Las blisko cmentarza

Massacre

Duch przybył w to miejsce nie bez powodu. Nieopodal lasu znajdowało się ponure cmentarzysko, które emanowało złą energią. Nie było to przyjazne miejsce, zwłaszcza dla żywych. Dusze błąkające się po tej części lasu, niekoniecznie zmarły przez starość lub z własnej woli...
Zjawa podleciała pod jedno z osobnych, jałowych drzewek i przysiadł niczym pan tego "dworu".
Nie obawiał się konfrontacji z nieczystymi mocami... Sam był wykreowany przez zło.

Seshru

Weszła tutaj powolnym krokiem, nie śpieszyło jej się. Zresztą wolała nie biec ze względu na kurczaka. Naszyjnik z flagą lekko uderzał o nią gdy szła. Po chwili zatrzymała się. Zauważyła wilka, chyba wilka, nie wiedziała "co to jest". Nigdy nie wierzyła w duchy. Usiadła więc tylko i czekała na to co będzie dalej.

Massacre

Samiec- widmo spojrzał posępnym wzrokiem na małych rozmiarów, istotkę.
Długo czekać nie trzeba było, by samiec podleciał do niej niczym piorun.
- A któż to zawitał w te czarne odstępy... Czyżbyś zgubiła mamę? A może zabłądziłaś? - zaśmiał się dość szyderczo, ale nie miał nic złego na myśli.

Seshru

- A kto to jest ta "mama" ? - spytała odruchowo chowając kurczaka za siebie. Biała wilczyca patrzyła na ducha uważnie, dla niej był jak każdy inny wilk, nie wiedziała, że duchy istnieją, ona w nie nie wierzyła po prostu. Rozejrzała się dookoła i po chwili przeniosła ponownie swój czerwony wzrok na ducha.
- Kim jesteś?

Massacre

Ponownie się zaśmiał, bo przecież... Jak takie wilczątko nie mogło znać znaczenia "mama" ? Cóż... Może samo się wychowało, jakimś cudem?
- Jam jest Massacre- Były dowódca wojowników krainy Naggaroth, kłaniam się. - Lekko pochylił się na przednich łapach, przedstawiając się w pełni.
- A mogę znać Twe imię? - z kolei skierował pytanie do białej wadery.

Seshru

Na chwilę, na ułamek sekundy uśmiechnęła się, dowódca wojowników, to musi być ciekawe. Po chwili jednak jej pysk i oczy nie okazywaly żadnych uczuć, nie było widać co myśli, jak się czuje. Powiedziała tylko krótko:
- Seshru.

Massacre

A to dopiero niespodzianka... Biała wadera przypominała mu kogoś... Tak... Massacre'a, gdy był w jej wieku.
- Masz odwagę przychodzić tu sama w towarzystwie... Jakiegoś wypłosza? - spojrzał jednocześnie na małe coś, które było skutecznie chowane przez waderę.
- Nie masz czego się obawiać, nie zrobię krzywdy ani Tobie, ani temu stworzonku. - dodał po chwili, cicho się śmiejąc.
Osoba wilczycy zdumiała go nieco. Zazwyczaj, takie młode osobniki, nie zapuszczały się w takie tereny, a zwłaszcza tereny poświęcone zmarłym...

Seshru

- To kurczak. - powiedziała tonem jakiego zawsze używała, gdy ktoś mówił coś o jej kurczaku. Popatrzyła na zwierzątko, rzeczywiście małe, od kiedy pamięta zawsze było żółtą małą kulką. Podniosła kurczaka ogonem i położyła obok. Zlizała z pyska trochę krwi. Uznała, że ten ciemny odcień czerwonego niepotrzebnie schnie jej na pysku.

Massacre

Basior spostrzegł zaschniętą krew na ryjku wadery. Ten widok przybliżył go do swej przeszłości. Młoda wyglądała jak seryjny morderca, dokładnie tak samo jak Mass za młodu.
- Wyglądasz tak samo jak ja. Masz ten sam ton, którym się zwracasz do innych, tak samo się zachowujesz... Tyle, że ja nie miałem żadnego kurczaka, czy cokolwiek żywego. Wszyscy wokół mnie umierali. - wyjaśnił, a przynajmniej próbował poprzez tą gadkę, jakoś do niej dotrzeć, jakoś lepiej poznać...
- Skąd ta krew na twym pysku? Wiesz czyja to krew? Czy może się nie zastanawiałaś. - rzekł już nieco zdenerwowanym tonem.
Doskonale wiedział, że młodzi bywają, aż tak głupi by pić krew z krwistej rzeki...
- Zabiłem wielu, czy to wilki, czy ludzie. Jesteśmy zagrożeni. Ta kraina daje nam tymczasowe schronienie, ale na jak długo? Myślisz, że ludzie nie zgłębiają się w te rejony? Powiem Ci coś. Dawniej... Odnalazłem wioskę. Tak... Mieszkańcami byli ludzie. Wiesz co robili z takimi jak my? Wieszali za łby na drzewach! Ściągali krew z naszych żył, oddzielali skórę od ciała, zabijali jak zwykłe świnie! - Duch widać był dość poirytowany, bo z każdej sekundy na kolejną, stawał się coraz to bardziej impulsywny.
- Jesteś jeszcze młoda, zapewne nie wiesz co mógłby zrobić pojedynczy wilk, taki jak ja, z całą wioską. Wystarczył jeden błąd, jeden fałszywy ruch i wszyscy już nie żyli, rozumiesz? Wymordowałem wszystkich. - zrelacjonował beznamiętnym tonem. Nie odczuwał żalu ani skruchy... Był po prostu na to wszystko przygotowany.
- Nie opowiadam Ci tego, bo chcę Ciebie wystraszyć, ale dlatego, by Cię przestrzec. Możesz czuć się silna, samowystarczalna i wiele, wiele innych odczuć, ale i tak w pojedynkę nie masz szans. Zginiesz. - po tych słowach zbliżył się do wadery. Mimo, iż prawił jej niemiłosiernie kazania, to martwił się o jej los. Dopiero co wchodziła w dorosłość... Po co miałaby tracić życie na darmo? To bez sensu.
- Nie znam Cię, ale wszyscy jesteśmy tacy sami. Nie różnimy się, aż tak bardzo od siebie. - oznajmił już spokojniej.
Wzniósł się na wysokość, by dosięgnąć jakiś większy liść, po czym ponownie osiadł na ziemi i delikatnie powycierał umorusaną twarzyczkę wadery.
- Pamiętaj, że nie jesteś tu sama. Jestem duchem, ale wciąż egzystuję w tej krainie, a wiesz czemu? Bo na to się skazałem. Ta krew, skąd ją piłaś, to nie jest kaprys natury... To krew niewinnych. Właśnie tych, którzy zginęli z moich łap. Dlatego nawiedzam tamto miejsce, by przestrzec innych, zanim zdążą wziąć choćby łyczka. Mało kto mnie słucha... - wyrzucił brudny liść i spojrzał na twarz wilczycy.
- Nie traktuj dusz jak powietrze, bo kiedyś będziesz taka jak oni, a wtedy dopiero zaczną się mścić. Jakbyś nie wiedziała... Duchy nie mogą wchodzić w interakcję z żywymi, toteż krzywda Ci się nie stanie... Ale... Gdy będziesz tak samo martwa jak oni... Wtedy zaczyna się piekło. - oznajmił z premedytacją. To ani bajka, ani żart. Tak było. Coraz to więcej wilków kpi sobie z umarłych, ale to błąd.
- A teraz się uśmiechnij i powiedz, że wszystko zrozumiałaś. - zapytał waderkę z przekonaniem, iż na bank musiała wszystko pojąć jak należy...

Seshru

Popatrzyła na niego, nie bała się, dlaczego by to miało ją wystraszyć? Powiedziała więc tylko spokojnie:
- Zrozumiałam, a krew była z zająca, głodna byłam i musiałam coś zjeść. Taki głupi nawyk zostawiania krwi na pysku przez jakiś czas...
Słabszych od siebie zabijała w ostateczności, gdy była głodna i musiała coś zjeść. Tak to ich nie zabijała, ani żadnej frajdy, ani się nie obronią... chociaż głównym powodem był jej kurczak. To przez niego zabijała słabszych tylko w ostateczności. Co innego z równymi sobie, wtedy mogła walczyć, nawet chętnie to robiła, ale nigdy nie walczyła z własnej woli z silniejszymi od siebie, z istotami jakich nie zna. Bo kto to są ludzie? Nie zna ich, przynajmniej takich, znała tylko kilku, dali jej ten naszyjnik, ale innych nie spotykała.

Massacre

- Rozumiem. Pamiętaj, byś nie piła krwi z rzeki. To zatruwa umysł... - oznajmił ze spokojem.
Pominął parę kwestii o które, o dziwo zapomniał spytać.
- A Twoi rodzice... Żyją? Czy może nie pamiętasz ich? - zapytał z ciekawości.
Coraz więcej takich młodzików biegało swawolnie bez opieki... Niekiedy nawet, doprowadzało to do tragedii...

Seshru

//nie zauważyłam przez cały dzień postu O.o//

- Rodzice? A kim są ci "rodzice"? - spytała szczerze. - Moją rodziną jest ten kurczak.
Nie wiedziała kim są rodzice, nie miała ich przecież, jej jedyną rodzina był kurczak, o bracie powoli zapominała...

Massacre

// Nie ma sprawy. Zdarza się ;3//

Massacre zdumiał się. Ona serio nie wiedziała co znaczy rodzina? Może uderzyła się w głowę i potraciła zmysły? Nie... Coś złego musiało ją spotkać.
- To straszne, że nie masz nikogo bliskiego, prócz tego no... Kurczaka. On Cię jednak nie obroni, gdy przyjdą kłopoty. - oznajmił, spoglądając na to żółciutkie pisklę. Przecież ten kurczak to jak zaproszenie na deser...
- Podziwiam Cię jednak za Twoją odwagę. Nie każdy wybrałby się w to miejsce. Masz ikrę... - dodał, uśmiechając się serdecznie.
Ach... Pomimo, iż ma swoją córeczkę, to Seshru wpasowałaby się także w ten tytuł. Była bowiem jak odbicie lustrzane Massacre'y (oczywiście w przenośni).

Seshru

Uśmiechnęła się, po chwili dodała:
- Może i by mnie nie obronił, ale ja mogę go obronić.
Nie rozumiała tylko co mogłyby być złego w tym miejscu... Może czegoś nie zauważyła.

His

Wilk, znudzony wszystkim, przybył w owe miejsce. Nie wie jeszcze, jak wygląda reszta część tej krainy, ale hej! Przybył tu po to by odnaleźć swoją siostrę, a to raczej nie jest trudne, chyba.. Westchnął ciężko i zaśmiał się. Szerokim łukiem ominął nieznajomych i przysiadł przy drzewie. Nie było tu strasznie, ani trochę. His rozglądnął się dookoła i zamyślił. Może spotka tutaj kogoś fajnego? Może wyrwie kilka atrakcyjnych wilczyc? Może.. Kto wie, jak wygląda życie w tej krainie? No z pewnością nie on.

Massacre

Zjawa uśmiechnęła się ponownie.
- Czasami tak jest, że żywa istota nie zauważa największego zagrożenia gołym okiem. To nie jest zwykła kraina. Świat zmarłych i świat żywych łączą się ze sobą, tworzą wspólny majestat. To, że czegoś nie dostrzegasz, nie znaczy, że nie może Ciebie zranić. - wyjaśnił jej pokrótce na czym polegało owe zagrożenie.
- Pamiętaj, że w tej krainie czyha wiele niebezpieczeństw, wliczając w to ugrupowania groźnych stworzeń, przy granicach tejże krainy. - oznajmił przekonująco.
Co miał innego zrobić? Musiał przestrzec młodą przed zagrożeniem.

Seshru

- A kto to są Rebelianci? - spytała zainteresowana, nie wiedziała wielu rzeczy, ale nie przeszkadzało jej to. Popatrzyła w stronę nowego wilka.

Massacre

Duch nawet nie zauważył przemykającego obok, następnego osobnika. Spoglądał z uwagą na Seshru.
- Rebelianci to wilki żyjące poza granicami tej krainy. Są to swojego rodzaju- buntownicy, chcący zburzyć porządek panujący w tej krainie i obalić aktualny system rządów. Jednym słowem są: źli. Gdyby taki rebeliant Ciebie capnął... No cóż... Zapewne więziliby Cię gdzieś poza krainą. - odpowiedział na pytanie wadery. Brzmiał przekonująco, ale jak odebrała to, ta młoda wadera, to już jej problem.

Nie chcę być wredna, ale skąd Massacre wie o Rebeliantach?
Z tego co wiem, wiedzą o nim póki co alfy i radni Nocy i Ognia.
Chętnie więc się dowiem ;3
~ Taharaki

Seshru

Słuchała tego wszystkiego z zainteresowaniem, czyli Rebelianci są źli. A to znaczy, że ona musi uratować inne wilki od Rebeliantów przecież. Tak, na pewno to jest jej obowiązek. Obmyślała już nawet plan jak ich pokonać kiedy przypomniała sobie. Przecież oni są starsi, silniejsi i jest ich więcej od ciebie...
- Rozumiem, czyli mam ich unikać... - powiedziała powoli.

His

His zmrużył ślepia i westchnął ciężko. Zaczął się zastanawiać, nad życiem. Jego dotąd płonące ogniem ślepia, przygasały. Jego futro, niby rozpalone tysiącami iskierek, stało się ciemniejsze. Było to nieco dziwne, jednak u niego normalne, ponieważ pochodził on z całkiem innej wyspy, tam wilki też były inne. Po bardzo długiej chwili, ocknął się i potrząsnął łbem, uśmiechając się cwaniacko. Wszystko wróciło do normy, w mgnieniu oka. Już był tym pewnym siebie i psotnym wilkiem, który lubi sobie poszaleć i rozkochiwać w sobie panienki. Mruknął coś pod nosem. Przeniósł swe spojrzenie na ducha i nieznajomą waderę. Chyba była w tym samym wieku. His, zaczął myśleć. Czyżby miał jakiś plan, czyżby chciał coś zrobić? Mruu, wszyscy się dopiero o tym dowiedzą.