weszła do jaskini i zbliżyła się do szafek. Zaczęła wyciągać z nich różne przedmioty o tajemniczym przeznaczeniu. Po przetrząśnięciu prawie wszystkich zakamarków, odnalazła pęknięty czajnik. Wow, ona ma czajnik?! Nawet o tym nie wiedziała. Rzuciła bezużytecznym przedmiotem o ścianę, powodując falę łomotów.
- Ah, jest tutaj! Samowar! - zawołała triumfalnie. Przeniosła urządzenie na prowizoryczny stolik, z drewnianej skrzyni. Wyciągnęła skądś herbatę i twarde jak kamień, bożonarodzeniowe pierniki.
- Czy Tymoteusz też życzy sobie herbaty? - zapytała nastawiając samowar.

Cherry

Cherry posłusznie wślizgnęła się do groty, zadowolona, że April nie dała na siebie długo czekać. Wiśnia ponagliła Tymoteusza i zaczęła obserwować, jak April krząta się pośród sterty wszystkiego i niczego.
- Przytulne mieszkanko - stwierdziła patrząc na wszystkie te sprzęty. A na pytanie odnośnie herbaty dla Tymoteusza, momentalnie odwróciła łeb w miejscu, w którym niby się znajdował. - Co sądzisz o herbacie, Tymoteuszu? - potem tkwiła krótką chwilę ciszy, ażeby z uśmiechem zwrócić się do April. - Tymoteusz nie pije herbaty i jest mu obojętne czy go nią uraczysz - powiedziała. - No cóż, nie jest zbyt sympatyczny - dodała.

April

- Jego strata - odparła, wrzucając do cynowych kubków, po saszetce herbaty. Szukanie filiżanek zajęłoby zbyt dużo czasu, ponadto metalowe naczynia tak ładnie się do niej uśmiechały... Rozległo się ciche pstryknięcie - znak, że woda już się zagotowała. Przekręciła kranik samowaru, zalała wrzątkiem zawartość kubków, po czym postawiła na stoliku.
- Ciasteczkoo? - rzuciła do Cherry, zdjęła jedno z talerzyka i ugryzła. Piernik okazał się być twardy jak kamień.
- Lepiej zamocz go wcześniej w herbacie - dodała, sprawdzając czy ma wszystkie zęby. Na szczęście nie zauważyła żadnych strat.

Cherry

Cherry postąpiła zgodnie ze wskazówką April, długo mocząc piernik w herbacie. Długo go moczyła. Długo. Naprawdę długo. Tak długo, że gdy nastała pora wyjęcia, ten o mało się nie rozleciał. Cherry połknęła go, zanim zdążył to zrobić.
- Sama robiłaś te pierniki? - spytała chcąc pochwalić wypieki. Oczywiście jej uprzejmość może była nadmierna, bo trudno chwalić coś starego i twardego jako dobry wypiek, ale Wiśnia była i jest dziwna. To powinno mówić samo przez się. A chyba nie mówi, skoro raz po raz do tego wracam. - Prawdę mówiąc są świetne - dopowiedziała, nie czekając nawet na odpowiedź "gospodyni".

April

Ugryzła ostrożniej ciastko, po uprzednim wymoczeniu go w gorącym płynie.
- Chyba... Chyba jaa... - odrzekła z wahaniem. W sumie to nie pamiętała żeby coś piekła. Wyjścia są dwa - albo zrobiła je baaardzo dawno temu, albo pierniki wzięły się tu znikąd. Przez chwilę zastanawiała się czy warto było je w takim razie wyciągać, lecz w końcu uznała, że słodycze nie mogą być szkodliwe. Miejmy nadzieję...
- Cieszę się, że Ci smakują - uśmiechnęła się, wyszczerzając białe kły. Wzięła łyk herbatki i spróbowała zidentyfikować jej smak. Jakoś do niczego jej nie przypominał. Doszła do wniosku, że to wina zbyt małej ilości cukru, więc szybkim ruchem wsypała do środka dziewięć łyżeczek białej śmierci. Za mało... Jeszcze dwie.

Cherry

Cherry poszła w ślad April i także skosztowała napoju. Zamknęła na chwilę oczy. Kiedy ostatnio piła herbatę? Kiedy ostatnio piła cokolwiek ciepłego? I znów wspomnienia z długiej tułaczki... Może i nie znalazła wtedy domu, ale co niektórzy dawali jej łyk gorącego napoju herbatopodobnego bądź pieczeni. Wreszcie otworzyła zielone oczy i westchnęła.
- Jak znalazłaś tę grotę? - spytała, ażeby oderwać myśli od przeszłości. Należy żyć przyszłością! No i trzeba znaleźć sobie w końcu jakiś dom, a czasem miło jest udawać nieporadną i nie zdawać się tylko na Tymoteusza.

April

Hmm, z taką ilością cukru herbata smakowała znacznie lepiej. Miała już jakiś smak. Wadera wsłuchała się uważnie w pytanie Cherry.
- Spacerowałam sobie i trafiłam w to miejsce. Umeblowałam, stworzyłam warunki mieszkalne i jest! Dooomeek! - odpowiedziała. Wolała nie wspominać o tym, że cały sprzęt zabrała z opuszczonego ludzkiego labolatorium. To mogło zostać źle zinterpretowane i nowa znajoma uznałaby ją za złodziejkę, lub włamywacza. Skoro właściciele już dawno się zmyli to nie jest kradzież.
- A ty? Zadomowiłaś się już? Do jakiej watahy dołączyłaś? - zapytała popijając przesłodzony napój. Co z tego, że przesłodzony? April takie lubi. Dorzuciła do kubka kolejną porcję cukru.

Cherry

Wiśnia pokiwała głową. A więc to nie ona ma szukać domku, tylko domek jej? Tak to przynajmniej zrozumiała i musiała stwierdzić, że jej się to podobało. Nawet się uśmiechnęła na myśl o wilkach, za którymi chodzą jaskinie, jamy czy groty takie jak ta. Chyba powinna uważniej tłumaczyć w swoim móżdżku słowa April, bo niektóre po prostu jej umykały.
- Wataha Ognia jest mym domem samym w sobie, a jaskini czy tego pokroju domu, jeszcze nie posiadłam - odparła nieco smutniejąc. Domku, czemu nie przybywasz?