Wietrzny Las

Kora

Wilczyca znów uśmiechnęła się do samca zalotnie i zapytała:
-Co chcesz teraz ze mną robić?
Po czym delikatnie pomogła samcowi wstać. Znów zaplątała swój ogon wokół jego ogonka. Ona chciała miłości, dużo miłości.

Mongrels Law

Oparł delikatnie pysk na karku wilczycy tak by móc jej wyszeptać do uszka. - Nigdy nie spotkałem wilczycy, która .... - Zaciął się na chwilkę bo nie chciał żeby to zabrzmiało tak sucho.
- Wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia ? - Zapytał szepcząc to praktycznie na jej uszko.

Kora

Wilczyca odwróciła głowę, tak, ze teraz patrzyli sobie w oczka i dotykali się noskami.
Po czym także wyszeptała:
-Wierze i chyba właśnie takiej miłości doznałam do pewnego samca. Znasz go bardzo dobrze...
Po czym powoli i namiętnie pocałowała wilka w usta.
-To ty jesteś tym jedynym...

Mongrels Law

Rozmarzył się w pocałunku. Był przez kilka chwil w niebie i spadł na ziemię. Na szczęście.
- Byłem w niebie ... bałem się że kiedy otworzę oczy to czar pryśnie i mój anioł zniknie. Jednak jesteś. - Dodał po czym pocałował wilczycę bardzo namiętnie.
- Nie jestem ideałem ale dla ciebie zrobię wszystko. - Wyszeptał jej na uszko.

Kora

Wilczyca zdziwiła się w duchu. Taki młody a całuje całkiem całkiem. Dla niej idealnie.
Wadera chcąc pokazać mu swoją miłość objęła go w pasie. Delikatnie "wędrując" po samczych plecach. Nagle zjechała bardzo nisko. Tam gdzie kończą się plecy i niżej. Po czym powiedziała:
-Pokaż na co cię stać, kotku...

Mongrels Law

Przyglądał się wilczycy zdziwiony przekręcając łepek na bok. - Heh ale co mam zrobić ? - Uśmiechnął się bo całkowicie zgłupiał. Nie rozumiał tego zachowania. Było mu całkiem obce. Zastanawiał się czy ma teraz iść do przodu czy jak ? Czy wilczyca sprawdzała właśnie jego siłę ? W sumie to czemu nie ale nie bardzo wiedziało co chodzi.

Kora

Wilczyca chciała zobaczyć miłość samca. Jak on to robi. Zalotnie uśmiechnęła się do niego. Pocałowała go w usta. Bardzo namiętnie. O TO jej chodziło. Pazurkami ryzowała kształty na Liskowych plecach.

Mongrels Law

Miłość samca ? Rany ale jak wilczek miał pokazać miłość w taki sposób. W pewnym momencie się położył i przekręcił na plecki tak że jego pyszczek był teraz przed twoim. Delikatnie skubie futerko na twoim podbrzuszu i nosa w okolicy uszka. - Nie za wcześnie na hmm takie rzeczy ? Nie chciałabyś mnie lepiej poznać ? - Zapytał bo chyba nie o to chodziło samiczce.

Kora

Wilczyca uśmiechnęła się i powiedziała:
-Zdałeś mój test! chciałam sprawdzić czy jesteś taki jak inne wilki czy jesteś lepszy. Brawo!
Po czym dała samcowi buziaka w policzek. Od początku miała taki plan. I się powiódł!

Mongrels Law

Tia ? Więc mówisz że czekają mnie teraz same testy ? Jej czy podołam ? - Mruknął i noska noskiem o jej nosek. Oczywiście odpowiedział jej z uśmiechem bo strasznie spodobał mu się jej charakter. Nie byłą taka jak inne wilczyce. Nie byłą narwana i nie patrzyła z góry na innych. Księżniczki jednak nie bez powodu nimi są. - Jeszcze nie powiedziałem ci że ja też nie jestem stąd. Tam skąd pochodzę jest więcej takich dużych lisków jak ja wiesz ? Mój ojciec był przewodnikiem stada ale opuścił je i zostawił z matką, która opiekowała się nami wszystkimi. Potem rozdzieliliśmy się na dobre po ataku innej watahy. Próbowałem walczyć ale dostałem lotkę usypiającą od człowieka. To on mnie tu przywiózł i zostawił. Właściwie to nie wiem czy to się tak nawet nazywa ale spałem jak zabity całą drogę tutaj. Kiedyś miałem zostać przewodnikiem stada ale hmm te okolice rządzą się swoimi prawami. Nie martw się. Obronie cię jeśli tylko ktoś będzie chciał zrobić ci krzywdę. - Powiedział z szczególną uwagą.

Kora

Wilczyca słuchała z powagą. Ucieszyła się na myśl, że jej rycerz ją obroni przed każdym wrogiem. Podobała jej się ta myśl.
-Wow... Czyli ty też miałeś być przywódca stada? To tak jak ja!
Klasnęła w łapki i ślicznie zawyła. Miała taki piękny głos.

Mongrels Law

Jeszcze do tego jej śliczny głos. Wilczyca ideał.
- Widzisz, czasem twoje losy idą w zupełni innym kierunku ale nie wolno się poddawać. A co jeżeli kiedyś założysz własne stado ? Wszystko jest realne. Wystarczy tylko wierzyć. - Powiedział i musnął ją delikatnie w nosek.

Kora

Wilczyca zachichotała cicho. Miała głos jak płynący miód. Taki słodki.
-Wierzysz w magię? Bo właśnie teraz powiem ci dwa magiczne słowa: "Kocham cię!"
Po czym rzuciła się na samca. Teraz stała nad nim. Górowała xD. Ciekawe co na to powie Mongrels.

Mongrels Law

Wiesz ... ja ciebie też - Odpowiedział po czym przekręcił się tak że samiczka teraz leżała pod nim a jego pyszczek po woli zbliżał się do jej pyszczka.
- Czuje się jakby to był sen. Teraz chyba będę musiał uwierzyć w magię. - Dodał po czym musną ją noskiem.

Kora

Wilczyca uśmiechnęła się promiennie. Czuć można było d niej bijące światło miłości. Chciała aby jej bajka trwała wiecznie. Będzie o to bardo dbała. Nagle wpadła na pomysł. Przekręciła się tak, że teraz razem z Szeptem staczali się z małej górki, wprost w stertę suchych liści. Ale było zabawnie jak już się w niej znaleźli. Bosko!
-Co teraz porobimy?- zapytała z ciekawością.

Mongrels Law

Teraz muszę o ciebie zadbać - Odpowiedział spoglądając na ciebie z listkami na łepku.
- Przydałoby się nam jakieś milutkie gniazdko. Marzyłaś kiedyś o takim ? Powiedz słowo a postaram się nam takie znaleźć. - Powiedział ocierając się o ciebie delikatnie ogonem.

Kora

/Ty zrób to miejsce proszę!/
Wilczycy załomotało serce na wieść o nowym zakątku. Uśmiechnęła się i energicznie zaczęła kiwać głową na znak zgody.Marzyła aby w tym zakątku jej partner zapytałby się jej czy chce mieć szczeniaki.... O tak! To byłaby dopiero bajeczka!
-To idziemy?-zapytała wstając z ziemi.

Mongrels Law

// Ok tylko powiedz gdzież to będzie nasza rezydencja ;) a z tymi młodymi to nie za wcześnie O_o ? //

Jasne - Odpowiedział nie czekając dłużej i stanął obok niej.
- Więc gdzie będzie nasz nowy przytulny domek ? - Mruknął kładąc delikatnie pyszczek na karczku wilczycy.

Kora

Wilczyca zdziwiona podniosła głowę. A cha! On przecież był nowy, więc mógł nie wiedzieć tych rzeczy.
-Oczywiście w Miejscu Zakochanych! Głuptasku!
Po tych słowach delikatnie ugryzła samca w ucho.

Mongrels Law

Wilk chyba polubił to podgryzanie uszka. Mógłby tak całe 24 na dobę dawać je do podgryzania. Ale tylko Kora zasługiwała na ten przywilej.
- No to chodźmy idźmy. - Zaproponował po czym ruszył przodem zerkając za siebie czy wilczyca za nim podąża. Kierunek GPS to Miejsce Zakochanych

zt...

// ogarnę tylko sprawy domowe i zabieram się za pisanie ;) //