Wodospad Ślubny

Alerth

-O sobie tak. - zastanowiła się chwilę. - Mam na imię Alerth. Moja rodzina dawno zginęła. A historia? Gdy byłam mała na watahę rodziców napadły wilki z wrogiej watahy. Ojciec poległ a matka kazała mi uciekać. I tan znalazłam się tu. Ale wtedy byłam już nastolatką. - powiedziała w skrócie i dała mu wilczego buziaka. Nie dawno powiedziała by ohyda. Ale teeraz nie.

Assire

Assire uśmiechnął się i powiedział; - Ja nie mam takiej historii. Mama mnie urodziła czyli Jaina, mam brata Blathe i siostrę Deine, a tata to Desmond, więc poszedłem za matką do watahy wiatru. - Wilk chciałby mieć taką historię. Uśmiechnął się fałszywie. Potem spojrzał w taflę wody i jego uśmiech nabrał barw. No co się dziwić ma przecież piękną i mądrą partnerkę.

Alerth

Spojrzała na niego i się uśmiechnęła spojrzała w tafle wody. - Hmm.. jak myślisz czemu ten wodospad nazywa się Wodospadem Ślubów? -zapytała. Nie wiedziała czemu taka dziwna nazwa. Przecież nikt ślubu tu nie berze...

Assire

Bo jak wilki chcą to tutaj przychodzą się ożenić - powiedział z uśmiechem patrząc na Alerth z myślą o ślubie nie pytał się ponieważ nie wiedział, czy się zgodzi. - Wiesz co ja cię bardzo kocham i nie chce mieć kogoś innego.

Alerth

-Wiesz.. ja też Cię kocham. I ty jesteś moim pierwszym partnerem.- powiedziała i przybliżyła się do niego. Siadając w tej samej pozycji co wcześniej. Nie wiedziała, że mieć partnera jest tak miło i tak dalej.

Assire

Assire pocałował Alerth czuło. Potem skończył. - Kocham cię kwiatuszku - powiedział miłym głosem. - W tedy kiedy będziesz gotowa to możemy wziąć ślub i zrobić dzieci, ale na to jeszcze czas. Nie śpieszmy się okej. - Był szczęśliwy że ma tak wspaniałą dziweczynę.

Alerth

- Zgoda...jak będę gotowa to dam Ci znać. -wskoczyła na niego i przygniotła do ziemi. - Mam Cię. - powiedziała i przybliżyła do jego swój pyszczek. - No dobra zostajemy tu? Czy gdzieś idziemy? - zapytała.

Assire

Moż gdzieś idziemy - powiedział i leżał dalej przygnieciony Alerth. Pocałował ją. - To pamiętaj że jak będziesz gotowa to dasz mi znać - rzekł. - No to gdzie idziemy.

Alerth

-Dam Ci znać spokojnie. - szepnęła i wstała z niego. - Wiesz co? Chodźmy może...do lasu. Albo gdzieś na urwisko. - Uśmiechnęła się uroczo pokazując białe kiełki. Prowadzisz. - dodała.

Ja teraz lece kozę tresować(występy hihi)

Assire

Okej - powiedział, po czym dodał; - no to może pójdziemy nad ,, Urwisko nad jezirem zmian". - Wstał i otrzepał się. Wiaterek rozwiewał jego futerko, a oczy mu zalśniły.

Alerth

-Jasne! - wyprężyła dumnie pierś i przystawiła łapę na znak: Tak jest kapitanie. Odwróciła się w stronę urwiska. - Więc...idziemy! - powiedziała dumnie i zaczęła powoli iść podśpiewując. - Idziemy razem i razem uuu..

z/t

Assire

Assire spojrzał na odchodzącą Alerth, więc zaczął iść za nią. Była super i fajnie śpiewa. Wilk słuchał jak wadera śpiewa. Już go nima.

zt.