Polanka

Wasp

- Teraz tak mówisz - zaśmiał się pod nosem. - Ale nigdy nie wiesz co będzie za dzień, tydzień, miesiąc...
Popatrzył na nią przez chwilę i spytał zaciekawiony:
- Dlaczego tak ciągle zamykasz i otwierasz te oczy?

Renna

-Niewiem.Z przyzwyczajenia.-powiedziała i przytuliła sie do waspa.Spojrzała w niebo.Po czym spojrzała Waspowi głęboko w oczy.Przechyliła głowe.

Wasp

- Aha... - odparł krótko. W ogóle nie zwracał uwagi na to, że Renna ciągle się do niego przytula. Nie miał najmniejszej ochoty na okazywanie jej uczuć. Czyżby nie był ich pewny? Teraz niczego już nie był pewny. Czy widok ciała siostry mógł tak bardzo go zmienić?

Renna

Spojrzała na Waspa po czym odwróciła wzrok na gwiazdy.Następnie spojrzała na niemal srebrny księżyc.Uśmiechneła się w duchu ale po chwili ten uśmiech zniknął i wstąpiła rozpacz.

Wasp

Nic nie powiedział. Rzucił tylko mordercze spojrzenie wciąż rozczochranej grzywce. Zmrużył oczy ciesząc się ciszą, która nastała. Czuł, że dla Renny ta cisza jest bardzo niezręczna, jednak nie zwrócił na to większej uwagi.

Renna

Spojrzała na Waspa.Zmienił się od czasu gdy wrócił.
-Muszę gdzieś pójść.Zaczekaj na mnie-powiedziała.Spojrzała na księżyc i odbiegła.

Wasp

Popatrzył kątek oka na odbiegająca Rennę.
- "Ciekawe gdzie postanowiła pójść...." - pomyślał, jednak nie ruszył za nią. Zadowolony z chwili spokoju przewrócił się na lewy bok, rozłożył wygodnie na trawie i usiłował usnąć.

Renna

Podczas gdy oddychała rzuciła Waspowi jedno oschłe spojrzenie.Zaczeła biec jeszcze szybciej.Była tak zrozpaczona,że łzy gromadziły jej się w oczach.

Wasp

Ziewnął i przeciągnął się powoli. Nie, to miejsce zdecydowanie nie było na tyle wygodne, by spokojnie się zdrzemnąć. Zaczął rozglądać się po polanie w poszukiwaniu miejsca, w którym trawa jest wyższa. Kiedy w końcu je znalazł pobiegł tam i położył się. Ziewnął jeszcze raz i zamknął oczy.

Daria

podeszla na polanke uklonila sie wszystkim wilkom na polance usiadla polozyla sie przy duzym drzewie i zamkneła oczy

Wasp

Usłyszawszy czyjeś kroki otworzył jedno oko i spojrzał w stronę, z której dobiegał odgłos. Gdy zobaczył nieznajomą wilczycę skinął jej łbem na powitanie.

Daria

otworzyła oczy spojrzała na błekitne niebo i rozkoszowała się wiejącym wiatrem kołyszącym i pieszczącym jej futro

Wasp

Ziewnął i wyciągnął przed siebie przednie łapy. Jako że nie miał niczego ciekawego do roboty zaczął obserwować nieznajomą wilczycę przymrużonymi oczami.

Daria

spojrzala na nieznanego wilka i rzekła spiewnie jaki piekny dzien czyz nie prawdaz

Wasp

- Prawdaż, prawdaż... - odrzekł i zdusił wybuch śmiechu. Rozbawiło go opanowanie nieznajomej wadery. On od czasu śmierci swej siostry miał wrażenie, że jest kłębkiem nerwów. Na dodatek wyjątkowo zmęczonym.

/Możesz używać znaków interpunkcyjnych? ;)/

Kyuubi · Gość

Pojawiła się. Gdzieś. 3 lata. Klon. Tyle czasu zmarnowała. Klon zepsuł jej życie. Ale już nie. Upiór z demonem w sercu. Ogień. Wciąż czuła miłość do ognia, ale odeszła w mrok. Bez światła. Bez ciepła...

Daria

uśmiechneła się do wilków wstała i pobiegła w krzaki

Sasha

przybiegła

Kelir

Zadowolony z pozytywnie zakończonej "wioskowej misji", wbiegł truchtem na polankę, rozejrzał się wokoło i padł na bok. Śnieg utworzył wokół niego delikatną chmurkę, która zaraz opadła, pokrywając jego szaro-brązową sierść. Rozciągnął się jak długi, sapnął z satysfakcją i przymknął oczy. Należała mu się chwila odpoczynku.

Morir

Podczas swojego biegu, Morir zatrzymał się na zaśnieżonej polanie. Nigdy wcześniej tu nie był. Zauroczony tym miejscem, wdrapał się na mały pagórek śniegu. Zdziwiło go to, że ten pagórek się ruszał...