Księżycowy Płomień [Zebranie Nocy i Ognia]

Atrita

Jest to obszerna polana obejmująca czułymi ramionami szmaragdu niewielkie jezioro, którego tafla bez ustanku rozświetlana jest srebrzystym światłem Syna Księcia, co przywodzi na myśl, jakoby promieniowała ona wewnętrznym blaskiem własnego ogniska. Delikatne fale wywoływane przez wiatr przypominają stalowe języki płomieni, które giną wraz z dotarciem do nierównego brzegu. Cały wolny obszar otacza szczelnie ciemny, niemal całkiem wyciszony las, stwarzając idealne warunki do dyskusji.

Spomiędzy dwóch potężnych konarów wyłoniła się smukła sylwetka wilczycy, która nie czyniąc przystanków podeszła do drżącej powierzchni srebra. Usiadła tuż przy niej, zadzierając łeb ku górze i rozpoczynając długie, ciągnące się wycie - było to zaproszenie dla gości i wezwanie dla członków stada. Któż się zjawi? Kto zawita na tych terenach? Alfa miała nadzieję, iż wilki zainteresują się sojuszem i przybędą licznie.

KokuRai

Otóż w to miesjce przybyła KokuRai, będąca córką Alfy Nocy. Jej ślepia zalśniły, a ogon poruszał delikatnie w obie strony. Samica usiadła obok swojej mamy i uśmiechnęła się pod nosem. Dawno jej nie widziała, jednak bała się odezwać, ponieważ nie wiedziała co powiedzieć. Jej futro falowało na wietrze, a maska na której znajdowało się rozcięcie zalśniła, jednak nie było widać bandaża.

Ohme

Mała wilczyca wpadła tu niezwykle zmieszana. 'Sojusz? Ach, tak sojusz!' - myślała Ohme. Zobaczyła w końcu Alfę i inną, białą wilczycę.
- Dzień diobli! Diobzie tliafiłam? Tio tiu będzie obliada nia tiemat siojusiu Watahy Nocy i Ognia? - zapytała niepewnie. W końcu zajęła miejsce na jednym z kamieni obok Alfy. Kusiło ją coś do wyciągnięcia żelka, lecz próbowała się powstrzymać choć na tak ważnej uroczystości.

Shire

Shire nie był osobnikiem, któremu zależało na czymkolwiek, lecz postanowił pojawić się na zebraniu. Kiwnął głową czarnej wilczycy, która chyba była Alfą i rozejrzał się. Ujrzał Ohme. Nie podejrzewał, że chce ona uczestniczyć w czymś takim, ale w sumie nie znał jej za dobrze. Uśmiechnął się do siostry i chwilę później usiadł obok niej.

Caro

Ciemna, blondwłosa wilczyca postanowiła pojawić się na zebraniu. Była to Darkness, cóż... nowa w watasze ale wiernie kocha swoją watachę. Gdy weszła do obszernej polany, skłoniła nisko głowę Alfie i postanowiła usiąść tuż obok Shire'go. Obserwowała jak reszta wilków sprowadza się na zebranie.

Flake

Spomiędzy gąszczu drzew wyłoniła się drobniutka wilczyca o długiej, gęstej blond sierści. Nie mogła nie przybyć właśnie na to zebranie - z powodu niesnasek Ognia i Nocy spotkała się w swoim życiu z wieloma przykrościami ze strony nocnych wilków, toteż była gorącą zwolenniczką zawarcia sojuszu. Swymi dwukolorowymi, szaro-fioletowymi oczami zlustrowała otoczenie. Nie dostrzegła nikogo z Ognia, nawet Alfy... cóż, widocznie była pierwszą z tej Watahy przybyłą na zebranie. Wykonała parę kroków i przysiadła w niewielkim oddaleniu do już zgromadzonych. Skinęła im głową na powitanie.

Atrita

Ona jedynie trwała na swym miejscu obok srebrzystego jeziora, obserwując każdego nowo przybyłego, mierząc uważnie wzrokiem zbierające się wilki i witając je skinieniem głowy. Wtedy poczuła pierwszy zapach Ognia, który zawitał na tych terenach. Zwróciła więc swe białe spojrzenie na żółta waderę, której również posłała powitanie odpowiednim gestem. Czekała na innych, czekała na Alfy drugiego stada. Bez nich zacząć się nie da, nie można.

Amija

Brązowo-biała sylwetka wilczycy powoli zbliżała się do jeziora wyłaniając z wszechobecnego mroku. Ponoć to tutaj miało odbyć się zebranie Nocy i Ognia. Krótki wypad poza krainę dobrze jej zrobił, lecz także zaniedbała swoje obowiązki. Skinęła łbem Alfie, jednocześnie witając się z pozostałymi. Przysiadła nieco dalej od obecnych, na wprost Atrity i szczelnie owinęła łapy puszystym ogonem.

Yumi

Gdzieś w środku lasu o zimowym obliczu, które dziwne jak na tę porę nie było zalśniły dwa fioletowe punkciki... Zaraz po nich dało się widzieć kontury, sylwetkę. Na końcu udało się ujrzeć biało-szarą wilczycę z granatową grzywką i błękitnymi plamami przy oczach. Szła powolnie w stronę wilków wymachując ogonem na boki. Po chwili usiadła tuż obok małej - chyba najmłodszej - istotki, którą widziała pierwszy raz na oczy. Owinęła chude łapy ogonem i zatrzymując wzrok na Alfie kiwnęła jej na przywitanie łbem.

Candia

- Witam! - Candia przybiegła ile sił w nogach. Biegła tak szybko że jej oczy stały się dookoła lekko czerwone a nos zimny. Czekała na pozostałych a w tym czasie liczyła mrówki.

Iku

Kremowo-brązowy wilk leniwie kroczył w stronę jeziora. Swoim uważnym spojrzeniem lustrował okolicę oraz zebrane w tym miejscu wilki. Jak na razie nie widział tu nikogo znajomego. Ech... Nic w tym dziwnego, jak na razie dane było mu spotkać mało wilków. Smętne z pozoru oczy przeskakiwały to z jednego wilka, na drugiego i rejestrowały w głowie jego wygląd. Gdy zbliżył się do małej - jak na razie, zapewne - grupki wilków przez krótką chwilę zastanowił się gdzie mógłby zająć miejsce... I zrobił podobnie jak skrzydlata wilczyca, usiadł bliżej jej niżeli innych. Skinął łbem na przywitanie Alfie - jak podejrzewał - i innym.

Phobs

Ten wpełzł tu dość cicho i przysiadł wygodnie obok drugiej alfy. Wysunął język w powietrze, tak jakby chciał go posmakować. Skrzywił się niesmacznie. Najwidoczniej zapach ten go nie zadowolił. Przysunął się bliżej towarzyszki.
-Jeszcze żeśmy się nie poznali, nieprawdasz, szanowna Alfo? Phobs. - przedstawił się z przekąsem. Na jego pysku zawitał parszywy, szelmowski uśmieszek. Skinął członkom watah na powitanie i czekał na rozwój sytuacji.

Atrita

Powitała również i tych przybyłych skinieniem, po czym wzrok jej powędrował na białego basiora o długiej blond grzywce. Uśmiechnęła się - tak, jak ona potrafi to zrobić - po czym skłoniła się przed nim odpowiednio.
- Atrita - przedstawiła się krótko, aby zaraz położyć łapę na ramieniu zamaskowanej wilczycy. - A to moja córka, KokuRai - dodała, owijając jedną z łap puszystym ogonem. - Mniemam, iż możemy już zaczynać. Chyba, że pragniesz zaczekać na swoją drugą połówkę - rzekła jeszcze, przechylając nieco łeb w bok. Nie było tajemnicą, iż Ogień posiada parę Alf, nie zaś jak Noc - jednostkę.

Caro

Skinęłam głową Alfie Ognia, pragnęłam aby już się zaczęło to zebranie. Czekam troszkę długo, a po za tym to moje pierwsze zebranie, byłam trochę podekscytowana spotkaniem dwóch Alf oraz innych członków dwóch cudownych watah.
- Co będziemy omawiać na zebraniu? - Spytałam cicho i nieśmiało, prawie słyszalnie.

Agresja

Spokojnym, opanowanym krokiem i takimż samym wzrokiem, weszła wilczyca na polanę. Usiadła z tyłu, w cieniu potężnych drzew otaczających polanę. NA razie nie chciała się wychylać. Skinęła jedynie głową Atricie i ukłoniła się głębiej Phobsowi. I pomyśleć, że niedawno rozmawiały o takiej możliwości z lekarką. Czasami naprawdę trzeba uważać, o czym się myśli i mówi.

KokuRai

Koku była uśmiechnięta i rozejrzała się, a jej wzrok zatrzymał się na Alfie Ognia, gdy jej matka ją przedstawiła. Mina samica spoważniała, a następnie powiedziała: - Witam. - Wadera ukłoniła się, a następnie siedziała patrząc w... Nic. Koku nie wiedziała gdzie tak naprawdę ma patrzeć, choć była córką Alfy Nocy.

Phobs

Ten skinął głowa na znak zrozumienia. Zlustrował wszystkich dookoła, po czym zaczął:
-Rapish dawno nie pojawiła się w Krainie, tak też wnioskuję, że dzisiaj także jej nie będzie... - przemówił do zebranych dość oficjalnie.
-Myślę, że możemy już zaczynać... - dodał szeptem, kierując słowa do Atrity.

Kaji Meyit

Zebranie... bez niej!
Kaji nie mogła do tego dopuścić, toteż w szybkich podskokach przedarła się przez gęsty, ciemny las, aby niedługo potem wpaść na polankę, na której już zgromadziły się wilki. Zatrzymała się, dysząc lekko i rozglądając naokoło z zachwytem w rubinowych ślepiach. Srebrzyste jezioro skutecznie przykuło jej wzrok, lecz musiała opanować swoje nachalne kontemplacje otoczenia na rzecz zgromadzenia. Podpełzła już cicho, bez zbędnych hałasów do Alfy, po drodze witając się energicznym skinieniem z każdym tu obecnym osobnikiem. Przycupnęła obok Phobsa, witając się zarówno z nim, jak i Alfą Nocy głębszym ukłonem.

Atrita

Skinęła krótko, ze swym specyficznym uśmiechem rozglądając się po zebranych. Nie było ich wielu, lecz nie mogli też czekać, aż wszyscy się zbiorą - zbyt wiele czasu by to zajęło. Lecz jeżeli ktoś dojdzie w trakcie, nie miałaby obiekcji, jeśli takowa osoba wzięła udział w tej wiekopomnej chwili.
- Witam Was, członkowie Ognia, jako gości na terenach Nocy, która, miejmy nadzieję, stanie się niedługo Waszym sojusznikiem - rzekła oficjalnie, bez typowego dla niej chłodu w głosie. - Prosiłabym, aby każdy, kto chce się wypowiedzieć, uczynił to odpowiednio i aby nie przekrzykiwać się nawzajem. - Zwróciła swój wzrok na białego Alfę. - Chciałabym wpierw określić, jak będzie wyglądać nasz sojusz, jakie korzyści pozyskają z tego obie Watahy, jak również, jakie zobowiązania będziemy mieć wobec siebie.

Candia

Wilczyca chciała coś ogłosić:
- Watahy nie powinny być przeciwnikami. Dlaczego na przykład w walkach ma ktoś ginąć, jak można temu zaprzeczyć? Dlatego powinniśmy być sojusznikami. Przecież po to mamy życie żeby się nim dzielić. - Po ogłoszeniu podziękowała i usiadła.