Przezroczyste jezioro

Kinnojo

Przyszłem nad jezioro, wolno stawiając kroki. Stanąłem tuż przed wodą, wpatrując się w przezroczystą taflę. Lodowaty wiatr zawiał w moją stronę, ale mi to nie przeszkadzało, przez grube futro. Zlustrowałem wzrokiem jakby fioletową wilczycę i usiadłem niedaleko niej.

Dasty

W gęstych krzakach zamigotały dwukolorowe ślepia, jedno zielone drugie błękitne. Obserwowała z ukrycia wilki tu zgromadzone. Dość silny wiatr rozwiewał jej gęste śnieżno białe futro i ukazywał przy tym jej smukłą sylwetkę.

Kaisa

Przez chwilę obserwowała wilczycę, której kolor sierści wpadał w fiolet. Potem krótko patrzyła na przybyłego wilka, po czym ziewnęła przeciągle i zamknęła oczy.

D.J

Podszedł powoli do Kaisy. - Witam piękną. - uśmiechnął się. Położył przed nią królika. Usiadł obok i zlustrował spokojnie otoczenie.

Rasteria

Ziewnęła przeciągle, gdyż brat długo milczał. Uznała, że może się nad czymś głęboko zastanawia... I wstała.
- Nie będę Ci narazie dłużej przeszkadzać. Do zobaczenia następnym razem- rzekła i pobiegła w stronę zarośli, zza których wcześniej wyszła. Pora w końcu urządzić legowisko.

Kaisa

Głos D.J'a wyrwał ją z lekkiej drzemki. Uniosła gwałtownie głowę i spojrzała na niego nieco zaskoczona. Dopiero po chwili, gdy już całkiem się obudziła, na jej pysku pojawił się uśmiech. - Witaj, J.D - powiedziała i przeniosła wzrok na królika. Zmarszczyła lekko noc.

D.J

- Jak Ci minęła noc? - zapytał cicho. Ziewnął. - A tak poza tematem, spotkałem się z matką. - dodał przewracając ślepiami.

Kaisa

- Jak mi minęła noc? - powtórzyła jego pytanie, zastanawiając się nad odpowiedzią. W końcu rzekła krótko. - Zimno.
Przeniosła wzrok na wilka. Powiedziała. - I pewnie dowiedziałeś się, że wcale o Tobie nie zapomniała...

Abaddon

Odprowadził wzrokiem siostrę, po czym sam wstał. Podszedł do wody i gdy zaczerpnął kilka łyków, odwrócił się na pięcie i wyszedł.

Kinnojo

Spojrzałem na zgromadzonych i dźwignąłem się na łapy. Idąc powolnym krokiem przed siebie i lekko machając puchatym ogonem, zniknąłem w zaroślach.

D.J

- Mniej więcej, ale nie tego oczekiwałem. = mruknął kładąc się obok. Przykrył ją swoim ogonem. - A teraz będzie Ci cieplej. - uśmiechnął się przesłodko i położył łeb na wyciagniętych do przodu łapach.

Kaisa

Kiwnęła lekko łbem, powstrzymując się od przeciągłego ziewnięcia. Wciąż jeszcze nie była całkiem obudzona. Rozejrzała się po okolicy. Gdzie nagle zniknął ten zgromadzony nad jeziorem tłum?

łowca

przybiegł rozglądając się za wilkami.

Kaisa

Uniosła łeb i obrzuciła przybyłego krótkim, acz uważnym spojrzeniem. Machnęła ogonem i z powrotem przeniosła wzrok na jezioro.

Miyo

Przyszła tu. Rozejrzała się po tym miejscu, wydawało sie być odpowiednie. Powoli podeszła do brzegu jeziora i położyła się. Łapę zanurzyła w wodzie i położyła łeb na łapach.

Kinnojo

Szuranie łap, pomrukiwanie. Tak, to ja. Machałem lekko końcówką ogona na boki. Byłem zamyślony, niewidzącym wzrokiem patrzyłem przed siebie. Gdy w końcu zdecydowałem się wyrwać z zamyślań, uniosłem wzrok. Na widok siostry obudziły się we mnie zmysły szczeniaka. Machając ogonem na lewo i prawo skoczyłem znienacka wprost na nią.
- Miyo! - uśmiechnąłem się.

Wardress

Przyszła spokojnym krokiem. Już dawno nie odwiedziała terenów krainy. Odkąd zniknął Szasta, Spirit... Poruszyła niespokojnie skrzydłem. Spojrzała na Kinnojo i Miyo. Uśmiechnęła się nieśmiało pod nosem i położyła z dala od nich.

Miyo

- Kinnuś - mruknęła i otarła się o niego pyszczkiem. Jej ogon odruchowo zaczął poruszać się w lewo i prawo - Jak się cieszę że cie widze - dodała zaraz i uśmiechnęła się szeroko.

Kinnojo

Zeszłem z niej, patrząc na nią swoimi bystymi oczami. Poczułem obecność matki. Zniknąłem na chwilę z pola widzenia. Zanim ktokolwiek mógł się zorientować stałem tuż przy matce.
- Ojciec wrócił - powiedziałem, wzrok wbijając w jezioro.

Wardress

Wciąż zapatrzona w jeden punkt Ward nic nie odpowiedziała. Jednak po chwili, uaznawając za niestosowne nie skomentować takiej wiadaomości mruknęła -To dobrze dla Was.
Na tym Ward skończyła swoją wypowiedź. Sama popada w lekki stan depresyjny. Przymknęła ślepia i wstała.
- Ja już długo niepożyję. - dodała.