Las egzotyczny - miejsce Crystal&Artemisa

Artemis

I on nie był pewien, czy ta go pozna i jak zareaguje. Właściwie niemal się obawiał. Widząc, jak ta się poruszyła, w jego piersi serce opuściło kilka uderzeń. Zdrętwiał jeszcze bardziej niż zwykle, choc jego ciało to niemal zupełnie maszyna. Gdy wyłoniła się z mgły ta ukochana dla niego istota, poznał w jej oku ten serdeczny błysk, co natychmiast rozpaliło gorącą iskierkę w jego wnętrzu. Dosłownie.
Przytulił do siebie z wdzięcznością jej drobne ciało, obdarzając ją pocałunkiem. - Tęskniłem za tobą, droga - szepnął jej do ucha, po czym puścił, by móc spojrzec w jej piękne oczy. - Bywałem tu i tam poza krainą.. Sercem jednak byłem przy tobie - zapewnił, a jego pysk rozjaśnił uśmiech, ten sam, co zawsze. Spokojny, pełen zrozumienia i serdeczności, budzący dobre emocje.

Crystal

Wilczyca uśmiechnęła się promiennie i przysiadła przy basiorze, patrząc mu w oczy.
- Ja za tobą też tęskniłam.- rzekła z uśmiechem. Tak bardzo brakowało jej Artemis'a! Oskar już był duży, włóczy się po krainie, a tak właściwie to chyba ją również na jakiś czas opuścił.
- Mam nadzieję, że w najbliższym czasie nie planujesz żadnych wypadów poza krainę?- spytała, przyglądając się basiorowi. Tak mocno go kochała, tego nie można opisać słowami!

Artemis

Pokręcił łbem energicznie, aż mu uszy zatrzepotały. - Skądże! Zostaję z tobą! - rozpromienił się jeszcze bardziej niż wcześniej, nawet jego ogon, który bardziej zarósł w czarne futerko, uzbrajając się przed mroźną zimą, merdał na boki. Był teraz, co jak co, nawet urokliwy! Hebanowe futro, które do tej pory nie było jego chlubą, nagle stało się puszyste i połyskujące. A więc zima także ma swoje walory! Właściwie, jemu nie robiło to większej różnicy, zarówno ciepło, jak zimno odczuwał o połowę mniej niż inne osobniki jego gatunku, ponieważ miał mniej układu nerwowego.

Crystal

- To wspaniale!- uśmiechnęła się lekko i westchnęła cicho.
- A nasz syn, już taki duży.. Również biesiaduje gdzieś poza granicami krainy.- rzekła, a jej uśmiech nie był już taki wyraźny. Cóż, brakowało jej Oskara, ale ona nic nie poradzi. To jego życie, nie będzie się mieszać. Pociągnęła nosem i popatrzyła na Artemis. Zmienił się, jego futro było bardziej puszyste? Lśniące? Ciężko to ująć.

Artemis

Ojciec Oskara pokiwał głową ze zrozumieniem. - Młody jest, więc szuka przygód. To zrozumiałe - uśmiechnął się pocieszająco do Crystal, usiadł obok niej, objął sprawną łapą jej kark, przysunął do siebie i cmoknął czule w bok pyska. - A u ciebie co, kochana? Dawno się nie widzieliśmy - spytał, strzygąc spiczastym uchem. Rozejrzał się wkoło. Wszędzie było tak szaro, ponuro, mistycznie. Noc Duchów, tak. To dlatego. Zapewne wszystkie dusze nieumarłe krzątają się po kątach i straszą, chcąc nie chcąc ciesząc się, że zostało im poświęcone to wspaniałe święto.

Crystal

Crystal uśmiechnęła się lekko. Przeżywała ''odejście'' syna, jak to każda kochając matka.
- U mnie? Co tu dużo gadać, niedawno miałam test na Łowcę, na szczęście zdałam. Teraz przygotowuję się do testu na Betę.- stwierdziła i pocałowała basiora w usta. Był dla niej na prawdę ważny! Wadera zerknęła na mgłę, na dodatek wypadała dzisiaj pełnia. Wszystko ładnie i zgrabnie się poskładało.

Artemis

Wilk wyszczerzył się, w zupełnie szczerym i radosnym uśmiechu. - Wspaniale! - nim zdążył coś jeszcze powiedziec, cmoknął po raz kolejny ukochaną w ucho. - Co ty na to, byśmy się gdzieś przeszli? - powiedział po dłuższej chwili rozglądania się i zastanawiania, gdzie by tu pójśc. Ich miejsce było urokliwe, ale warto by ją zabrac w miejsce jeszcze bardziej wyjątkowe. W końcu to jego ukochany Kryształek. Chciał dla niej jak najlepiej, a najlepiej lepiej niż najlepiej. Masło maślane.

Crystal

Wilczyca uśmiechnęła się i wstała.
- Jestem za.- skwitowała i przytaknęła łbem. Tak, wyjście gdzieś, na dodatek razem było wspaniałym pomysłem! Jednak dokąd można się wybrać? W krainie jest tyle miejsce, że aż szkoda gadać! Crystal dmuchnęła w grzywkę, albowiem ta cały czas opadała jej na pysk, tym samym zasłaniała pole widzenia, huhm..

Artemis

Nadorganizm ucieszył się wyraźnie. W jego zdrowym oku zalągł się rodzaj istnej radości. Zmrużył je delikatnie, poruszył uszami i wstał, stając tuż obok Crystal. Delikatnie popchnął nosem jej pyszczek w pieszczotliwym geście. - A więc, gdzie sobie księżniczka życzy? - spytał, gotów pójśc z nią nawet na koniec świata. Była dla niego absolutnie wszystkim. Jego ogon kiwał się na boki, niby targany wiatrem, w wyraźnym ucieszeniu. Sama jej bliskośc, sama świadomośc jej obecności, wprowadzała jego w połowie techniczne ciało w rodzaj ekstazy..

Crystal

Uśmiechnęła się lekko.
- Hmm, nie mam pojęcia. Może ty kochanie coś zaproponujesz?- powiedziała, wstając i otrzepując się z różnych drobinek typu krzu, jej wróg. Zaśmiała się cicho, po czym cmoknęła Artemis w policzek. On był dla niej wszystkim. W Crystal mieściło się tyle miłości, że aż szkoda gadać.

Artemis

Artemis uśmiechnął się tajemniczo. - Oooczywiście, że mam! - krzyknął rozweselony, wsuwając pysk pod pierś swej ukochanej, w czasie kilku oddechów mając już ją na grzbiecie. Upewniając się, że się trzyma, skoczył na drzewo, wdrapał się na nie i pognał po kładce gdzieś daleko, gdzie mu podpowiadał duch, gdzie sądził, że spędzą razem dobry, niezapomniany czas. Tyle jej nie widział, chciał jej to jakoś zrekompensowac.

z.t -> Złoty Smok.

Crystal

Crystal uśmiechnęła się i wtuliła go samca, kiedy ten usadowił ją na swoim grzbiecie. Opatuliła jedną z łap swym ogonem, by nie przeszkadzał i nie dyndał w powietrzu. Kryształkowej uśmiech nie schodził z pyska ani na chwilę! A Artemis był tym jedynym i wyjątkowym wilkiem, z którym chce spełnić całe swoje życie! Samica rozglądnęła się dookoła i dostrzegła, że już są daleko po za granicą swojego terenu..

zt.