Podziemia Lightning

Lightning

-Jasne.No to...do zobaczenia...Spotykamy się na mojej arenie.
Wybiegła podekscytowana zbliżającą się walką...

Azazello

Pokazał swój uzębiony uśmiech i powoli swoim tempem ruszył za Lighting. Wolal się oszczędzać przed ciężką walką.

Lightning

Weszła powoli czekając na wilka.

Azazello

Przyszedł zaraz za nią z łbem nisko opuszczonym i zdyszany. W końcu stanął obok niej i westchnął cicho.

Lightning

Popatrzyła na niego.
-Może położysz się a ja przygotuję Ci coś na Twoje rany? Głodny?
Spytała się go.Sądziła że po tak ciężkiej walce musi być bardzo głodny...

Azazello

- Jasne. Nie jadłem od około dwu dni. Pewnie gdybym dwukrotnie nie walczył nie byłbym może głodny. - powiedział i położył się w wygodnym miejscu

Lightning

Pobiegła w kąt jaskini gdzie leżał dorodny,świeży jeleń.Zapach drażnił jej podniebienie,w końcu nie jadła od tygodnia,ale przyzwyczaiła się do głodu,umiała z nim żyć.Przyciągneła do czarnego wilka mięso.I pobiegła szukać roślin-których tutaj rosło tysiące-aby opatrzeć mu rany,które(nie bez jej winy) powstały w czasie walki...

Azazello

Zabrał się za mięso jelenia, który szybko znikał w jego paszczy. Jednak zostawił ponad połowę. Wiedział że czeka go jeszcze polowanie z Vedette. Odsunął jelenia i patrzył co robi Lighting z zaciekawieniem.

Lightning

Zbliżyła się do Azazello niosąc jakieś rośliny.
-Czy mógłbyś się położyć?

Azazello

- Pewnie że mogę. - powiedział i położył się wygodnie wciąż śledząc poczynania wilczycy.

Lightning

-Błagam nie ruszaj się.To może Cię zabić.W tej roślinie jest trucizna,kiedy przyłoży się na miejsce chore nic się nie stanie,bardzo szybko działa,ale jeśli dostanie się na miejsce zdrowe...
Położyła liść na wszystkich ranach.Zaczeło lekko dymić.
-Musisz leżeć tak 10 minut,kiedy to zdejme nie będzie śladu po ranach.Tylko błagam nie ruszaj się...

Azazello

Posłusznie nie ruszał się a nawet wstrzymał oddech. Jednak jedno musiał zrobić . Niemalże niezauważalnie uśmiechnął się z ironią jednak pozostał dalej nieruchomy jak posąg patrząc w jeden punkt.

Lightning

Zauważyła ten ironiczny uśmiech,cicho warkneła.Szybko zdjeła rośliny,kiedy minął określony czas.Odeszła kilka kroków,poczym powiedziała:
-Proszę bardzo...

Azazello

- Bardzo ci dziękuję. - powiedział poważnie i wstał powoli. Rozprostował łapy po czym podszedł do niej o kilka kroków.

Lightning

Podeszła kilka kroków.
-Ja Ci to zrobiłam,ja to musiałam naprawić-popatrzyła mu prosto w oczy...

Azazello

- Czyżby poczucie winy? - spytał trochę rozbawiony. - Nie musiałaś. Jakoś bym sobie poradził ale w każdym razie miło z twojej strony.

Lightning

-A jakże. Gdybym wtedy nad sobą panowała nie miałbyś takich ran...

Azazello

- Gdybyś nie napotkała na swojej drodze tego czarnego basiora po pierwsze nie zadałabyś mi tych ran, po drugie nie straciłabyś kontroli po trzecie siedziałabyś dalej w swym labiryncie. - powiedział i uśmiechnął się obszedł ją i usiadł tam gdzie poprzednio.

Lightning

-Być może ,ale nie spotkałabym np.Ciebie i jeszcze kilku wilków które są naprawdę miłe.
Spojrzała na niego
-I nie zapominaj o najważniejszym...gdybym Cię nie spotkała,nie nauczyłabym się np. uśmiechać...
Westchneła
-Ale czasami tęsknie za labiryntem...

Azazello

- Z tego i tylko z tego powodu cieszę się o ile można to tak nazwać że ten basior wtargnął do twojego życia. - powiedział pogodnie ale na przekór zazgrzytał zębami. Wciąż nie opuszczała go ochota na dobranie się do tego wilka.