Skaliste wzniesienie [zebranie 3]

Euforia

Zapadał zmierzch, gdy Euforia przyszła tutaj, kocim krokiem omijając gęstniejące zarośla. Popatrzyła z niechęcią na skałę, na której zasiadała jej matka. Wskoczyła na nią zwinnie i rozejrzała się w góry. Polana się zmniejszyła... Albo ona urosła. Uśmiechnęła się krzywo, po czym spojrzała w niebo. Zaczynały pojawiać się pierwsze gwiazdy. W końcu nabrała powietrza w płuca i głośno zawyła, jak na waderę przystało.

Athoria

Przyszła. Krokiem cichym, pełnym gracji, lekkim. Tajemnicze spojrzenie, ślepia jaskrawe, wirujące. Nic nie powiedziała. Tak. Opuściła delikatnie powieki. Widząc Euforię skinęła jej jedynie łbem, oddając szacunek. Usiadła gdzieś z boku. Tam, gdzie był choć jeden mały skrawek cienia. Dobre pole widzenia. Już są gwiazdy. Jasne, złote, błyszczące... Czekała.

Atrita

Spomiędzy pochylonych ku sobie dwóch drzew wyłonił się cień. Nie, nie, to wadera o sierści ciemniejszej niż noc przybyła na wezwanie córki Duszy Nocy. Skinęła łbem w milczeniu ku Euforii, wpatrując się w jej sylwetkę białymi ślepiami. Dlaczego potomkini Innej niechętnie zasiadła na skale? Czuła respekt, wstydziła się, nienawidziła? Atrita nie poruszyła tej sprawy na głos, bezgłośnie wręcz lokując się blisko najgęstszego zbiorowiska mroków.

Volire

Giętki, pełen gracji i lekkości krok. Łeb dumnie uniesiony ku górze. Weszła Volire. Skinęła łbem nisko Euforii, okazując jej szacunek. Stanęła, usiadła. Owinęła puchaty ogon wokół łap, poruszając mechanicznie, jak w zegarze, jego końcówką. Różowe, błyszczące i głębokie oczy wpatrywały się w każdy szczegół tego miejsca. To była jej pierwsza obrada.

Dante · Gość

Duży, rosły wilk o blond sierści i lazurowych ślepiach przybył dość szybkim, lecz spokojnym krokiem. Zatrzymał się nieopodal zgromadzonych już przy skale wilczyc, a jego wzrok na chwilę padł na czarą waderę z fioletowymi ślepiami - Euforię. Skinął jej krótko łbem.

Euforia

Skinęła przybyłym i uniosła ponownie pysk ku górze. Gdy zawyła ponownie, dreszcze przeszły przez całe ciało. Słychać ją było w całej krainie, z pewnością także na terenach innych watah. Noc w nocy, tej nocy musiała się zebrać. To ostateczna decyzja Bety.
Potem popatrzyła uważnie na wilki pod skałą, na której siedziała. Uśmiechnęła się, w końcu niezłośliwie. Zależało jej na tych, którzy się tu pojawili. Nie wiedzieli nawet, jak wielkie wiąże z nimi nadzieje, jak wielkie plany chce wcielić w życie.

Idalia

Nieduża, smukła wilczyca wyłoniła się z leśnej gęstwiny, krocząc ku kilku wilkom zgromadzonym przy skale. Przystanęła niedaleko ich, zatrzymując się jednak nieco na uboczu. Przysiadła i owinąwszy łapy puszystym ogonem, skinęła głową Euforii. Krótko zlustrowała resztę wilków uważnym spojrzeniem.

Akita

I Akita, powolnym krokiem wyłoniła się z krzewów dzikiej róży. Nie lubiła zbytnio tłoku dlatego też usiadła nie co dalej od zgromadzonych tu wilków. Kiwnęła im łbem, w geście przywitania, machnęła kilkakrotnie puszystym ogonem i zaczęła dokładnie się wsłuchiwać. Zastrzygła uchem. Każdego z osobna obdarzyła swym, dziwnym wzrokiem.

Amija

Także Amija przybyła tutaj swoim charakterystycznym, wolnym krokiem. Usiadła przy jednym z drzew. Skinęła łbem Euforii, oddając szacunek. Zlustrowała wszystkie wilki krótkim spojrzeniem, po czym zatrzymała wzrok na Becie. Czekała, aż coś powie. To było jej pierwsze zebranie.

Kyinra

Przyszłam na zebranie.Było to moje pierwsze.Nie wiedziałam na czym ono będzie polegało więc..nie,nie ma więc.Skinęłam łbem na przywitanie innym i usiadłam obok Amiji uśmiechając się.Spojrzałam na nią dołu.

Sephira

Również ona wyłoniła się z gęstwiny drzew, siadając nieopodal jednego z nich. Skinęła Euforii na powitanie i znak szacunku, ledwo zauważalnie również drugi raz, tym razem powitanie kierując do innych zebranych wilków. Czekała.

Booze

W końcu z ciemności wyłoniła się również i ona. Skinęła łbem wszystkim, rozglądając się kto przybył. Widząc Athorię uśmiechnęła się szeroko i zobaczyła też Sep. Otrzepała łbem na boki, ale nie czas na powitania. Przysiadła się do At i spojrzała na Euforię. Czekała.

Abaddon

Lekkim truchtem przybył tu również Abaddon. Spóźnił się? Nie, chyba nie. Usiadł, skinąwszy łbem Euforii. Rozejrzał się po zebranych i na chwilkę zatrzymał wzrok na Sephirze - jedynej wilczycy, która rozpoznał ze zgromadzonej grupki.

Astwest

Przybyła także Astwest. Usiadła w cieniu, że można było dostrzec tylko jej fioletowe ślepia. Skinęła łbem Becie, po czym rozejrzała się dookoła. Czekała.

Kaisa

Również Kaisa przybyła na zebranie. Przystanęła obok jakiejś nieznajomej wilczycy i rozejrzała się po już zgromadzonych. Skinęła głową Euforii, potem ten sam gest uczyniła w kierunku reszty wilków.

Marillion

Szary wilk pokonał rosnące dookoła zarośla i szybkim krokiem zbliżył się do siedzącej nieopodal grupki wilków. Zlustrował zgromadzonych uważnym spojrzeniem. Czternaście wilków? Wziąwszy pod uwagę, że na każdym kroku napotykał kogoś z Nocy, uznał, że na zebranie przybyło niewiele osób. Przynajmniej na razie. Usiadł i skinął łbem Euforii.

Volire

Przeniosła wzrok na Betę, czując na swoim ciele lekki powiew wiatru. Zastrzygła uchem, ogon owinęła wokół tylnych łap, poruszając jego końcówką. Różowe oczy spoczęły na Abaddonie, uśmiechnęła się ledwo widocznie, wbiła wzrok w glebę.

Yumi

Zza krzaków wyłoniła się nieduża czarno-zielona wilczyca. Charakterystycznym dla siebie, wolnym i spokojnym krokiem podeszła do grupki wilków. Spojrzała na Euforię po czym skinęła jej łbem. Rozejrzała się jeszcze dookoła siebie. Ze wszystkich znajdujących się tu wilków poznała Abaddona, Astwest, Hekate i Amiję. Usiadła a jej wzrok znowu powędrował ku Euforii.

Wardress

Wadera, okryta ciemnym skrzydłami, nie ukazując swojego oblicza wkroczyła spokojnie na wzniesienie. Bez wachania stanęła obok Euforii. Wciąż jednak chroniła się przed światłem księżyca między ogromnymi skrzydłami. Mruknęła coś cicho pod nosem i wyraźnie mlasknęła. Narazie nie miała nic do powiedzenia, po prostu stała. Światło księżyca niczym woda spływała po jej skrzydłach a duże ślepia od czasu do czasu spod piór obserwowało i lustrowało otoczenie, zwłaszcza przybywające wilki. Przez chwilę jej wzrok utknął na Abbadonie, po czym przerzuciła go na wilki których jeszcze nie znała. Po chwili błysk oczu zniknął za deliaktną okrywą piór.

Yumi

Spojrzała na skrzydlatą waderę. A dokładniej na swoją Alfę. Alfę swojej watahy. Kiwnęła jej głową a przywitanie oraz okazując jej szacunek. Spojrzała na srebrny okrąg na niebie. Księżyc odbijał się w jej oczach. Lubiła ten widok. Po chwili się ocknęła z transu jaki wywołał u niej ten widok. Rozejrzała się jeszcze po wszystkich obecnych tu wilkach. "Jeżeli to wszyscy to jakoś mało jest tu wilków." Potem jej wzrok znowu padł na Alfę .