Bursztynowe Morze

VarriorReina

-Nie jesteś gotowy-spytała gdyż wilkprzybrał inny wyraz twarzy.Powiedzenie tego było klęską.Machnęła z wolna ogonem.

Katie

Agashar powili tracił cierpliwość:
-nie moge być z kimś kto cały czas mówi tylko o dzieciach.

Hakann

Hakann widząc kłótnie pomiędzy Agsharem i VarriorReina. Podbiegł do nich. Nagle odsunął się i zaczął machać ogonem. Podniósł uszy i zaczął wsłuchiwać się w fale.

VarriorReina

-Nie...rozumiem.lubię fale-mruknęłam

Vayola

Skromna sylwetka Vayoli spacerowała brzegiem morza.Wiatr falował delikatnie jej sierścią.Biała fala uderzyła w jej łapy.Wadera zatrzymała się i spojrzała na zachodzące śłońce.Lekko zmróżyła ślepia i postawiła po sobie uszy.Po chwili gwałtownie obróciła głowe w strone zebranych.Zlustrowała wilki zimnym spojżeniem.

VarriorReina

zauważyła ją ale udała że nie widzi wilczycy.

Samanta

Brązowo-czarna postać wyłoniła się zza krzaków . Jej ślepia były białe niczym śnieg . Spojrzenie było chłodne i groźne . Z jej pyska zwisał mały wilczek , Wolfik . Rozejrzała się dookoła i dostrzegła kilka wilków . Nie chciało jej się jednak ich komentować .
Wadera podeszła do morza i wypuściła malca . A sama położyła się na piasku . Patrzyła wciąż na Wolfika .
Mały chodził sobie wzdłuż mokrej linii . Jeden raz podmyły mu się łapki , i wywrócił się . Wstał jednak szybko i podbiegł do Samanty . Ona polizała go po pyszczku i przytuliła do siebie .

Negato

Błądził i błądził, nim trafił na szukaną plażę. Kierował się węchem. Wilgotne powietrze przyprowadziło go tu, gdzie morze ma niezwykły bursztynowy kolor, gdy wieczorem słońce kończy swą wędrówkę po niebie. Nagle przypomniały mu się słowa, gdzieś w głębi jego pamięci. "...a morze jest większe i szersze niż nas las. A woda głębsza niż najgłębsze krecie dziury." Nie wiedział kto mu to mówił, gdy był mały. Zapragną za wszelką cenę zapomnieć swych rodziców i po wielu trudach udało mu się. Nie wiedział kim byli i jak wyglądali. Lecz pamiętał te słowa. Teraz widział morze po raz pierwszy. Było niemal takie jak sobie wyobrażał. Podszedł nico bliżej, lecz nie zbliżył się do wody. Był tak zafascynowany owym miejscem, że nawet nie zauważył, iż jest tu ta sama samica i szczun, jakich przed chwilą spotkał.

Samanta

Samanta przypatrzyła się uważnie basiorowi swoimi białymi ślepiami . Jej wzrok wędrował . To raz na basiora to raz na Wolfika . Wstała i podeszła do morza .
Fale podmywały jej piasek spod łap . Kiwnęła głową na malca aby tu podszedł .

Wolfik wesolutki podbiegł do Samanty , mamrocząc sobie coś pod nosem . Wszedł do morza i zaczął się w nim bawić . Chlapał na wszystkie strony .

Negato

W końcu otrząsnął się i rozejrzał. Teraz dopiero dostrzegł Samantę i szczeniaka. Czyż ten świat nie jest mały? Ruszył ku niej, lecz zatrzymał się kilka metrów przed nią. Wiedział, że jeśli zapozna się z pierwszą osobą tu spotkaną to potem pójdzie z górki.
-No proszę, znów się spotykamy. - Powiedział znów zerkając na morze mącone falami.

Samanta

Samanta podniosła dumnie łeb do góry i rzekła - No widzisz ... - Jej ton nie był za bardzo przyjazny . Miała dziś zły dzień . Popatrzyła na niego z obojętnością i położyła się . Machnęła ogonem po powierzchni piasku .

Negato

Uśmiechnął się ironicznie na jej obojętność. Czyż to nie było zabawne? Również usiadł na piasku, lecz tym razem nie patrzył na morze. Wpatrywał się w plażę sunącą brzegiem morza i znikającej za wysoką skałą. Kiedy już podziwianie uroku plaży zaczęło go nudzić (co następuje wyjątkowo szybko) nów zwrócił się do Samanty.
- Mogę poznać twe imię?
Zapytał spokojnie.

Samanta

Samanta popatrzyła na niego i rzekła chłodno - Tak ... Samanta - Uśmiechnęła się ironicznie po czym zapytała basiora - A ty ? - Popatrzyła na Wolfika i warknęła na niego . Zrobiła to po to aby on przyszedł .
Wolfik pobiegł szybciutko do Samanty i przytulił się do niej .

Negato

Gdy mały podbiegł do matki Negato skrzywił się lekko.
- Ja zwę się Negato. - Jego ogon uniósł się lekko, a on sam znów uśmiechnął się ironicznie. - A on? - Rzekł przyglądając się malcowi.
Teraz dopiero to zauważył. Coś się zmieniło, tylko co? Normalnie oślinione smarki wzbudzały w nim zażenowanie. Ten przed chwilą też. Lecz gdy przyjrzał się mu dokładniej, zdał się Negato łudząco do kogoś podobny. Jego uśmiech stał się łagodniejszy.

Samanta

Samanta nie wiedziała czy mówić mu o tym . - Co mi zaszkodzi - Pomyślała i uśmiechnęła się zawadiacko . - WolfMan - Popatrzyła na malca i polizała go po pyszczku .

Negato

- Wolf...Man? - Spytał tracąc coś ze swej powagi. Przekrzywił lekko głowę wpatrując się w WalfMan'a.
- Kreatywnie. - Rzekł sarkastycznie przenosząc wzrok na samicę. Jego ogon znów opadł, a on sam lekko się rozluźnił.

Norbert · Gość

Wilk kroczył wolno brzegiem morza.Jego uszy lekko przechylały się na bok pod wpływem wiejącego wiatru.Mrużąc ślepia,i uśmiechając się pod nosem uniusł dumnie łeb.Fale delikatnie moczyły jego łapy.Kroczył po piasku wolno,i czujnie ignorując wilki.

Samanta

Samanta nie zachwyciła się reakcją basiora . Chwyciła małego w pysk i odeszła pare metrów . Tam położyła się wygodnie . Malec wyskoczył z jej pyska i pobiegł w kierunku morza . Tam znów kontynuował swoja zabawę . Woda chlapała , i to bardzo . Niektóre krople dolatywały nawet do Samanty .
Wadera popatrzyła na wilka po czym znów uśmiechała się do WolfMan'a .

Negato

- Boisz się mnie? - Zadrwił i oderwał wzrok od Samanty i spojrzał na morze. Nic nie zmieniło się od ostatniego spojrzenia. Fale wciąż brnęły przez morze, malejąc z każdym metrem bliżej brzegu. Wsłuchał się w szum podnoszącego się morza, lecz coś rzekło mu, by wreszcie wrócił do tego świata. Uchylił powieki, lecz jedyne co nowego zobaczył, to jakiś wilk o smolistym kolorze sierści, który udawał, że ich nie widzi. Takie zachowanie rozbawiało Negato. Niemal każdy udawał ignoranta, myśląc, że pomyśli sobie iż nic dla niego nie znaczy. A wcale tak nie było. Tylko udawał. A od Norberta czuć to było na kilometr. Uśmiechnął się pobłażliwie, lecz jego ciało nie drgnęło.

Norbert · Gość

Norbert stanoł i obrócił łeb w strone malca.Uśmiechnoł się mu na powitanie i postawił tylko ucho.Następnie znów zaczoł wolno spacerować brzegiem.Musiał dokładnie zbadać terem,a że doskwierały mu nudy usiadł i spuścił nieco prawe ucho.