Cmentarna Polana - Halloween

Seele

Dusza machnęła ogonem i uśmiechnęła się. Miała szczerą nadzieję, że Mass o niej nie zapomniał, chociaż kto go wie?
- Oczywiście, że nie.- rzekła z uśmieszkiem i ziewnęła. Była tak zmęczona tym życiem, szkoda gadać! Jednym ze ślepi patrzyła na Hono-no, jednym na Xerri, a całą resztą na Massacre. Ciekawe co robił przez ten cały czas, kiedy się nie widzieli. Hmm, zapewne jakieś ciekawe rzeczy, w przeciwieństwie do Seele.. Która latała po krainie i spotykała coraz to nowsze dusze.

Xerri

Samica uśmiechnęła się szeroko do czarnej wilczycy i powiedziała:
-Siemka! Jestem Xerri, a tobie jak na imię?-mówiła ze spokojem, ale także i ciekawością. Ta samica ją intrygowała.Dlatego chciała ją poznać. Poznać ją lepiej...

Hono-no Ninetails Fox

Hono-no nie zareagował zbytnio na to, iż Władca zniknął i zaraz pojawił się tuż obok niego z pustego powietrza. Tak, duchy - zwłaszcza te zasiadające na tronie Zaświatów - posiadały ciekawe, użyteczne i tylko im dostępne umiejętności związane z tym, iż nie są one materialne, a plazmatyczne, praktycznie nieistniejące. Lis zmierzył Massa fioletowym, lśniącym wzrokiem, wypuszczając z pyska kilka kolejnych płomyków, które dołączyły do tańca pozostałych oświetlających to miejsce ogników.
- Jestem Opiekunem, Istotą stworzoną z Płomienia Wszechświata - odparł, dalej spokojnie i niewzruszenie. Uśmieszek na kufie jednak pozostał, odmieniając oblicze lisa, który niegdyś terroryzował Krainę i napawał serca jej mieszkańców strachem. Tamten czas jednak skutecznie przeminął, wyrzucając z Hono-no wściekłość i łaknienie zemsty.
Stworzenie to o dziewięciu wspaniałych ogonach przechyliło się bardziej ku Massowi, wbijając w niego swoje przenikliwe spojrzenie. Zupełnie tak, jak gdyby pragnął rozwikłać trudną zagadkę. Taką, która zdolna była przyprawić kogoś o ból głowy i trzymać umysł z dala od rozwiązania.
- A gdzież to podział się poprzedni Władca, hm?

Morte

- Myhym. Ciekawe.- rzekła demoniczna i już całkiem osunęła się na grzbiet. Machnęła kilkakrotnie ogonem i każdego z wolna zaczęła lustrować. Najpierw Hono-no, później Mass, następnie Seele, a na koniec Xerri. Na Shathow nie zwracała uwagi, bo po co?

Massacre

Zjawę zaciekawiła odpowiedź istoty o dziewięciu ogonach i o nienaturalnym wzroście. Musiał być potężnym osobnikiem i ważną osobistością zarazem.
Gdy padło pytanie na temat poprzedniego Władcy, Mass mimowolnie się uśmiechnął.
- Poprzedni Władca? A kto to wie... Myślę, że po prostu nie wiedział jaki to zaszczyt zasiadać na tronie świata zmarłych. Możliwe, że opuścił krainę, albo i stracił zainteresowanie piastowaniem takiego tytułu. Wszystko jest możliwe. - odpowiedział lisowi. Mówił to co myślał, nie zakładał niczego z góry bo praktycznie to nigdy nie poznał poprzedniego Władcy i szczerze to nie obchodziło go to, co stało się z tamtym. Ważne było jednak to, że teraz Massacre miał ten zaszczyt zasiadać na tronie świata poza materialnym.
Nie speszyło go też to, że postać kilkakrotnie większa od niego, wpatrywała się tak wnikliwie w jego osobę. Wręcz przeciwnie... Odwzajemnił to mocne spojrzenie, jednocześnie czując jakby wymieniali się wzajemnie swoją energią.

Morte

Morte wywaliła zielony jęzor na wierzch i postawiła jedno ucho na sztorc. Wiało tutaj nudą, mało osób zachciało przybyć w owe miejsce, szkoda. Było tutaj tak pięknie, wystrój na pięć plus. Zaciągnęła się powietrzem, a z jej oczodołów na ułamek sekundy zaczęła wydobywać się czerwona mgiełka. Wlepiła swój wzrok w jakiś nagrobek.
- Ciekawe jak to jest być martwym..- pomyślała i oblizała pysk ozorem.
- Nic ciekawego, mówię ci..- rzekł oschły głos w głowie Morte. No tak, przecież Edith tam siedzi! Wadera skrzywiła się i znów zaczęła rozmyślać.

Xerri

Samica popatrzyła na Morte i powiedziała:
-Czego tu szukasz demonie? Pytam z czystej ciekawości!-mówiła lekko i pogodnie. Chciała zapoznać się z Demonicą, bo ta naprawdę jej się spodobała.

Morte

Demoniczna uniosła łeb ku górze i syknęła jadowicie, niczym przebrzydły wąż.
- Skądże wiesz iż jestem demonem?! Przecież tegoż nie da się wyczuć..- mruknęła i ponownie oblizała pysk swym zielonym jęzorem.
- Czego szukam? Niczego. Włóczę się po świecie i uprzykrzam życie, ot co.- wycedziła i popatrzyła w niebo. Kurde, tak szybko minęło.,

Viktoria

Wtem pojawiła się tutaj również Viktoria. Wylądowała zgrabnie pośród wilków. Z uśmiechem spojrzała na Hono-no. Dobrze, że już nie trzeba się go bać.
- Witaj, Hono-no, witam również was, żywi i martwi. Czegoż to dotyczy nasze dzisiejsze spotkanie? - zapytała lekko upiornym głosem, by nadać klimatu do jej teraźniejszego wyglądu. Czarne futro i skrzydła, które jednak nie dają rady fosforyzującym kościom, które widać.

Morte

- Bryy..- bąknęła demoniczna i skrzywiła się. Jej czaszka była cała we krwi! Nie zastanawiając się długo, przetarła pysk, jednak krew jedynie się rozmazała.
- Zwykłe spotkanie, z okazji naszego upiornego święta.- rzekła chrypliwie i pacnęła ogonem

Massacre

Władca czuł się tu znakomicie. Tyle czystej energii, która ulatniała się z osobna z każdego nagrobku, a także uchodziła z istot żywych o silnej mocy. Czegóż to chcieć więcej?
Spojrzał ponownie na każdego tu obecnego. No, no... Schodziło się tu coraz więcej wilków, tych żywych i tych martwych. Tych złych i tych dobrych. Taka jakby mieszanka dobra ze złem.
Nie odezwał się tym razem, jedynie lustrował wszystkich swoim przeszywającym wzrokiem jakby chciał kogoś wśród tego zgromadzenia odnaleźć.

Rosier

A i mała istotka pokroju Rosier, postanowiła się tu pojawić. No dobra, nie postanowiła.. trafiła tu dzięki zwyczajnemu przypadkowi, ot co. Z podziwem rozgląda się dookoła, lustrując stare nagrobki. Podskoczyła do jednego z nich i otarła łapką, prawie już całkowicie starty napis. Przekrzywiła delikatnie łebek na prawą stronę i wpatrywała się w ledwo widoczne litery.. Siedziała i siedziała. A w głowie userki właśnie pojawiła się scenka z "asdfmovie" - "hehe.. I can't read" XD. Potrząsnęła główką i szła dalej przed siebie. Jej oczom ukazało się kilka istot, w tym na czele wielki, dziewięcio-ogoniasty lis. O, kolejna niematerialna istota, jaką dane jej było ujrzeć w życiu. I kilka innych, przynajmniej zewnętrznie normalnych wilków. Podeszła mniej-więcej do centrum zbiorowiska i usiadła, ot tak.

Xerri

Samica popatrzyła na szczenie i z lekkim zdziwieniem.
-Co taka mała istotka jak ty tutaj robi... Tu jest niebezpiecznie... Ktoś cię może porwać, a nawet... zabić!-powiedziała do niej złowrogo Xerri. chciała młodą nastraszyć ot co.

Morte

Wadera skrzywiła pysk i warknęła głucho. Jak można zignorować jej wypowiedź?! Skandal..
- No pytam, czekam na odpowiedź.- rzekła sycząc i kręcąc łbem.
- No! Teraz wyszło na jaw, kto tu się kogo boi.- mruknęła z chytrym uśmieszkiem. Najwyraźniej na to wychodziło.

Xerri

/Morte niech się zaprzyjaźni z Xerri!
Wadera popatrzyła na Morte i powiedziała:
-Czyli jednak jesteś Demonem, tak? Łatwo to wyczuć po twoim wyglądzie i w ogóle. Charakterze...-mówiła ze spokojem, ale i ciekawością. Chciała poznać tą wilczycę, która miała jakieś powiązanie z Demonami...

Morte

Jęknęła jedynie i skrzywiła pysk.
- Po wyglądzie? Dziewczyno, wczoraj było święto upiorów i innych dziwactw! Każdy z nas wygląda strasznie, popatrz na nią.- rzekła ironicznie i wskazała łapą na Alfę Wody.
- A charakter? Cóż, może i jest specyficzny, ale ja nic nadzwyczajnego nie robiłam, by się wyróżnić.- dodała i skrzywiła pysk, a z jej oczodołów zaczęła lać się najzwyklejsza krew, dlaczego? Morte sama nie wiedziała, była tym lekko zaskoczona, ale cóż. Może to od zdenerwowania? Edith chyba powoli się przebudzała.. Szkoda gadać! Jęknęła cicho w głowie Morte i wrzasnęła. Ktoś ją wybudził ze snu? Tym kimś była Xerri.

Viktoria

Spojrzała z ukosa na wilczycę, która straszyła szczeniaka.
- Oj, nieładnie, to tylko i aż szczeniak. Może i mały, ale na pewno bezpieczny, jeśli ma kogoś do obrony - powiedziała, mrugnąwszy okiem do samiczki. No no, dużo wilków się tutaj zebrało. Żywi i martwi, dobrzy i źli. Chociaż patrząc na zachowanie i intencje wilków... tych złych było coraz więcej. Ech, smutne to, niestety...

Massacre

Mass przekrzywił się, gdy usłyszał słowa wadery o imieniu "Xerri". Próbowała nastraszyć jakąś młodą, ledwie wystającą z trawy - waderę?
Zbliżył się do niej naprawdę blisko.
- A gdyby to Ciebie ktoś nastraszył tak bardzo, że nie wyszłabyś ze swojej nory przez następne 3 miesiące? - rzucił w jej stronę zdanie przesycone lekką intrygą. Pierwszy raz Władca stanął w czyjejś obronie, a chyba tak być nie powinno? A może jednak...
Zlustrował swymi czerwonymi ślepiami postać Xerri, a na jego przeźroczystej kufie pojawił się nikły, aczkolwiek widoczny uśmieszek.
Skoro uważała się za taką co by straszyła małe, bezbronne wilczki, to Władca mógłby jej pokazać czym jest prawdziwy strach.

Rosier

Szczenię spojrzało na nieznajomą z lekko uniesioną brwią, w geście zdziwienia. Odchrząknęła lekko.
- Nikt mnie nie porwie.. - Odpowiedziała pod nosem, aczkolwiek pewna siebie. Cóż, no przecież jest odważna! Tak, spędziła chwilę z Gehenną, a już.. o proszę, znalazła się. Ale to tym lepiej dla niej.
- A zabić to ktoś mógłby również Ciebie, albo ich.. nie tylko mnie. - Machnęła ogonem zadzierając łepek do góry, jakoby na potwierdzenie swoich słów. - A ja miałabym łatwiej, mogłabym się przynajmniej schować. - Słysząc słowa nieznajomej wilczycy, która najwyraźniej ją broniła uśmiechnęła się do niej i zamachała radośnie ogonem. Spoglądała zaciekawiona na każdego z zebranych. Nikogo tu nie znała, zupełnie, a wszyscy się za nią postawili. No cóż, było to całkiem.. miłe.

Massacre

Zerknął kątem oka na młodą wilczycę. Ku jego zdziwieniu, była to odważna samica, choć wzrostem była tu najmniejsza, zaś wiekowo, zapewne najmłodsza, to pokazała, że nie obawia się zanadto niebezpieczeństw czyhających na każdym zakręcie. To spodobało się Władcy, zwłaszcza, że jego przychylność ciężko było otrzymać, ale jednak istniała taka szansa.
Zwrócił się ku wilczycy.
- Widzę, że Tobie nie straszne są pogróżki innych, a także upiorne miejsca, których jest tu na pęczki, prawdę mówiąc. Ta kraina to nie tylko zielone polanki, kolorowe lasy, strumyczki i wodospadziki... Są też miejsca w których czai się zło uśpione, bądź tylko czekające na nieroztropnych przechodniów szukających przygód. Tych najwaleczniejszych jak i tych najmłodszych i mało ostrożnych. -
Uśmiechnął się doń życzliwie, a wyglądało to tak, jakby zrobił to z przymusu, na potrzebę chwili, jednakże nie wszystkie emocje Władcy muszą być okazywane w negatywnym świetle.