Bursztynowe Morze

Fedorra

Fedorra popatrzyła na Brendę Bubblibg-Hate i ruszyła do wyjścia . Kiedy zobaczyła że jej przyjaciółka się wywróciła , podbiegła do niej i pomaogła jej wstać a następnie razem udały się gdzie indziej .

Kaisa

Ponownie przeniosła wzrok z uciekających zapewne wilczyc na niebo. Położyła się na piasku, by mieć lepszy widok. Chwyciła w łapy rondo rzuconego wcześniej na bok cylindra i znów zaczęła obracać go w dłoniach.

Brenda

I znów będzie zmuszona położyć się głodna. Z resztą prawo tej krainy zabrania zabijania, więc czego się bały? Ale nie wspomniano nic o torturach i tym podobnych. Mimo to strach popchał je daleko stąd. Jak ktoś może się bać kogoś, kogo widzi pierwszy raz w życiu? Chyba tylko prawdziwy tchórz. Dokąd dąży ten świat? Zapewne gdyby wzdychała teraz by to zrobiła. Przysiadła na piasku bawiąc się dziecinnie skrawkiem sukni i próbując ignorować dzikie wołanie wewnątrz niej krzyczące "No biegnij za nimi! Co ci zrobią jak je zabijesz?! No biegnij!"

Kaisa

Wprawiła w ruch koniec puszystego ogona, wzrokiem wodząc nieustannie po sunących po niebie obłokach. Wciąż bawiła się swym nakryciem głowy. Humor Kaisy uległ lekkiej poprawie - wreszcie nie słyszała wokoło radosnego szczebiotania tamtych wilczyc, o dziwo należących do jej watahy. Czyż to nie był powód do wstydu? Wilczyca zatęskniła nagle za rządami Innej. Wataha za jej czasów była zupełnie inna, nieporównywalnie lepsza.

Brenda

Dopiero teraz jej bystrych uszu dobiegło delikatne przesuwanie opuszkiem palców po cieńkim materale. Spojrzała w bok i zoriętowala się, że wilczyca, którą już wcześniej widziała wcale się nie oddaliła jak reszta. Przynajmniej nie tańczyła i nie śpiewała tak jak to niektórzy mają w zwyczaju, gdy dopada ich tzw. euforia. Sama ich nie rozumiała. Z czego się cieszyć na tym świecie? Wszystko pięknie i kolorowo. Tylko rzygać się chce. Opadła z pozycji siedzącej na leżącą, a jej smoliste włosy zanurzyły się w piasku.

Kaisa

Wciąż bawiła się cylindrem, aż ten wreszcie wypadł jej z rąk przez nieuwagę i poturlał się po rozgrzanym piasku. Kaisa tylko na niego popatrzyła. Założyła przednie łapy za głowę i wróciła do swojego poprzedniego zajęcia. Nie miała chęci zupełnie na nic, jakby ta kraina wysysała z niej całą energię i chęć życia, której nigdy nie było zbyt dużo.

Soaphy

Przybyła tu krokiem wolnym i delikatnym .
Nie była zainteresowana zgromadzonym tutaj towarzystwem gdyż bardziej zajęta była sobą . Wadera nie skomentowała wilków albowiem uważała ona , że nie są oni godni jej zainteresowania .
Usiadła na ciemnym piasku z dumnie podniesioną głową . Zastrzygła uchem na dźwięk wydawany przez wiatr.
Na niebie znajdowały się bardzo ciemne chmury , z których zaraz miało lunąć . Wiatr był coraz silniejszy , a słońce coraz bardziej zachodziło za szare chmury. Zrobiło się brzydko i szaro, a piękne morze nabrało brudnego koloru. Tę pogodę można określić, że była ona słotą , której So nienawidziła.

Gimera

Przyszła, by ukoić swój ból.Leżała sobie mocząc sobie łapy w morzu.Popływała trochę dla odjęcia emocji.Nie mogła w to uwierzyć!Partner ją rzucił....Wetschnęła i dalej pływała, to znaczy trenowała pływanie.Wyszła i lekko się otrzepała.Wygładziła sierść i ruszyła powoli w innym kierunku.Schroniła się pod drzewem, analizowała zdarzenia.W końcu dotarło do mnie i szlocham.//jak mógł być takim kłamczuchem//

Nikita

Wadera przyszła tu krokiem bardzo wolnym .
Jej łapy zanurzały się delikatnie w piasku . Omijała kawałki patyków i kamieni albowiem nie miała zamiaru nadziać się i utykać na łapy . Jej oczy nie rozglądały się po okolicy albowiem były one zainteresowane tylko falującą się wodą . Zachwycała się jej delikatnie morskim kolorem . Nikita jeszcze nigdy nie widziała aż tak czystej wody . Nie tracąc czasu wilczyca zaczęła powoli iść w kierunku morza . Podeszła do niego blisko tak , że fale podmywały jej piasek spod łap .
Wadera na chwile przystanęła i zamknęła oczy . Woda nie była jeszcze odpowiednio nagrzana aby się w niej kąpać ale Nikita nie zwracając na to uwagi weszła do morza .
Po grzbiecie przeszły jej ciarki . Wadera nie chciała zrezygnować z kąpieli . Wilczyca zaczęła wchodzić do morza coraz głębiej aż w końcu szelf się skończył . Kiedy włożyła łeb pod wodę przeraziła się gdyż znajdowała się nad głębią .
Strach po chwili minął więc Nikita zaczęła pływać .
Kiedy wyszła na brzeg z jej sierści spływała woda . Wadera otrzepała się i ułożyła wygodnie na piasku . Zastrzygła uchem na śpiewy ptaków . Wilczycy zrobiło się zimno . Zwinęła się w kłębek i próbowała się ogrzać .
Rozgrzała się szybko na myśl o Torresie . Nikita straciła kompletnie dla niego głowę . Nie mogła przestać o nim myśleć . Kochała go tak , że zrobiła by dla niego wszystko , dosłownie wszystko !

Omega

Omega przyszła i zauważyła Nikite. Podeszła do niej i powiedziała. - Hej.
Usiadła koło niej i patrzyła na nią.

Nikita

Wzrok wadery powędrował na nowo przybyłą Omegę . Odpowiedziała jej z ciepłym śmiechem na pysku - Cześć . - Wstała i otrzepała się z piasku . Następnie usiadła i patrzyła na wilczyce .

Dyzman

Dyzman przyszedł wolnym ,ale pewnym krokiem.
Podszedł do wilczyc które rozmawiały i się przywitał.
- Dzieńdoberek - Po czym zmierzył wilczyce której nie znał i się spytał.
-Jak masz na imie.

Omega

Omega spojrzała na morze, a potem na Nikite.
- Znacz samca o imieniu Getsu? - zapytała.

Nikita

Nikita patrzyła się ironicznie na Dyzmana . Widziała też po pysku Omegi , że nie jest ona nim zbytnio zainteresowana . Wadera powiedziała ciepło do basiora - Witaj . - Uśmiechnęła się do niego zawadiacko po czym machnęła mu ogonem przed pyskiem .

Omega

Omega popatrzała się na obcego wilka.
- Hejka. Mam na imię Omega. - powiedziała ciepło. Pomachała leniwie ogonem po czym dodała. - A ty jak masz na imię?

Dyzman

Dyzman odparł dumnie -Dyzman i jestem z tego dumny.- po czym spojrzał na Nikite
i spytał -Jak się masz. - Czekał na odpowiedź

Nikita

Zdziwiła się , że Omega jest zainteresowana wilkiem . Zastrzygła uchem i czekała na dalszy przebieg sytuacji . Podeszła leniwie do Omegi nie patrząc na Dyzmana i szepnęła jej do uch : - Zobacz jak on się na Ciebie patrzy . Chyba się zakochał - Rzekła uśmiechając się .

- Dobrze - Odparła do Dyzmana . Następnie zaczęła machać swym ogonem . Spoglądała ciągle na basiora po którego wzroku można było od razu dostrzec , że jest zakochany w Omedze . Wywiesiła swój czerwony jęzor na wierzch i zamknęła oczy . Bujała się na boki całym ciałem . W końcu się ocknęła i spoglądając na falującą wodę położyła się układając łeb na łapach .

Dyzman

Dyzman zawsze się zastanawiał czemu wilczyce szepczą sobie coś do ucha w jego obecność .Rozglądał się dookoła ,gwiżdżąc rytm piosenki.

Nikita

// nie umiesz pisać ? Pisze się poprawnie dookoła ! //

Kiedy zobaczyła zdziwienie na pysku basiora uśmiechnęła się i rzekła do niego - Co jest ? Coś się stało ? - Patrzyła czujnie na basiora czekając na odpowiedź . W końcu waderze zachciało się nim pobawić . Przygotowała się do skoku . Wyciągnęła na wierzch swoje białe i ostre kły oraz pazury .
Wskoczyła na niego z zaskoczenia i poturlała się z nim do morza . Swoimi łapami stała na ramionach basiora . Był on w pozycji nietypowej . Swoimi pazurami machnęła mu przed pyskiem po czym zeszła z niego . Wydawałoby się , że dała sobie spokój jednak rozbiegła się ponownie i przednimi łapami zepchnęła go do głębokiej wody morza .
Na brzeg wróciła bez niego z dumnie podniesioną głową i położyła się obok Omegi .

Omega

Omega zaczęła się siać. Po chwili przestała i podeszła do wody. Zaczęła chlapać Nikite, aż się przewróciła. Wyszła na brzeg i otrzepała się. Zaczęła się znowu śmiać. Spojrzała na Nikite i usiadła koło niej. W ogóle już nie myślała o Getsu.