Bursztynowe Morze

Xerri

Wilczyca trochę zmartwiona przytaknęła głową.
-Chcesz coś teraz porobić? Np. No... nie wiem.
Wilczyca dzisiaj była w bardzo dobrym humorze. Czekała na odpowiedź April bawiąc sie nadal swoją ostrą bransoletką, Lubiła polować, nie wiedziała czy Miesiąc także. Ciekawe co April wymyśli,

April

Poprawiła swoje pęknięte gogle. Wstyd się przyznać, ale jeszcze ich nie naprawiła...
- Wiem, co możemy porobić! - zareagowała entuzjastycznie - Możemy poczytać! Mam wspaniałe książki o astrofizyce. W prosty sposób wyjaśniają teorie... - nagle przerwała, jakby się nad czymś zastanawiając. Zachowuje się tak jak kiedyś w swojej watasze, a to nie przyniosło dobrych skutków.
- Aaalbo po prostu wybierzemy się na plac handlowy? - dodała po chwili milczenia. Przy okazji zrobiłaby małe zakupy, na które zbierała się już dawno.

Xerri

Wilczyca zastrzygła uszami na słowa":Plac Handlowy:
-A tak wogóle... ile masz kosteczek? Trochę sie wstydzę przyznać, ale ja mam tylko 50...
Xerri chciała wiedzieć czy Miesiąc ma więcej od niej kosteczek czy mniej.
Waderka powiedziała:
-Wiesz chce sobie kupić jakieś zwierzątko i może jakieś słodycze. A ty? Mogłybyśmy kupić sobie razem... Np. Zwierzaki w "Profesjonalny sklep ze zwierzętami; Muućka", A słodycze w "Słod kości !" co ty na to?
Zapytała Xerri z podekscytowaniem.

April

- Hmm... Skąd coś wygrzebieee... - odparła, zastanawiając się nad sumą kostek jaką dysponuję. Powinno starczyć.
- Chodźmy i zobaczmy. Może coś nas zaciekawi? - powiedziała wyszczerzając kły w uśmiechu. Właściwie to odwiedzała jedynie "Wesołą Śmiertkę", ale w sąsiedztwie zdążyła zauważyć szyld z równie ciekawą nazwą.
- Kiedy ostatnio tam zawitałam, widziałam interesującą restauracje, a mianowicie "Złoty Smok". Idzieeemyyy, przyyjacieeeluuu? - oznajmiła, ostatnie słowa wypowiadając dość dziwnym tonem. Zaśmiała się cichutko.
- Pozwól, żeee pooprowaadzę - dodała wesoło i podeszła do wyjścia. Przywołała Xer gestem, po czym zaczęła powoli się oddalać.

z.t.

Xerri

Wilczyca przytaknęła i pobiegła za Miesiącem. Lubiła podróżować. I lubiła April.
Więc razem ruszyły do "Złotego Smoka".
-Już się nie mogę doczekać...- powiedziała cicho Xerri. Szła krok w krok koło April.
Razem szły i szły i szły, aż... wyszły.
z.t

Carly

Ach, morze, morze. Bursztynowe Morze. Tyle wspomnień. Jasna, promienna postac, w spokoju przechadzała się ciepłym wieczorem wzdłuż morza, rozkoszując się muskaniem fal o jej łapy. Jej długi ogon był ledwo uniesiony nad ziemią, obracając końcówką to w lewo i prawo, to w górę i dół. Uszy, niczym radary, czujnie były ustawione do przodu. Bursztynowe oczy wbite były w piasek, po którym zgrabnie stąpały drobne, smukłe łapy. Głowę zaś ona miała pełną niebieskich migdałów. Kiedy w końcu spotka się z Taharakim? Tak za nim tęskni.. Słońce, które błyskało, gotowe do schowania się za horyzontem, oświetlało jej pyszczek od swojej strony. Smukły i długi, wręcz stworzony do jedności z biegiem i wiatrem. Przydługa grzywka targana była morską bryzą.

Yuuseki

Ciepłe prądy powietrza i gorące podmuchy zniechęcały Yuuseki do lotu. Rozleniwiona i rozgorączkowana smoczyca westchnęła i zniżyła się do lądowania. Oparzone i obolałe szpony delikatnie dotknęł zimnego, kojącego piasku. Mruknęła z radością i obejrzała się. Tuż za nią stała żółta, skrzydlata wilczyca. Yuuki pokręciła przecząco głową, próbując sprzeciwić się samej sobie. Oblizała wargi (smoki mają wargi?) i rozprostowała skrzydła. Poczuła wyraźną ulgę gdy wiatr porwał jej zesztywniałe łuski. Poczuła to samo przyjemne swędznie... To przyjemne uczucie. Odchrząknęła i z niechęcią odwróciła się ku Carly.
- Witaj. - rzekła spokojnie, bez większego zastanowienia.
Zamiast Cassi.

Carly

Wilczyca szybko zlokalizowała obecnośc rosłej smoczycy na niebie i śledziła jej ruchy aż wylądowała. Przemknęło jej przez myśl, że dawno nie było tu smoków.. Ciekawe zatem to spotkanie i na pewno zapisze się na kartach jej kroniki pozytywnie. A przynajmniej tak sądziła. Gdy Yuuuseki się odezwała, Carly uśmiechnęła się wesoło, po czym usiadła, otulając tylne łapy ogonem - oczywiście, nie z zimna, po prostu z przyzwyczajenia. - Asake - przywitała się, skinąwszy łbem z szacunkiem - Jak cię zwą? - czułą się tą aurę napięcia w powietrzu, jaką wytwarzał właśnie smok. Nie był zadowolony z obecności wilków?

Yuuseki

Asake? Zapewne jakieś kolejne, głupawe powitanie futrzaków. Z westchnieniem pokręciła głową... Dawno już przeminął czas i dzieje smoków, a krainą rządziły, zdaniem Yuuki, niezbyt mądre futerkowe ssaki, które nie wypracowały sobie nawet zdolności do chodzenia na dwóch łapach. Było więc jasne... Smoczyca nie przepadała za wilkami. Co nie znaczy, że dawała to po sobie poznać. Wręcz przeciwnie - samica zachowała neutralny wyraz i ton.
- Zwano mnie wieloma imionami, lecz nie z każdym się nimi dzielę. - rzekła.
Z jednej strony wcale nie nachodziła ją ochota aby ciągnąć tą rozmowę, a z drugiej nie chciała obarczać wilczycy niepotrzebnym smutkiem.
- Khem... Yuuseki. Zwana również Błękitną Łzą. - wydusiła.
Dała Carly znak, że w tej dziedzinie już nic nie powie i że to czas, aby żółta mówiła.

Carly

Oczy wilczycy nieco się zmrużyły, skutkiem napinanych mięśni brwi. Skupiała się na posturze i znakach wysyłanych przez smoczycę. - Miło mi cię poznac - dodała, wlepiając wzrok w piasek. Jakoś tak niezręcznie. Poznała w swoim życiu niejednego smoka, nie wszystkie są tak negatywnie nastawione do stworzeń aktualnie rządzących tą krainą. To prawda. Lata chwały smoków przeminęły. Carly przybyła do krainy gdy ta era zaczęła się kończyc. Widziała wtedy pojedyncze smoki, ale na pewno dużo częściej, niż dziś. - Mnie na imię Carly, jestem Betą Wody - z pewnych przyczyn poczuła, że musi to powiedziec, chociaż nigdy się tym nie chwaliła. Jaka to przyczyna? Nawet ona tego nie wiedziała. Po prostu takie przeczucie.

Yuuseki

Smoczyca pokiwała głową, lekko zdumiona, na znak tego, iż rozumie. Gdzieś w jej głębi panowało wyraźne zaskoczenie. Czy te futrzaste organizmy również wskazywały przywódców? Yuuki, tym razem nie kryjąc uczuć prychnęła szyderczo. Wystarczyło spojrzeć na wilka i na smoka, a od razu widać było różnicę. Szlachetne gady pokryte były twardą, ochronną łuską, tym czasem wilki - słabą, mizerną skórą i futrem. Smoki ziały ogniem, były ogromne, potrafiły chodzić na dwóch łapach, były potężne i szanowane wszędzie - wilki nie. A jednak Yuuseki od środka zjadała ciekawość tych stworzeń, były one inne i jej względem dziwaczne. Na dodatek jaszczury miały swoje, inne od reszty zwyczaje - jednym z nich było tytułowanie istot godnych podziwu i uwagi. Samica przymknęła delikatnie oczy i zastanowiła się. W jej umyśle nadal falowało żółta, długa sierść Carly.
- Mnie także jest miło, Kwiecie Pustyni. - rzekła.
Gdy ponownie przyjrzała się wilczycy nagle zauważyła pewien, zdumiewający, a jakże, fakt - miała ona skrzydła.
- Wybacz mi, ale muszę spytać... Jakim cudem posiadasz skrzydła? - zapytała

Carly

Beta szeroko otworzyła oczy, które nagle zalśniły. Kwiecie Pustyni? Nikt nigdy jej tak nie nazwał. Wydawało jej się to ładnym określeniem, chociaż jak interpretuje to smok.. ? Nie dane jej było poznac. Czuła na sobie jego ciągły wzrok, który ślizgał się po jej ciele, a także to zamyślenie w jego oczach, wypierane złośliwymi iskierkami. Tak jakby miał w sobie przewagę uczuc złych do niej, ale tliła się jakaś optymistyczna iskierka. Bardzo ciekawe. Gdy ta spytała o jej kończyny lotne, uśmiechnęła się przyjaźnie. Dawno nikt nie zwrócił uwagi na jej skrzydła, teraz każdy takie ma. Nie to, co kiedyś.. Teraz nie są już wyznacznikiem uznania. To po prostu modny dodatek, o który każdy walczy. - 為了 - jej białe kły zabłyszczały w nieco szerszym uśmiechu - Cóż, pewnej nocy po prostu się z nimi obudziłam. Według krążących tu legend, takie skrzydła wilki dostają za uznanie i długi pobyt w tej krainie. Mnie dane było je posiąśc, to wielki zaszczyt, choc teraz chyba tego tak się nie traktuje - westchnęła cichutko z zamkniętym pyskiem, gdy skończyła mówic - Niemniej, jestem z nich bardzo dumna - jej kąciki ust podniosły się na nowo.

Yuuseki

Smoczyca widząc dezorientację Carly, nazwanej przez nią Kwiatem Pustyni, zacisnęła nerwowo szpony. Czy jej się tylko wydaje? Czy też psowate na prawdę są tak bardzo głupie?
- Smoki mają zwyczaj tytułować istoty, które zdołały zaskrabić sobie ich ciekawość. - wyjaśniła uprzejmie.
Czuła się... Dziwnie. Tak jakby wypełniała ją złość kierowana do rasy Carly i osobliwa sympatia do niej samej. Sympatia? Było to zdecydowanie jedno z nowych i nieznanych uczuć, jakich doznała.
- Kwiat pustyni jest niezwykle rzadki i intrygujący. A ty wydajesz się być... Całkiem miła. I wyjątkowa. - skwitowała.

Carly

Uśmiech wilczycy zaprezentował w jednej chwili szereg białych ząbków, w niezwykle entuzjastycznym uśmiechu. - Naprawdę? - jej ogon zafalował szybko na boki w radości. - Dziękuję - dodała. Ah, takie wyróżnienie! Właściwie nigdy nie myślała, o czym myślą smoki, ale i tak czuła się wyjątkowo i oryginalnie. W końcu, skoro Yuuseki nie lubi wilków.. Ah! Beta cała promieniała tą wewnętrzną radością, jakby nie mogąc przestac się uśmiechac. - Ty także wydajesz mi się wyjątkowa. Wszystkie smoki sądzą, że są rasą wyższą, że są lepsze, bo większe.. A ty ukazałaś cień tej niezależności, by okazac mi lubośc. Wspaniałe - oblizała nos w zachwycie.

Magnolia

Smoczyca wylądowała zgrabnie na piachu i upewniwszy się iż nic jej nie grozi skoczyła do wody. Wynurzając się zauważyła smoczycę i wilczycę rozmawiające ze sobą. Smoczyca przyglądała im się z ciekawością po czym podeszła odrobinkę bliżej. Po pewnym czasie podeszła bliżej. Odległość miedzy nimi była mniejsza niż 100 metrów.

Yuuseki

//Proszę Cię Carls, ignoruj Magnolię bo wpadła tu pomimo mojej wyraźnej prośby aby tego nie robiła//

Smoczyca zmrużyła delikatnie oczy.
- Oh! To wcale nie tak, że uważają się za wyższą rasę... No dobrze. To mniej więcej tak jest. - rzekła. - No w każdym razie nie wszystkie smoki takie są.
Jeszcze raz zlustrowała Betę Wody spokojnym, uważnym spojrzeniem. Żółta sierść delikatnie oplatała całe jej ciało, widoczne były także lekkie, czarne akcenty. No i oczywiście skrzydła. Prawie przezierne... I ozdobne.
- Tak sobie myślę... Eh. Może byśmy się gdzieś przeleciały? Naprawdę nigdy nie widziałam wilka ze skrzydłami! – rzuciła pogodnie.
Zapewne zbyt pogodnie. To nie było w jej stylu bycia. O nie! Ale ten jeden, jedyny raz...

Przepraszam, że tak krótko. Nie mam weny, nah!

Carly

W porządku.

Beta słuchała z uwagą Yuuseki, nie chcąc ani na chwile stracic uwagi na wszystko, co mówi i robi, chocby to było krótkie drgnięcie mięśnia. W komunikacji werbalnej to bardzo ważne znaki, a przynajmniej dla tak wyuczonej na tym punkcie skrzydlatej. Na to dziwne pytanie, bo zazwyczaj dostawała je w nieco innej formie, jej uśmiech poszerzył się jeszcze bardziej, a ona zamachała wyraźnie szybciej ogonem. - Byłoby wspaniale! Nigdy nie latałam u boku smoka! - klasnęła w łapy pogodnie, nie przestając się uśmiechac - Wszyscy zawsze podziwiają skrzydlate wilki za to, że mają skrzydła i to ja muszę latac i byc atrakcją.. a teraz jest nieco inaczej. Gdzie zatem polecimy?

Yuuseki

Yuuseki pokiwała ochoczo głową. Nie chciała się narzucać. Jedną z przewodnich cech smoków takie jak ona była uprzejmość i dobre maniery. Gdy jednak pojęła, że Carly się zgodziła i że pragnie aby to ona ustaliła miejsce...
- Oh... Dawno nie przechadzałam się po krainie. Co ty na to by odświeżyć pamięć i przelecieć się przez dużą jej część? Po jeziorach, polanach i lasach? Może ty wybierz gdzie zaczniemy... Ehm, Carly? - zaproponowała.
Właściwie to nie zaproponowała... To było raczej jak wskazanie czy propozycja nei do odrzucenia. Brązowołuska już rozkładała skrzydła czekając na decyzję Bety.

Carly

Ah, taki zaszczyt.. Wybrac gdzie zaczniemy.. Myśli Carly z niewiadomych jej powodów natychmiast powędrowały na łąki. Kiwnęła łbem, dając znak smoczycy, że już wie, żeby po prostu za nią leciała. Zaraz potem rozłożyła swoje imponujące, pół przezroczyste skrzydła i odbiła się od ziemi, mocno uderzając skrzydłami o powietrze. Czekała, aż i Yuuseki się wzbije, kilkadziesiąt metrów nad ziemią. To będzie ciekawe przeżycie. Myślała tak nad tym z uśmiechem wymalowanym na jej promiennym pyszczku.

Yuuseki

Yuuki odchrząknęła i zrobiła drobny - jak na smoka - krok w lewą stronę. Ziewnęła cicho i wykonała lekko niezgrabny skok w przestworza. Machnęła entuzjastycznie skrzydłami i wzbiła się w powietrze. Wzleciała wysoko ku słońcu i zapikowała w dół. Posłała ku Carly coś w stylu ponurego uśmiechu.
- No to w drogę. - rzekła