Brenda

Brenda

Pusto.
Pusta droga, puste lasy, puste łąki. Typowe, dla terenu zdobytego przez Samotne Dusze.
Pusta jaskinia.
Zapewne nikt tu wcześniej nie był, prócz prymitywnej zwierzyny. Zarosła jaskinia, jak tysiąc innych w tejże krainie.
Slaughter płyną po niebie. Krążył tak kilka dni na terenach Samotników, wypatrując miejsca odpowiedniego dla swej pani. Niestety, miejsca te nie był obfite w ciekawe zjawiska, zatem najciekawszym miejscem na legowisko była ta oto jaskinia. Zapewne Demonica nie będzie zadowolona, lecz Slaughter już nie raz spotkał się z jej gniewem. Zanurkował do jaskini rozprostowując ogniste, zbolałe od lotu skrzydła. Kłapnął dziobem, zaś następstwem tegoż czynu był płomień ognia, który poszybował gdzieś w głąb jaskini, w nieistniejącą ciemność. W końcu znikł, lecz pokrótce szczelinami zaczęły wypełzać węże i przeróżne robactwo. Znalazł się nawet opos. W ucieczce przed ogniem umknęły do lasu lub gdzie ich licho poniesie.
Slaghter prychnął i ułożył się wygodnie przy wejściu do jaskini. Brenda na pewno go znajdzie. Uniósł łeb w stronę nieba.
Gdzież to podziewa się teraz jego Pani? I czy w ogóle wróci? Czy będzie taka jak kiedyś, czy też straciła już swą siłę?
Czy żyje..?
Te myśli nie dały mu spać, choć nie spał już prawie tydzień. Gapił się ślepo w ciemność. Ona wróci.