Leczenie

Hiretsuna Shinigami

Basior słysząc imie Moonlight uśmiechnął sie szyderczo.
- Czyli mam zajęcie na kilka godzin - mruknął. O tak w końcu będzie mial czym sie pobawić. Nie obchodziło go to że Moonlight to smok. Załatwi sobie pomoc i to jemu połamie żebra i zrobi to co zrobił rodzince Carly. Z jego ślepii można było odczytać rządze zabicia czy żądze pobawienia sie owym smokiem niczym zabaweczką. Straci życie to trudno ale przynajmniej chonorowo.

Carly

//honorowo.

Carly nic nie odpowiedziała, tylko pokręciła łbem z dezaprobatą. Ta. Nawet ona czuła nienawiść do tego smoka. Był jej kolejnym wrogiem. A że jej wrogiem trudno zostać, smok sobie nagrabił. Oh, niech tylko jeszcze raz przeskrobie.. Skrzydlata pójdzie do magów i zrobi z nim porządek.

Hiretsuna Shinigami

A Basior miał owe "kurwiki" w ślepiach. Taa będzie miał ładne zajęcie, na kilka, kilkanaście godzin. Znajdzie go, pobawi sie nim a potem go wykończy łąmiac mu kilka kosteczek. O tak będzie fajnie i to nawet bardzo... Z jego slepi zaczeła wypływać owa czerwona mgła a to oznaczało że już, już sobie obmyślał plan na tego smoka.
- Możesz powiedzieć mi o nim coś więcej? Jego wzrost na oko siłą czy charakter - spytał.

Carly

- Wzrost, wiadomo, smok. Czyli duży. Raczej zielony, siła spora, charakter.. Wredny, straszy wszystkich, w tym szczeniaki, sieje chaos i zniszczenie - kły w pysku wilczycy na moment błysnęły. Po chwili odetchnęła, by się uspokoić. Nie. Nie mogłaby dostać furii w lecznicy.

Hiretsuna Shinigami

Basior sie zastanowił.
- Hah!! będzie zabawa - mruknął i pazury chciał wbić w podłoge lecz przypomniało mu sie że to nie jest gleba. Spojrzał na jej kły.
- Ale przyznam że Kiełki masz niezłe - przyznał i lekko sie uśmeichnął.

Carly

Wilczyca jedynie odwróciła wzrok. Zerknęła na swoje skrzydła, po czym wróciła wzrokiem do ciemnego wilka. - Ta, niezłe - powtórzyła beznamiętnie, po czym zerknęła na Nicole, która się nie ruszała. Najwyraźniej.. odpoczywała.

Hiretsuna Shinigami

Basior poderwał się na równe nogi.
- Naprawde przepraszam za tamto w lesie. Jeżeli nie chcesz już mnie nigdy widzieć to poprostu mi to kiedyś powiedz. Ale wiec że nie puszcze temu smoczkowi błazem tego co zrobił twojej rodzinie. - powiedział tylko i wystrzelił z lecznicy pozostawiając za sobą tylko czerwoną m,głę która takze po kilku chwilach zniknęła. z.t.

Carly

Carly popatrzyla za Ravenem. Zrobilo jej sie go szkoda. W koncu wilki sie zmieniaja, tak? A ona powinna byc tolerancyjna. Zerknela raz jeszcze na Nicole, po czym wstala. Jakos chciala wrocic do partnera i dzieci.. Tesknila. Podeszla do Lei. - Jesli ta wilczyca sie obudzi, moglabys jej powiedziec, ze wrocilam na Teczowa Pustynie? - rzucila, po czym wyszla i odleciala w rzeczone miejsce.

z.t

Lea

- Jasne. - odpowiedziała z uśmiechem Lea w stronę odchodzącej już Carly. Nie wiedziała, po co zawitał tu jej ojciec, ale chyba miał sprawę do czerwonej wadery. W każdym razie - już sobie poszedł. Wilczyca podeszła do Nicole i stanęła obok jej łóżka.
- Czy jeszcze cię coś boli? - spytała spokojnie i uśmiechnęła się pocieszająco. Wiedziała, że połamane żebra to na pewno bolesne i bardzo nieprzyjemne uczucie, więc bardzo współczuła białej waderze i chciała jej pomóc.

Britta

Deria

Nie obchodziło mnie, jaki był ten uśmiech. Dla mnie wystarczy, że to tylko uśmiech. Spojrzałam na matkę bardzo czule. Westchnęłam cicho. Spojrzałam się na brata.
- Co się jej stało?- Zapytałam.

Britta

Odetchnęła w duchu. Teraz jej dzieci wydawały się spokojne, jednak czy będą takie, gdy nadejdzie ten nieprzyjemny czas pytań i oskarżeń? On zawsze nadchodzi nie można przed nim uciec. Sama Bri wolałaby już teraz wyrzucić to z siebie i poczuć ulgę.

Kaed'rin van Regis

Wadera w końcu postanowiła tu przyjść i zająć się swoją pacjentką. Krejz wyraźnie nie była sobą. Jej ruchy były gorączkowe, a jej oczy jakby po wielu gorączkach.
Zerknęła na drugą pomocnicę.
-Jaki jest jej stan?- Zaczęła oddychać płytko. Ruszyła ku swojej półce z lekami i połknęła parę na raz tabletek przeciw bólowych. Siedzący w niej demon, który ją osłabiał postanowił się zamknąć. I właśnie przez to głupi Klej zaczął myśleć, że to zwykła choroba. A to chorobą z pewnością nie było.
Britta najwyraźniej nie będzie mogła mówić zgodnie z prognozami Krejzolki. Ech. Biedne dzieci. Zerknęła na szczeniaka przy biurku.
Szara wadera, czyli pani niegdyś szalona, straciła swój dawny humor. Wyglądała na chorą, dręczącą przez migreny i bóle. Jej oczy były jakby mgliste. I wciąż ten jeden głos w jej głowie.

Lea

Lea spojrzała na wilczycę, która właśnie pojawiła się w Lecznicy. Zapewne też tu pracowała, sądząc po jej ruchach i znajomości całego pomieszczenia.
- Na razie odpoczywa, nie może mówić... - poinformowała ją, po czym zapytała: - Czy wszystko dobrze? - bowiem Krejzolka nie wyglądała najlepiej i chyba była chora.

Kaed'rin van Regis

-Tak więc nie będzie już nigdy mówić. Już jej to mówiłam. Pogodziła się z tym, z resztą nie tylko ona.- Mruknęła fachowym tonem i włączyła oczodołowy rentgen.
Cyk.
-Wszystko zrasta się prawidłowo.- Wadera była wyraźnie zadowolona ze swojej roboty. Wyłączyła rentgen, dało się słyszeć ciche Cyk, a oczy na nowo nabrały swój zwykły kolor.
-Taak.- Zmusiła się na uśmiech, który rzecz jasna był krzywy i nie szczery. To zwykła choroba, nic więcej. Starała sobie wmówić.
-Już nie ma odwrotu...- Znowu ten głos! Ten głos w jej myślach... Może powinna iść do psychiatryka? Zalecano to jej już parę razy w jej żywocie, ale teraz to jest coś poważnego, a nie: ty głupia jesteś! do psychiatryka idź! i głupi śmiech.
Przypomniała sobie szczenięce lata.
Ło matko, ale Krejz jest stara.

Wilczur

Britta

Britta przyjęła z wdzięcznością jego dotyk, jednak pod ciężarem łapy wilkla trochę się skrzywiła. Ból zaczynał wracać i Bri było coraz ciężej się opanować przed odpłynięciem. Chciała się nacieszyć widokiem dzieci. Bała się, że jak zaśnie, wszystko zniknie, a noa obudzi się znów w tej rozpadlinie.

Kaed'rin van Regis

Zerknęła na mgliste spojrzenie wadery. Ruszyła po lek przeciw bólowy, aby mogła pogadać z dziećmi. Niestety to jest zastrzyk.
-Jeżeli nie chcesz odpłynąć mogę Ci podać zastrzyk, wtedy na bank nie zemdlejesz.- Miała wyprany z emocji głos, niczym jakiś robot. Cóż, trudno się dziwić po tym co się dzieje w jej psychice. Te głosy... Były po prostu wykańczające.
Pokazała jej przed nosem opakowanie ze strzykawką, igłą i płynem. Nie, to nie była morfina.
Pokazała to także jej dzieciom, oni mają się zdecydować, bo zastrzyk będzie boleć, a Krejz nie ma satysfakcji z czynienia komuś bólu.
Jak na razie nie ma.

Britta

Britta spojrzała na strzykawkę. Bardzo delikatnie kiwnęła łbem. Był to ruch niemal niewidoczny. Przymknęła powieki. Chciała, żeby ta wilczyca zrobiła jej zastrzyk i żeby to przestało w końcu boleć. Zaschło jej w gardle, więc otworzyła delikatnie pysk. Oj, komunikacja w takim stanie była trudna.

Kaed'rin van Regis

Wadera czując, że nie ma sensu czekać na innych tak więc z prawą wyjęła strzykawkę i nabiła w nią płyn. Zamocowała igłę.
Podlazła da barku wadery uniosła skórę z sierścią do góry i wbiła w tymże miejscu strzykawkę. Delikatnie i powoli naciskała na tłok. Nie powinno aż tak boleć. Britta zapewne poczuje mały ból, drażliwy, ale nie straszny.
Kiedy wreszcie docisnęła do końca tłok wyjęła strzykawkę i wywaliła ją do kosza wraz z opakowaniem i pudełkiem.
-Prosz.- Mruknęła i wskoczyła na biurko, zatapiając się w lekturze "Zioła i Maście". Przeczytała ponad 3/4. Często się nudzi jak tutaj przesiaduje.