Miejsce Rydiana i Akeli

Rydian

-Nie!- Powiedział i zaczął udawać trupa. Jęzor wypuścił w dół i położył się na boku. Starał się nie oddychać i nie ruszać się. Otworzył jedno oko i szukał nim Akeli.

Akeli

-To ja Cie ożywię. - powiedziała i wskoczyła na niego. Usiadła na Eragonie jak na poduszce i mu się przyglądała. - Już żyjesz.. prawda? - zapytała nie pewnie i wytrzeszczyła oczy.

Rydian

-Ghe... Taaak...-Powiedział zaskoczony. Wyszedł spod Akeli i liznął ją w pyszczek. Przytulił ją i pomyślał co zrobić. Cały czas nie miał pomysłów. Ech...

Akeli

- To się baarrrr...dzo ciesze, że żyjesz. Pobawimy się w coś? Bo mi się nudzi..- zapytała i usiadła robiąc smutną minkę. Tak nudziło jej się.. phi! Tak jak zawsze.

Rydian

Może popływamy? -Spytał i wskoczył o wody robiąc WIELKIE BUM!!! Czekał na Akeli. Zanurkował i przeszperał dno. Nic nie znalazł. Wrócił na powierzchnię i obserwował Akeli.

Akeli

- No jasne! - cofnęła się do tyłu. I tak z rozpędu jeb na bombe! I było bum! Ochlapała Eragona i zaczęła sie śmiać. Zaczęła se pływać. I nurkować i salta robić pod wodą.

Rydian

Zanurkował za nią i śmiesznie wirował w wodzie. Szczerze, trochę pokracznie to wyglądało,ale co tam, niech se pływa jak chce. Złapał Akeli za nogę, ale szybko puścił. Czekał aż coś zrobi.

Akeli

Zanurkowała i pociągnęła go za ogon. To zrobi. Wypłynęła na powierzchnie. Zapomniała o tuszu do rzęs! Wyjęła lusterko i zaczęła się przyglądać. Makijaż jej się rozmazał! Pisnęła głośno i zaczęła się na nowo malować.

Rydian

Wyszedł z wody i wszedł do jaskini. Czekał a Akeli, która chyba się malowała. Machał powolnie ogonem i rozglądał się dookoła. Dopiero teraz przypomniał sobie, że zostawił tu dwa futra. Dla siebie i Akeli.

Akeli

Skończyła się malować. Zaczęła się skradać i rzuciła się na Eragona z krzykiem- Mam Cię! Co teraz porobimy? -zlazła z niego i przyglądała się wodzie.

Rydian

-Hmm... nie wiem. Jestem zmęczony.- Powiedział i położył się na jednej ze skór. Zamknął oczy i zastanawiał się czy Akeli chce spać. Prawie spał, ale nie do końca.

Torak

Wbiegłem w to mjejsce widząc dwa wilki ukłoniłem się-Witam Torak się zwe-powiedziałem z uśmiechem do obydwóch wilków.Usiadłem niepopodal,wyjołem całkiem duży kawałek drewna,wyjołem nóż i myślałem co by tu wyżeźbić.Spojżałem na dwa zakochane wilki i już miałem.Zaczołem żeźbić wilka i wilczyce którzy się do siebie przytulają.

Akeli

Podniosła natychmiast głowę gdy usłyszała czyjeś kroki. Spojrzała na wilka. - Witam.. Akeli jestem. -odburknęła i znowu ułożyła się do spania. Dawno nie spała. Zobaczyła, że ten coś rzeźbi. Przyjrzała się dokładnie i znowu położyła głowę na łapach zasypiając.

Torak

Spojżałem na Wilczycę-Witaj-powiedziałem z uśmiechem na pysku.Gdy skończyłem żeźbę położyłem ją obok wilczycy-Prezencik na powitanko-powiedziałem dalej się uśmiechając.

Rydian

Trochę zmartwiło go zachowanie samca. Niby ich pierwszy raz widział, a zachowuje się jakby Akeli znał od dawna. Sierść na jego karku zjeżyła się mimowolnie a on drgnął lekko. Nie była to agresja, tylko swojego rodzaju ostrzeżenie.

Akeli

Poruszyła się i otworzyła jedno oko. To znak, że Aki już nie śpi. Porwała się na równe łapy i spojrzała na Toraka i Eragona pół przytomnym wzrokiem. -C..co jest? - wydusiła z siebie i ziewnęła.

Torak

Widząc jak Samiec jeży w moją stronę sierś ja także ją najeżyłem lecz jeszcze bardziej.Moje bursztynowe slepia zaświeciły a sierść zmieniła ubarwienie na czerwień,kły wydłużyły się.Podskoczyłem na przeciwko samca uklękłem ponieważ stałem na dwóch łapach-Nie próbuj atakować nie mam zamiaru sie z tobą bić-
powiedziałem z lekkim łobuzierskim uśmieszkiem.

Rydian

-Ja również nie mam zamiaru. Jednak bacz na to co mówisz i robisz.- Rzekł trochę zirytowany. "Co on sobie wyobraża?!" Myślał Eragon. Zerkał, to na Akeli, to na Toraka. Teraz, kiedy wszystko sobie poukładał, nie pozwoli na takie sytuacje. Nadal dziwiła go śmiałość wilka i to jak... spoufala się. "Zachowuje się jakby znał Akeli, a sam widziałem, jak dopiero co mu się przedstawiła!" Wołał w duchu wilk.

Akeli

Spojrzała na figurkę. Ledwo się podniosła z ziemi. Była zmęczona. Sama nie wiedziała czemu. Czy to przez ten dzień? Nie wiedziała. Wiedziała tylko tyle, że coraz bardziej brzuch jej rósł.

Rydian

Eragon podszedł bliżej Akeli i przytulił ją lekko. Teraz nawet nie zwracał uwagi na Toraka. Powiedział do niego tylko:
-Już możesz iść.- Mówiąc to nawet na niego nie spojrzał. Kiwnął tylko łbem w jego stronę i już na niego nie patrzył.
-W porządku?- Spytał gdy zobaczył, że Akeli jest zmęczona i ledwo się podnosi.