Las przepiórek

Kyinra

Spojrzała na Marco i się do niej uśmiechnęła.
-Heliosa widziałam...Poduchy nie widziałam. A co u Ciebie?
Zapytała, nie spuszczając z niej oczu.
-Zmieniłaś się...
Mruknęła. Każdy się zmienia..więc nic w tym dziwnego. Ale Kyin nie ogarniała dziś.

Marco

-Taaa, ale nadal słucam tych utwórów z tego starocia.-powiedziała, wskazując leżącą nieopodal mp4.-U mnie nic. Nikogo nie widziałam. Szukałam Heliosa, Katsuma i ciebie. Ale nic.

Kyinra

Spojrzała na mp4 i później znów wróciła do wpatrywania się w Marco.
-Hehe. No to tylko zmieniłaś się z wyglądu.
Powiedziała z szerokim uśmiechem na pyszczku. Poruszyła końcówką ogona.

Marco

-Tak. Cała różowa! Jak to zobaczyłam, myślałam, że chyba oszaleje.-powiedziała, śmiejąc się. Podniosła mp4 i przeglądnęła listę utwórów.-Jej.-jęknęła.

Kyinra

-Wolę czerwony...ale różowy wcale nie jest taki tragiczny..
Stwierdziła, a słysząc jej jęknięcie, uniosła jedną brew w górę.
-Ymm...rodzisz czy cię gwałcą, bo tak jęknęłaś..
Zapytała z szerokim uśmiechem, musiała to powiedzieć!

Marco

-Nie.-powiedziała, podając jej mp4.-Zobacz, jakie tragiczne utwory. I tak nie słucham większości z nich, ale żeby aż takie?

Kyinra

Wzięła od niej mp4 i zaczęła przeglądać listę utworów z lekkim szokiem.
-Ymm...no rzeczywiście.. nie za fajne. Musisz znaleźć coś nowego. Bo to jest niefajne. Będę musiała się do sklepu przejść..
No, będzie musiała. Musi sobie nową żyletkę kupić. Spojrzała na łapę i rozcięcie,kto by pomyślał, że Wesley będzie miał rację?

Marcelina

Frivoli spojrzała na mp4. Nie, nie interesowała się specjalnie ludzkimi wynalazkami. Nie chciała zachowywać się jak dwunożny. Powoli zaczynało jej się nudzić. Była szczeniakiem, potrzebowała ruchu, zabawy, a tu takie drętwe wilki... O co ma robić? Może poczeka jeszcze, może za chwilę zacznie im też się nudzić i zechcą zrobić coś ciekawego, niżeli stać i patrzeć się w przestrzeń.

Wesley

Wes spojrzał na rozmawiającą dwójkę i uśmiechnął się lekko. Zdaje się, że znały się od dawna, więc nie chciał im przeszkadzać. Zwrócił się zaś w kierunki Fri. Podszedł do niej z miłym uśmieszkiem na kufie.
- Masz ochotę coś porobić? - spytał i usiadł zawlekając ogon na łapie. Jemu też się nudziło i niespecjalnie widziało mu się siedzenie tutaj, tylko dla towarzystwa. Ostatnio miał ochotę by zrobić coś szalonego, a może nawet... nieco głupiego.

Marcelina

Słysząc pytanie wilczka nieco się ożywiła.
- Tak! - zawołała energicznie, po czym się poprawiła. - To znaczy... Tak. Masz jakiś pomysł? - zapytała Frivoli i uśmiechnęła się miło się do szczeniaka. Sama nie znała wielu zabaw, a właściwie to żadnych. Nie zdążyła się jeszcze żadnej nauczyć.

Kyinra

-Ja mam pomysł! Chodźcie się potniemy! To będzie fajne i do tego.. szalone!
Zawołała i się szybko podniosła z miejsca, wyjmując cztery żyletki z szerokim uśmiechem. Podała każdemu z nich po jednej, i sama wzięła ostatnią dla siebie. Przyłożyła ją do łapy i lekko przejechała po niej ostrzem. Kyinra rzeczywiście jest szalona.. nieważne czy się użala nad sobą, czy też nie.

Wesley

On również nie znał się na takich sprawach. Jako mały osesek nie uczęszczał często w zabawach z psimi rówieśnikami. Ale teraz... może coś się wymyśli. Musi, ponieważ nie będzie się nudził przez całą wieczność! Zaśmiał się z reakcji Fri
- Widziałem kiedyś jak szczeniaki bawiły się w ganianego. To jest, że jedna osoba goni drugą, a gdy ją dotknie to zamieniają się miejscami... - zaczął ale gdy dostał żyletkę ze zdziwieniem patrzył na nią. pierwszy raz coś takiego widział.
- I co z tym zrobić? Na pewno będzie zabawnie? - spytał. Pierwszy raz coś takiego robił, ba! Widział.

Marcelina

Frivoli pokiwała głową słysząc słowa Wesley'a, ale zaraz ze zdziwieniem spojrzała na podany jej przedmiot.
- Chyba nie będzie zbyt zabawnie. - stwierdziła w pełni przekonana. Samookaleczenie? Nie, to nie dla niej. Po co? Miała nadzieję, że Kyinra nie ma zamiaru zrobić czegoś takiego jak samobójstwo. Chyba jest na prawdę chora.

Kyinra

-Róbcie co chcecie, dla mnie to jest fajne.. na samym początku będzie bolało, ale później już nie.
Powiedziała i wbiła bardziej żyletkę. Ale nie tak żeby ich wystraszyć, tylko ciut krwi poleciało. Kyin już szczerze mówiąc myślała o samobójstwie... ale się boi i tego nie zrobi, nie teraz.

Wesley

Widząc co robi Kyin cofnął łebek do tyłu. A więc tak powstała jej wcześniejsza rana. Położył po sobie uszy, a żyletkę schował za uchem. On nie będzie robić takich rzeczy. Nie po to starał się żyć do tej pory, by teraz samodzielnie się go pozbawiać, jakby na to nie patrzeć.
- Ja raczej nie skorzystam z zaproszenia do tej zabawy... ty też nie powinnaś się tak bawić.. - mruknął z dystansem przyglądając się samiczce.

Kyinra

Schowała żyletkę i spojrzała na niego.
-No zgoda... więc.. wymyśl jakąś zabawę.
Rzekła po chwili i postawiła przednie łapki na ziemi. Otrzepała się i machnęła ogonem, patrząc to na Fri, to na Wesleya.

Marcelina

- Ale czy... Czy czymś się martwisz? - spytała dziecinnym (bo jaki inny mogła mieć?) Kyinrę. To chyba oczywiste, że skoro się okalecza, chce popełnić może nawet samobójstwo, to nie ot tak, bo ma kaprys! Wadera szczerze przejęła się Kyin i chciała jej pomóc. Tylko nie wiedziała jak...

Kyinra

Kyinra westchnęła i spuściła głowę, uniosła tylko oczy aby widzieć dokładnie Fri.
-Wiesz... jest naprawdę tego.. dużo..
Mruknęła. No tak..była beznadziejna, nie rozumiała wielu rzeczy, przebywała sama, nie wiedziała nawet czy miała prawdziwych przyjaciół..

Wesley

- Właśnie. Jeśli jest coś co możemy zrobić to z chęcią pomożemy - poparł słowa Fri własnym zdaniem. Również chciał jakoś pomóc. Nie zdawał sobie czemu ktoś mógł chcieć samookaleczenia, a moze i coś więcej. Przeniósł wzrok z Fri na Kyin. Tajemnicza z niej osoba, trzeba przyznać.

Marcelina

- Ale przecież... Nie może być tak źle, żebyś chciała się pozbawiać życia! No bo... Bo... - mała była bliska płaczu. Bardzo przejął ją los Kyinry, chociaż wcale go nie znała. I tak było jej przykro, przykro, że nie może pomóc wilczycy. - Nie masz kogoś, dla kogo warto żyć? -spytała.