Leczenie

Sheala

- No i znów zostałam sama z całą masę wilków, którzy mają złamane łapy.. Czy to jakaś nowa moda? - zapytała samą siebie, mierząc wzrokiem Atritę, a potem Omegę. - Ty możesz chwilę poczekać, muszę pomóc jej, bo krwawi i trzeba to zatamować. - powiedziała biorąc z półki jakiś bandaż. - Przytrzymaj w miejscu, gdzie najbardziej krwawi, proszę. - zwróciła się do Atr. krzątając się wokół półek. Szukała czegoś na uśmierzenie bólu.. Ah, Qedr, Qedr, Qedr.. - myślała - Pomógłbyś mi trochę..

Omega

Omega czekała cierpliwie, aż Sheala skończy. Zaczęła o czymś myśleć i się zamyśliła.

Dłuższe posty, jeśli można.
She.

Atrita

Posłusznie przytrzymała bandaż przy szyi, ciągle jednak wędrując wzrokiem po obecnych tu wilkach. Biały materiał przesiąkał powoli szkarłatem, który wydostawał się nachalnie z ran. Jej wzrok spoczął na szarej waderze, biel mierzyła ją uważnie.

Omega

Omega spojrzała na swoją łapę. Zamknęła oczy i zasnęła, buła bardzo zmęczona. Po chwil się obudziła. Łapa zaczęła ją boleć jeszcze bardziej. Jęknęła cicho. Znowu zamknęła oczy i próbowała myśleć o czymś przyjemnym, żeby nie czuć bólu.

Lilia

przyprowadziła wilka,który się chciał zabić:
-Jest nieprzytomny, ale jak się obudzi to przyjdzie tutaj-powiedziała mała i gdzieś znów się zmyła

Omega

Omega otwarła oczy i spojrzała na swoją łapę. Spojrzała na wilczycę, która krwawiła. Łapa zaczęła ją coraz bardziej boleć. Jęknęła cicho. Zamknęła oczy i próbowała zasnąć.

Paige

Od pewnego momentu siedziała cicho, tak, że chyba (albo napewno) nikt jej nie słyszał. Stała z małym dokumentem, obok maluszków, drgając od czasu do czasu. Wreszcie przysunęła się do Qedr'a niezauważalnie. -Qedr...? - podała mu certyfikat zdania na pomocnika lekarzy. - Desmond dał. Co mam robić? I kiedy zacząć? - tutaj zerknęła na maluszki. - No, bo ... jak nie masz nic przeciwko, to wolałabym wziąć drobny urlop. Dzieci. -uśmiechnęła się przepraszająco.

Astwest

Yumi

Przyszła powolny, spokojnym krokiem, a głowę miała spuszczoną w dół. Stanęła w wejściu. Podniosła wzrok na Ast. Podeszła do niej. - Jestem . - Powiedziała. - No i już coś wiadomo? - Spojrzała na łapę Astwest. Była taka jak wcześniej. Czy coś w tym czasie się zmieniło? Spojrzała na wisiorek.

Master

Master wrócił z naręczem ziół i ziółek i począł je upychać gdzie popadło, ale w kąciku, który kiedyś był "jego". Zwyczajnie wywalił stamtąd książki i posegregował zioła.
Rzucił krótkie spojrzenie Sheali, by zobaczyć, jak sobie radzi. No i rozejrzał się wokół. Kto potrzebował pomocy?
W nieładzie, jaki zwykle panował w lecznicy, ciężko było się połapać.

Atrita

Porzuciła obserwowanie wadery na rzecz przybyłego wilka. Zdawała się niezbyt zainteresowana przyłożonym do ran materiałem, który nasiąkał krwią. W lecznicy było dużo pacjentów, dużo wilków potrzebujących pomocy. Machnęła leniwie ogonem, powracając wzrokiem na Shealę.

Master

Dojrzał ciemną wilczycę i powoli do niej podszedł. Zerknął na szybko przeciekający okład i rzeczowo zabrał się do sprawy.
- Co się stało? - oczekiwał szczegółowej wypowiedzi, by mógł jak najszybciej i najsprawniej udzielić pomocy. Przejął opatrunek i mocniej docisnął.

Atrita

- Walka próbna na wojownika - odparła spokojnie, zwracając ślepia ponownie na basiora. Przekrzywiła nieco łeb, ogon zatrzymał się tuż koło lewej łapy. - Głównie pogryzienia i zadrapania pazurami - dodała, wiedząc, iż medyk musi mieć jak najwięcej informacji.

Master

Skinął w milczeniu łbem. Kiedy opatrunek przeciekł, zwyczajnie odpadł. Nie było mowy o naturalnym zatamowaniu krwotoku. Dobrze, ze przytaszczył trochę zielska. Jednym susem znalazł się przy swoim zakątku i rozrywając dwa duże liście w poprzek, uformował coś, co przypominało poduszeczkę. Przyłożył to do szyi wilczycy i... solidnie obślinił. Po chwili czuć było charakterystyczny, średnio przyjemny zapach rośliny, ale krwawienie powoli ustawało.
- Resztę ranek zaraz oczyścimy- powiedział spokojnie, uśmiechając się uspokajająco. Krwawienie było mocne, więc obserwował ją uważnie, czy nie dostanie wstrząsu, albo czy nie zemdleje.

Atrita

Przymknęła lekko powieki, powoli odczuwając skutki utraty krwi. Przeżyła już podobne, a nawet i gorsze rzeczy, więc trzymała się dzielnie. Nie zamierzała stracić przytomności, toteż wymusiła na swoim umyśle trzeźwość. Denerwujące plamki tańczyły przed oczami, lecz były to jak na razie jedyne odczuwalne efekty tracenia szkarłatnej posoki.

Master

- Kręci Ci się w głowie?- zapytał, widząc jak mruży oczy. W ciemności byłoby jej lepiej, ale nie zamierzał jej ruszać z miejsca bez potrzeby. Kiedy utworzył się skrzep, a liście same się trzymały, zaczął delikatnie usuwać wacikiem brud i śmieci z jej pokrwawionego ciała. Potem nawilżył kolejny wacik i powoli zaczął czyścić co poważniejsze ranki na jej ciele. Musiała ją spotkać nie byle jaka przygoda.

Atrita

- Nie bez powodu wojownicy są przeznaczeni do walki - powiedziała wtem powoli, niespiesznie. Nie ruszała się, nie wykonywała zbędnych ruchów. Na jej pysku pojawił się lekki, ironiczny uśmieszek, gdy przypomniała sobie, iż nie tylko ona po tym teście skończyła z ranami. Lecz najwidoczniej nowa wojowniczka Nocy nie ma zamiaru pokazać się Lecznicy.

Omega

Omega otwarła oczy i spojrzała na wilka, który opatrywał ranną wilczycę. Jęknęła cicho po spojrzała na swoją łapę.
- Tyle tutaj wilków które potrzebują pomocy. - pomyślała.

Astwest

Yumi

Yumi zaburczało w brzuchu. Zrobiła wytrzeszcz, miała nadzieję, że nikt tego nie słyszał. Podeszła do Astwest. - Przepraszam Cię. Ale trochę zgłodniałam. Ja polecę coś sobie upolować. Niedługo wrócę! - Krzyknęła i wybiegła.

[z.t]