Śnieżny Wodospad

Ozon

-To gratuluję. - powiedział - A u mnie nic nowego. Siedzę sobie w mojej norze czasem wychodzę. Niestety zdarza się że mi się nudzi. - powiedział.

Sune

Pokiwała łbem ze zrozumieniem - Odkąd przybyłam do krainy, nie byłam jeszcze w moim legowisku - przypomniała sobie - Mógłbyś mnie zaprowadzić tam, gdzie znajdują się legowiska Watahy Wody? - zapytała spokojnie.

Ozon

Uśmiechnął się. -Oczywiście że mogę. Chodź za mną. - powiedział ruszając wesoło ogonem na boki i czekał aż do niego dołączy.

Sune

Wstała i podeszła do wilka - Dziękuję. Prowadź więc panie przewodniku - zażartowała i uśmiechnęła się subtelnie. Zapatrzyła się gdzieś w dal, myśląc jak może wyglądać jej legowisko po tak długiej nieobecności.

Ozon

Uśmiechnął się i ruszył żywo w kierunku terenów jego watahy oglądając się od czasu do czasu za siebie.

Sune

Poszła zaraz za wilkiem. Uważnie patrzyła się na niego, by przypadkiem nie zgubić go z pola widzenia. Nie mogła doczekać się, aż ujrzy swój stary dom.

Agresja

Wilczyca nie powiedziała nic, zwykłego przepraszam, gdy ochlapała go wodą. Spojrzała na niego bezczelnym wzrokiem, nie miała zamiaru nic mówić.

Carly

- Makumba, makumba-ska ~ - przybyłam z nutą "Makumba" w pysku.
Bo cóż bardziej motywuje od makumby? Nucąc pod nosem wciąż tą piosenkę, podeszłam do wody i napiłam się. Śnieg? Oblizałam pyszczek. Usiadłam, patrząc na piękno wodospadu.

Ariana

Przyszło maleństwo i zauważyło Carly , to więc podeszło do niej i usiadło przy niej patrząc w jej oczy i piszcząc jak szczeniak proszący o jedzenie .;)

Carly

Popatrzyłam na szczeniaczka.
- Jakaś Ty słoodka - pisnęłam, ciesząc oczy na widok maluszka - Nie widziałam Cię jeszcze tutaj. Jesteś głodna?
Może teraz i tu mi się to uda. Wasp nie będzie miał chyba nic przeciwko. Ale zobaczymy.

Ariana

Maleństwo nie rozumiało ale podeszło bliżej i przytuliło się liżąc pysk Carly jakby była jej matką.;) Piszczało nie wiadomo czemu, ale wydawało dźwięki , które wilki i ludzie słyszeli.

Carly

Popatrzyłam na nią uważnie. Zaśmiałam się.
- Co ty robisz? - zapytałam.
Posłałam spojrzenie szczeniakowi.
- Zaczekaj momencik - mówiąc to wskoczyłam w ośnieżone krzaki.
Z nich wydał się tupot i ciche piśnięcie. Wyskoczyłam z zarośli trzymając w pysku dorodnego królika. Optrzepałam się ze śniegu i położyłam go przed maleństwem.
- Jedz - z wyszczerzem patrzyłam na nie.

Ariana

Maleństwo zaczęło się bawić zamiast jeść. Szarpało za uszy , za nos. Ale nie potrafiło mięsa rozdzielić , więc spojrzało na Carly i na królika i zapiszało.

Carly

Patrzyłam na małą wilczycę, kiedy zauważyłam, że nie daje rady, otworzyłam szeroko oczy.
- Jesteś słabiutka - wypowiedziałam to zdanie i schyliłam się ku niemu.
Rozerwałam zębami królika. W środku było dużo świeżego mięsa.

Ariana

Maleństwo chwyciło mięso i urwalo kawałek. Połknęła i zakrztusiła się bo za duży kawał połknęła. Spojrzało na Carly i podeszło maleństwo przytuliło się. do ciała samicy aż w końcu zasnęło. Na karku pod łapami maleństwa była kartka napisana wilczym językiem dorosłego osobnika ,, Proszę o zaadaptowanie Ariany jako córki , z powodu śmierci i choroby watachy''

Carly

Popatrzyłam na szczeniaka. Położyłam się, ogrzewając ją ciałem. Wtedy zauważyłam karteczkę z t y m napisem. Serce mi zmiękło. Jak do tej pory szczenię mogło chodzić samo? Marchewka została rzucona. To musi być to maleństwo, które chcę zaadoptować. A ona tego potrzebuje. Może Amija będzie szczęśliwa, a Wasp nie będzie mi miał tego za złe...

Notte

Notte wkroczyła nad wodospad,zapomniała już o walce z rówieśniczką która teraz znajdowała się również na tych terenach co ona,zamoczyła powoli łapki w białej wodzie nie zwracając zbytniej uwagi na to co się dzieje wokół,po chwili była już zanurzona w wodzie sięgającej jej do pyska,miała za sobą już lekcje pływania więc nie zastanawiając się długo zanurkowała w białej wodzie odkrywając tym samym że nie jest biała to tylko złudzenie optyczne!

Azazello

Zauważył swoją córkę i uśmiechnął się po czym przeniósł spojrzenie na młodą waderę która go ochlapała.

Ariana

Maleństwo przez sen , poruszyło się niespokojnie. jakby walczylo z niewidzialną siłą lub mocami nieczystymi, nieludzkimi.

Carly

Przeczytałam jeszcze raz kartkę, po czym spojrzałam na szczenię z uśmiechem.
- Więc tak się nazywasz, Ariana - wymówiłam starannie jej imię.
Zwinęłam się w kłębek, a jednak nie ruszając się z miejsca. Okryłam ogonem małą.