Wodospad Płaczącej Wadery

Kihe

- Ja jestem Kihe. Ja Cię już znam, ale tylko z widzenia. Ty pewnie mnie też.
Powiedział. Wreszcie wiedział jak ma na imię. Ona mu przypomniała.

Yumi

-Pewnie, że tak. Widzieliśmy się na pewno w sklepie z biżuterią. I jak kupiłeś coś? - Zadała pytanie. Tam ekspedientka niczego specjalnego dla niej nie znalazła. I szczęściem Yumi znalazła coś czego szukała. - A może jeszcze gdzieś się widzieliśmy... Tyle, że nie kojarzę? - Położyła się na brzuchu, głowę miała uniesioną wysoko.

Samanta

Łowczyni stwierdziła , że nie ma tu co robić . Chwyciła Wolfika zębami tak aby go nie obudzić i poszła z nim do swojego Legowiska . Machnęła za sobą ogonem i nie oglądając się wyszła z tej krainy .
zniknęła za horyzontem . Wyszła .

Kihe

- Na razie nic nie kupiłem.
Powiedział.
- Ja tez sobie nie przypominam, że widziałem Cię gdzieś indziej.
Oznajmił i zaczął patrzeć na waderę. Miała jakieś dziwne znaki na sierści.

// Z/w//

Yumi

-Dużego wyboru nie mają prawda? - Zapytała i się cicho zaśmiała. Dziś miała dobry humor i to bardzo. Co zmieniło się po dwóch dniach. Spojrzała w niebo. Jeszcze było ładne.... co prawda było dużo białych obłoczków. Ale nie zapowiadało się na deszcz. - To chyba znaczy, że się więcej nie widzieliśmy. Ani nie mieliśmy okazji poznać. Aż w końcu wyszło inaczej. Ładna dziś pogoda... nieprawdaż ? - To było dziwne pytanie z jej strony. Rzadko mówiła o pogodzie. Myślała i oceniała ją w myślach. Ale nigdy nie mówiła na głos.

ok

Kihe

- Takiego dużego wyboru nie mają, ale najważniejsze, że coś jest.
Oznajmił i położył się.
- No bardzo ładna.
Powiedział i cicho się zaśmiał.

J/j

Yumi

Dziś jej się podobał cały dzień Ptaki śpiewały, czasami przelatywał lekki, ciepły wiaterek, szum spadającej wody... Zamknęła oczy i wciągnęła powietrze razem z różnymi zapachami do nozdrzy. Odwróciła łeb w stronę basiora i otworzyła oczy. - Jesteś z nocy o ile się nie mylę prawda...? - Zapytała. Zwracała uwagę na zapachy, dźwięki, itd. Musiała skoro chciała zdawać test na nową rangę dla siebie.

zw . będę za jakieś max. 20 minut.

Kihe

- Pewnie, że z niej jestem Ty zapewne też.
Myślał tak od początku, gdyż poczuł znajome zapachy. Wiedział, że te zapachy pochodzą z watahy nocy. Powiedział i powolnym krokiem ruszył do wyjścia.
- Kiedyś sie jeszcze spotkamy !
Krzyknął i zniknął za horyzontem.

ok

Yumi

-Także się nie mylisz. - Uśmiechnęła się pogodnie. - Jeśli mogę spytać... Jesteś stąd? - Często zadawała takie pytanie nowo poznanym. W sumie to dla niej były najważniejsze informację imię, wataha, etc. Nie "wchodziła" w kogoś życie prywatne ani historie. Chciała tylko wiedzieć z kim ma do czynienia. A na podstawie najważniejszych (dla niej) informacji mogła stwierdzić czy może ufać danemu osobnikowi

Heroine

Zbliżyła się powoli z młodą sarną w pysku. Zobaczyła Yumi. Uśmiechnęła się szeroko i rzuciła sarnę pod jej łapy. Masz ochotę?

Yumi

Usłyszała lekkie kroki i poczuła ledwo wyczuwalne drganie ziemi. Podniosła wzrok z Kihe na młodą wilczycę. Potem spojrzała na sarnę. "Tak młoda i już poluje na sarny. No nieźle..." Pomyślała. Na jej pysku pojawił się uśmiech.
-Nie dziękuję. Przed chwilą jadłam. Ale Ty się nie krępuj.

Heroine

No cóż... jak wolisz.
Zdawała się rozumieć skryte myśli wilczycy. Ma się ten talent. Pomyślała. Po czym wyrwała kawałek mięsa z ciała zdobyczy.
Co tam u Ciebie? Spytała.

Yumi

-A no wszystko dobrze... - Powiedziała znowu patrząc w niebo. Na prawdę było dobrze. - A u Ciebie? - Spojrzała znowu na małą. Potem na Kihe i znowu na małą. Zamknęła oczy w oczekiwaniu na odpowiedź. Jak na razie relaksowała się wsłuchując się w szum wody... Dziś był piękny i idealny dzień na odpoczynek. Przynajmniej według niej.
Nagle Ever podleciała i wydała z siebie dziwny skrzek. Była głodna, a Yumi to wiedziała. - No dobra. No to lecimy do legowiska moja droga - Wstała i popatrzyła na Kihe. - Przepraszam Cię najmocniej. Ale muszę ją nakarmić. Ale jeszcze tu wrócę. Muszę biec do legowiska. - Ostatnie zdanie powiedziała do basiora i małej wilczycy.

Wolfik

Obudził się i zaczął się bawić.W tym momencie zza gęstej mgły ukazał się kłusownik który dostrzegł Samantę.Od razu strzelił w jej kierunku.

Yumi

Wróciła w to miejsce. Nakarmiła swoją towarzyszkę, która pozostała w gnieździe. "Uparte ptaszysko." Pomyślała. Nagle usłyszała strzał. Wystraszona pobiegła w jego kierunku i schowała się w krzakach. Miała na tyle dobry wzrok, żeby z pomiędzy liści dostrzec co i jak. Zauważyła istotę dwunożną-człowieka. Z czymś podłużnym w ręku. Sierść na jej karku się zjeżyła... na grzbiecie również. Czekała na nieuwagę człowieka, żeby coś zrobić.

Ale przecież Samanta wyszła oO

Wolfik

Kłusownik nie zorientował się i strzelił do innej wilczycy ze chłodną miną.A ja ze strachu wybiegłem ile sił w łapach.

Yumi

Ej... Ale ja nie wiem czy tak można. Bo mi się wydaje, że coś takiego może zrobić tylko MG. Ja tam się jeszcze postaram dowiedzieć. Ale nie wiem.

Dalej siedziała w tym samym krzaku chowając się przed dwunożnym. Czekała aż człowiek sobie pójdzie. Nie miała jednak odwagi na niego skoczyć. Przestraszył ją strzał i to coś z czego ten strzał "wyszedł".
Postanowiła tu przeczekać. Nawet nie zauważyła jak dostała w ramię. Poczuła tylko ostry ból, na który nie zwróciła uwagi. Myślała, że na coś nadepnęła lub to skurcz.

Wolfik

Człowiek zniknął za krzakami.wszedłem i popatrzyłem na Yumi i spytałem:
-Nic ci nie jest?Moja mama coś poradzi!Choć-krzyczę i wybiegam
Wybiegam i jednocześnie nasłuchując.

Yumi

-Ale mi nic nie jest... - Powiedziała zdezorientowana. Nic jej się nie stało. Wyjątkowo nie dostała kulką. Ale pobiegła za malcem. I już jej tu nie było... zniknęła gdzieś między zaroślami.

z.t

Wolfik

Pobiegł do Mrocznej Głuszy widząc że wilczyca ma coś na ramieniu.