Stary las strachu !

Linwa

Przyszła spokojnym krokiem. Rozglądała się tu i tam. Naglę jej wzrok stanął na wilku z czerwoną grzywą. Pierwszy raz się zakochała. - Hejka jestem Linwa - powiedziała.

Assire

Spojrzał na wilczycę, która do niego przymówiła. Zmierzył ją wzrokiem. - Hejka, ja jestem Assire. Wiesz że jesteś ładna - powiedział patrząc na nią zakochanymi oczami. Linwa bardzo mu się podobała. - yy, czy będziesz za mnom chodziła.

Linwa

Wadera cała się zarumieniła. - Tak - powiedziała z ulgą. Liznęła go w policzek. Potem go całowała i zamknęła oczy. Linwa trochę się głupio czuła ponieważ miała cieczkę.

Assire

Wilk rónież zamknął oczy i całował dalej. Po chwili położył ją i całował na leżąco. Naglę wstał i powiedział: - będzie czas na to potem. -

Linwa

- Oh. Przepraszam - rzekła. Po czym rozejrzała się dookoła. - Ja z tond idę - powiedziała i biegła cały czas, ale się nie oddalała. Po chwili zemdlała.

Assire

Gdy Assire zauważył że Linwa zemdlała szybko do niej pobiegł i oblał ją wodą. Czekał na jej reakcję. Usiadł koło niej i czekał.

Linwa

Oblana przez Assire wodą ocknęła się. - Nic mi nie jest. Może pójdziemy w jakieś inne miejsce - powiedziała i leżąc patrzała na ukochanego. - Znamy się nie wiele, ale...

Assire

Chodź za mną - powiedział. - Zaprowadzę cię w miejscę tylko dla nas. - ,,Oby jej się spodobało" myślał idąc. Po chwili wyszedł.

Linwa

Linwa myślała jakie to może być miejsce tylko dla nich. Szła pomału rozmyślając. Wiedziała że to ten jedyny. Naglę pomyślała żeby założyć z nim rodzinę. Pobiegła szybciej żeby go dogonić.

Samanta

Łowczyni odprowadziła wzrokiem szczęśliwą parę . A pro po . Gdzie to się jej partner ostatnimi czasy podziewa ? Czyżby odszedł ? Oby nie . Przecież obiecał coś Samancie . A kiedy ktoś nie dotrzyma się obietnicy marnie skończy . Wadera popatrzyła na Sasuke i zapytała - Co robimy ? - Próbowała się do niego nie zbliżać aby nie popełnić głupstwa .

Soaphy

Weszła lustrując wilki.
Usiadła pod szarym drzewem, na kolorowych liściach. Jej wzrok wędrował za zieloną waderą. Zastrzygła uchem na głos Samanty. Położyła się i obserwowała dalej .

Samanta

Wadera patrzyła jeszcze przez chwilę z lekka ironia na basiora , który od jakiegoś czasu zastygł . Po chwili poprawiła swoją czarną grzywę i podeszła do drugiej wadery . Zasiadła przed nią , dumnie podnosząc łeb i patrzyła .
Jej ślepia przybrały limonkowy kolor a kąciki ust lekko się uniosły . Oczy wadery pełne były bowiem tajemnic i mroku .

Soaphy

Nie spuszczała z niej wzroku, a jej ślepia zrobiły się ciemniejsze i większe.
Wbijała w nią swoje wredne i przerażające oczy, dalej siedząc. Nie przejmowała się waderą, lecz miała przeczucie, że miała już z nią kiedyś do czynienia. Może jej się śniło? Sama nie wiedziała.

Samanta

Ta popatrzyła na nią bardziej doniośle . Ironia była już łatwo zauważalna . Samanta uderzyła tylko ogonem o ziemię niż nie mówiąc i nie wysilając się też jakoś specjalnie . Jej idiotyczny6 wyraz pyska był wręcz śmieszny . Łowczyni wywiesiła jęzor i zachichotała żałośnie po czym zaczęła biegać w kółko . No cóż , każdemu wilkowi musi jak widać czasem odbić .

Sasori

Bliżej nie określone ukrycie było idealnym miejscem odpoczynku dla owego demona. Od niechcenia przyglądał się waderom, wyczuwając napiętą atmosferę. Dość trudno było mu się oderwać od leniuchowania ale z drugiej strony nuda zaczęła mu już doskwierać. Zawinął swój ogon na drzewie, jak gdyby liną oplótł gałąź. Mlasnął jęzorem, a w powietrzu można było wyczuć jego siarczysty zapach..

Soaphy

Soaphy przewróciła ślepiami. Jej też czasem odpijało, ale nie tak. Jej wzrok nadal wędrował za Samantą. Wadera nie miała na celu jej denerwować, lecz widziała w niej coś dziwnego, oprócz kompletnej głupoty. Postanowiła zaczekać, aż wilczyca przestanie ją totalnie olewać. Zastrzygła uchem i wstała.

Samanta

Samanta uspokoiła się kiedy tylko wyczuła owy siarczysty zapach . Popatrzyła po lesie jednak nigdzie póki co niczego nie dostrzegała . Podeszła do drugiej wilczycy i przysiadłą obok niej mimo , że ta stała . - Czujesz ? - Zapytała nagle .

Soaphy

Ziewnęła.
- Czuje, czuje.. - odparła zaniepokojona. Popatrzyła do góry, a potem na waderę.Wiedziała kto to może być, ale nie była pewna, więc wolała nic nie mówić.
- Nie przejmuj się. - dodała spokojniej.

Samanta

Łowczyni wdrapała się na pobliskie drzewo i położyła się wygodnie na gałęzi . Tam całą zmęczona i obolała położyła się i przymknęła ślepia . Nie mogła jednak spac gdyż nie była do końca pewna tego otoczenia .

Sasori

Zamruczał dziwacznie jakby mówił sam do siebie coś w rodzaju "Świeże mięsko?". Ułożył uszy pokornie na łbie i mrużąc ślepia doglądał wader. Ogon zaciskał się na gałęzi tak mocno, że można było usłyszeć cichutkie trzaski miażdżonej kory. Sierść zjeżyła się, a potem znów ułożyła gładko. Cóż za wyjątkowo rutynowy dzień. Zapach stawał się wręcz drażniący.