Góry

Alayna

Uśmiechnęła się delikatnie do basiora. Położyła swój łeb na łapach przymykając oczy. Teraz była spokojna jak nigdy. Lecz po chwili zastrzygła uszami, usłyszała minimalne szlesty bardzo daleko. Każdy wojownik posiadać doskonały słuch. - Kolejne niedźwiedzie - mruknęła siadając, przewróciła oczyma rozbawiona.

Donn

- Nic dziwnego, pełno ich w górach. - stwierdził spokojny i zamiótł ogonem szurając pazurami po glebie. - Długo tu jesteś? - spytał obserwując ją badawczo wzrokiem. Niekiedy jego spojrzenie mogło wywoływać dreszcze...uśmiechnął się kątem pyska.

Alayna

- Trochę już minęło. Zdążyłam, już kogoś poznać. Ale jak narazie nikt nie był tak intrugujący jak ty. -powiedziała. Ponownie grzywka opadła na jej oczy. Uśmiechnęła się nikle pokazując swe kły wilkowi.

Donn

- Taa...zauważyłem, że jestem orginałem. - zaśmiał się również ukazując długie kły. Dość bezczelnie i prowokacyjnie patrzył na nią - Wataha Ognia. - stwierdził.

Alayna

- A ty samotnik? Innego wyjścia nie masz... - mruknęła wstając, zaczęła iść w jego kierunku. Przystanęła, dzieliły ich zaledwie milimetry. - A ty powiesz coś więcej? - zapytała z iskrą ciepła w glosie.

Donn

Stał tak blisko, że mogła czuć jego oddech na sobie. Jego ślepia mignęły lecz dalej patrzył w ten sam sposób na Alayne. Zbliżył pysk do jej ucha - Nie. Mam ambitniejsze plany niż być pod czyimiś rozkazami skarbie. - odsunął się i usiadł na przeciw niej. - O sobie...w swoim czasie. - uśmiechnął się kątem pyska i dodał jedynie. - Mogę ci zdradzić jedno...mam dziś dość paskudny humor ponieważ nie dawno zginął mój ojciec, który jak dla mnie był nic nie wart a dziś skonfrontowałem się z kochasiem mojej matki. Szybko się pocieszyła...- warknął na samą o tym myśl. - Dlatego liczę tylko i wyłącznie na samego siebie i nie dam sobie wcisnąć kitu typu " miłość jest wieczna" - splunął krwią a w jego płucach znów coś zacharczało. Jego stan z dnia na dzień się pogarszał.

Alayna

- Ty bynajmniej miałeś rodziców, a ja figę z makiem. - powiedziała z nadzieją, ze prznjamniej się lekko zaśmieje. Czasem wolała, żeby wasni rodzice ją zabili, niż by musiała przez tak długą drogę przechodzić.

Donn

- Tu cię rozczaruję...sam się wychowywałem. Wróciłem nie dawno do krainy i matkę znam zaledwie z kilku rozmów a ojca wcale. - położył się znów charcząc. Zmrużył na moment ślepia jak gdyby sprawiało mu to ogromny ból.

Alayna

Nie wzruszyło ją to wcale. Wstała, zaczeła podążać przed siebie - Idziesz czy będziesz tak siedzieć sam? - zapytała przystając przy jakimś drzewie.

Donn

- Pozostanę w mej samotni...- zmrużył ślepia i strzepnął łbem na bok - ...nie mam ochoty się stąd ruszać. - dodał. Zlustrował ją jeszcze raz spojrzeniem.

Alayna

- A więc żegnam, moze się jeszcez spotkamy w najbliższej przyszłości - odpowiedziała po czym zniknęła za gąszczem wielkim krzewów i drzew.

Donn

Prychnął i przeskoczył przez skałę spoglądając na brata. Położył się na niej i zamknął ślepia przytłoczony dziwnymi myślami.

Po długim czasie czekania aż jego brat się ocknie wybiegł stąd znudzony.

D.J

Wybiegł.

Yukundus

Gryf zatrzepotał silnymi skrzydłami i usiadł na podłożu. Lubił góry, przypominały mu kim był. Patrzył na piętrzące się pasma górskie i czół ciepło słońca na sobie. Promienie mimo wiatru grzały mu plecy. W powietrzu czuło się wilgoć. To znaczyło, że będzie padać, ale gryf nie przejmował się tym zbytnio. Przyszedł tu zaznać spokoju. Skina głową w kierunku wilków i powrócił do patrzenia na górski krajobraz.

Tiza

Tiza szybowała nad górami, aż zobaczyła coś co zmusiło ja osiąść na miękkiej trawie. Poza tym zbierało się na deszcz. Z mocno bijącym sercem podeszła do lądowania. Kiedy tylko jej lwie łapy dotknęły ziemi wiedziała już dlaczego musiała tu wylądować. To był gryf. Nie byle jaki, lecz jej dawny znajomy.

Russmond

Russ jak zwykle przerwał romantyczną scenę, do której brakowało tylko latających wkoło serduszek. Spadł z powietrza jak petarda, hamując zatoczywszy półkole. Kątem oka zerknął na dwójkę. Parsknąwszy, od niechcenia trzepnął skrzydłami, wzniecając tuman kurzu.
- Wiecie, że mamy spotkanie? - rzucił w charakterze przywitania.

Yukundus

-Od kiedy to?- Rzucił od niechcenia. Wtem coś kazało mu się odwrócić. Może to powiew powietrza, a może zwykły instynkt. Kiedy odwrócił się, oniemiał. Za nim stała Tiza.
-Skąd się tu wzięłaś?- Wykrzyknął wstając.- Przecież, przecież... To nie możliwe!- Zapiał i podbiegł do mniejszej od siebie samicy. Kompletnie nie zwracał uwagi na gryfa o zielonych oczach.

Tiza

-Szukałam cie.- Powiedziała zawstydzona nagłym entuzjazmem towarzysza. - Nie mogłam tak zostawić przyjaciela.- Powiedziała i podeszła krok do przodu, ale zaraz się cofnęła.

Russmond

Russ zrobił zdziwioną, smutnawą minę, stojąc kilka metrów dalej jak słup soli.
- Ach, spotkanie po latach... Naprawdę mi przykro, że muszę wam przeszkodzić, ale przywódca wzywa. Samotna zakochana para długo nie pożyje, wierzcie mi - sarknął ironicznie, szastając ogonem na prawo i lewo. Klapnął na ziemię i ziewnął teatralnie, nie zamierzając bynajmniej wrócić na spotkanie bez dwójki gryfów.

Tiza

-Może ona ma racje?- Zapytała Tiza patrząc w oczy Yukiemu. - Jesteśmy gryfami, dumną rasą. Nie dla nas życie samotników. Muszę mieć stado. Muszę czuć przynależność. - Powiedziała dobitnie i spojrzała na zielonookiego gryfa.- Kim jesteś?- Zapytała podchodząc dwa kroki w jego kierunku. - Jestem Tiza.