Darth Wheat atakuje natłokiem artów~!

Debra

Minecraft Rules! Oł je!

Wheat

Hah! Zaiste... tylko informuję, że na [link widoczny dla zalogowanych] wstawiłam nowe prace i kilka wpisów w notatniku. :3

Anexia

*O*
Świetne prace, szczególnie te z Majnkafta. <3
Szczególnie ten:
[link widoczny dla zalogowanych]
.3.

Elizabeth Angeline

Słit! Yeah minkarftowskie oblazki!

Wheat

Ishett: Mnie tyż najbardziej ten się podoba.

E.A.: Zaiste. Wstawiłam już nowe focie. <3

Mahikun · Wysłany: Pią 14:18, 02 Mar 2012 Temat postu:

super wiersze super obrazki ;D

Wheat · Wysłany: Czw 16:17, 08 Mar 2012 Temat postu:

Serdecznie dziękuję...

Nah, trochę się tu zakurzyło. Trza dać na półki nowy towar.

[link widoczny dla zalogowanych]-mój ukochany enderman Endelacroix (Endelakrua), tylko w ubraniu.
[link widoczny dla zalogowanych]-znów Endelacroix, tylko że już bez wdzianka i w trochę niekomfortowej sytuacji, bowiem te brzydkie zarośnięte bluszczem golemy zwykły łapać endermany i wyrzucać je w powietrze, zabijając niemal natychmiast.
...na żelazne golemyyyyy...!!!
[link widoczny dla zalogowanych]-tak, gram w Transformice. To jest moja mysz z elementami ubioru, w które najczęściej ją... odziewam. Nadziewam. Cokolwiek.
[link widoczny dla zalogowanych]-majnkrafczy komiks, bardzo stary, wygrzebałam z kartonu ostatnio.
[link widoczny dla zalogowanych]-heh, uczę się rysować wilki.
[link widoczny dla zalogowanych]-ender...woman, postać koleżanki.
[link widoczny dla zalogowanych]-wkraczamy w świat Poniaczy. Discord, szwarc-charakter z My Little Pony.
[link widoczny dla zalogowanych]-postać z Poniaczy, jeden z nich, imieniem Fluttershy, acz jako człowiek, bo poniaczy nie umiem rysować. .-.

Taa... to chyba tyle najlepsiejszych prac na dziś.

Loba

Mi się osobiście również podoba ja za żadne skarby bym nie skopiowała tego xp

Xerri

Jedno życie,
Jeden cel,
Jedno słowo,
Sweet ee.

Nirdosa

możliwe, że jeno mi się wydaje, ale Discord ma chyba nazbyt powyginaną tylną kończynę o_O
Ileż on ma tam stawów? XD

Wheat

JA tam nie wiem, zawsze tak rysuję. Ale to jest taka bardziej realistyczna wersja. Ile stawów mają koty w tylnej? ;3

Xaert

[link widoczny dla zalogowanych]
Kolanowy, skokowy - jak u człeka ;)
No i rzecz jasna palce też się zginają. Wydaje mi się, że trochę zbyt powyginałaś tamtą łapę ;) .
Ale poza tym nie ma się czego przyczepić, po prostu rzuciło mi się w oczy ;) .

Wheat

Czepiata się szczegółów xD

God komuś się avatar rozdupcył i mi temat się rozszerzył trochu... .-.

Jako że na DeviantArt'cie zdążyła mi się namnożyć grupka fanów, postanowiłam nie być obojętna i narysowałam kilka rysunków z dedykacją. Są to m.in.
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Ostatnimi czasy nakręciłam się niezmiernie na tematykę Gwiezdnych Wojen, w szczególności tyczy się to postaci imieniem Grievous (Qymaen jaj Sheelal :3). Nie omieszkałam się więc wstawić kilku rysunków. :>
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
A także:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Poza Grievousem interesują mnie też kucyki Pony :3
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Oraz nieco MineCrafta
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Taharaki

to pisz, pisz, pisz, żeby dostać się na kolejną stronę! :D

dużo linków, dużo.
Spokojnie, komputerku, poczekam... :D

wiec niewiele się znam na ludziach i tworach im podobnych, toteż niewiele powiem :D Poza tym, że Mati... Ajj, za to wielki plus, poczułam się, jakbym oglądała animację o sobie ;)
Wheat jako kucyk jest obłędna. Też ostatnio się kreatorem bawiłam, ale tsii.
Minecraft i Gwiezdne Wojny nie należą do moich klimatów, więc też nieszczególnie wiem, co powiedzieć.

i to by chyba było na tyle. Kreatywne, wiem. ;D
Nie chcę czepiać się szczegółów, ale gdzieś trafiłam na kobietkę o małych i niekształtnych stopkach, białe buciki bodajże.

Anastasie

Nie, no [link widoczny dla zalogowanych] mnie rozwaliło xD

Stille

Rozwalająca animacja... Ty tak zajefajnie rysiasz, bosz, jaki fajowy styl x3

Wheat

Taharaki: Kobitka w małych bucikach? o-O chyba ją przeoczyłam.
Kaori: To znaczy, wszystko, czy coś szczególnego?
Shinq: Bardzo dziękuję. :>

[link widoczny dla zalogowanych], po raz kolejny. Tak mi się zdaje, że go nie wstawiałam. Rysowałam na kartce. Możecie tu zobaczyć, jak wspaniały jest mój skaner .-. może nawet będziecie mi tak współczuć, że kupicie mi nowy. Bo nie ma to jak drukarko-skaner wyłowiony z Tytanica. Q________Q

Anastasie

Wszystko, ale szczególnie jak biegniesz, a ona używa mocy xD

Wheat

Mówisz? Mogłam się przy tym bardziej postarać. :> Ale dziękuję. Szkoda, że tak mało osób dodaje moje prace do ulubionych, ale cóż.

Ederoth Delacroix

[cholerka, ktoś mi rozciągnął temat swoim avatarem]

Z racji, iż wróciłam, chciałabym podzielić się z wami moją twórczością, która wciąż rozwija się i rozwija (i prędzej ten niekończący się papier toaletowy znajdzie swój koniec, nim ja przestanę rysować). Na początek kilka artów. Nie wszystkie, bo sporo mi się ich nagromadziło w galerii, a wstawiając po kilka, będę mogła sobie nabić posty... to znaczy, erhm, trzymać was w niepewności. Tak, właśnie, niepewność. No, wracając:

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Aż mi głupio wstawiać, ale jednocześnie aż głupio nie wstawiać. Trzy pierwsze rysunki pana Slendera narysowane tabletem. Poza tym mam jeszcze 3 ogólnie pierwsze w mym życiu, ale na kartce - nie mam czasu ich zeskanować.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Ciąg dalszy manii Gwiezdnych Wojen.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
A tu mania Slendera i reszty creepypastowych bohaterów. Przy czym jestem dumna z ostatniej pracy (Slendy And Jeff), gdyż jest ona moją rekordzistką, jeśli chodzi o ilość dodań do ulubionych.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Tutaj macie dwie części robionego przeze mnie komiksu (na podstawie opowiadania, które tworzę ja i dwie znajomcie)

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Tu macie efekty mojej zabawy w mistrza kredek.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Oto, co potrafię wyczarować za pomocą myszki.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
I jeszcze dwa wilki na koniec.

Żeby nie było, że spamuję tylko obrazkami, tu macie pierwszą część opowiadania, które piszę:

Spójrz. Co widzisz przed sobą? Co rozciąga się przed twymi oczyma? Ulica. Taka najzwyklejsza ulica. Asfaltowa, ale co z tego, skoro każdy krok ciągnął za sobą niebezpieczeństwo wpadnięcia w dziurę? Już dawno powinno się coś z tym zrobić. Prędzej czy później zniszczone, dziurawe drogi staną się przyczyną jakiegoś wypadku. Tak, w tej sprawie wszyscy, którzy choć raz mieli okazje przejechać czy przejść po tej ulicy, byli zgodni. Ale cóż daje jednozgodność, kiedy nikt nie zamierzał na swój koszt przejść od słów do czynów i wypełnić czymś dziur? Każdy miał zawsze jakąś wymówkę.

Wysoka, zgrabna dziewczyna, ubrana w krótką spódniczkę i obcisłą bluzkę odsłaniającą jej dekolt, szła właśnie ulicą, starając się nie potknąć przez jakąś dziurę. Szła niemal slalomem, a sprawę utrudniały jej czerwone szpilki, które założyła. Spieszyła się. Spieszyła na spotkanie z chłopakiem. Wiedziała, że czeka ją wspaniała noc. Zatrzymała się na chwilę i spojrzała na niebo. Gwiazdy migotały wesoło na ciemnogranatowym tle. Dobrze, że są lampy, pomyślała, inaczej chyba bym połamała nogi, zanim bym dotarła. Cholerne dziury… namyślała się przez chwilę, po czym znów zaczęła iść przed siebie. Nie minęła minuta, gdy nagle dziewczyna stanęła jak wryta, słysząc dźwięk tłukącego się szkła. Obejrzała się. Ze stojącej niedaleko lampy ulicznej sypały się odłamki szkła. Coś stłukło żarówkę. Odrobinę przestraszona, zaczęła przekonywać się, że to pewnie ptak uderzył w lampę. Nie przeszła jednak nawet metra, gdy znowu usłyszała za sobą trzask. Pisnęła i odwróciła się. Kolejna lampa, stojąca nieco bliżej, migotała ostatkami sił, a żarówka była rozbita. To nie wyglądało na przypadek. Tym razem dziewczyna zaczęła iść tyłem, powoli, by nie potknąć się. Ku jej przerażeniu trzasnęła kolejna. Ulicę zaczynał opanowywać mrok, zbliżający się do dziewczyny z każdą gasnącą lampą… trzask! Trzask! Dziewczyna zaczęła iść szybciej, potykając się. Odwróciła się i zaczęła szybko iść przed siebie, przerażona. Trzask! Tym razem zgasła lampa z drugiej strony - przed dziewczyną. Poczuła się osaczona. Zatrzymała się i zaczęła nerwowo rozglądać. Po chwili pękły kolejne dwie żarówki. Dziewczyna zaczęła krzyczeć i wołać o pomoc, ale w żadnym domu nie zapaliło się światło, nikt nie wyszedł domu, nie wyjrzał przez okno. Była zupełnie sama… nie, nie była. Dostrzegła wyłaniającą się z ciemności sylwetkę chłopca. Mógł mieć co najwyżej 13 lat. Wszedł w snop światła jednej z lamp i spojrzał na dziewczynę. Na jego twarzy malował się szeroki uśmiech. Dziewczyna stała jak wryta, dysząc. Wpatrywała się w chłopaka. Dostrzegła, że w ręku trzymał procę. Wycelował do góry i strzelił, tłukąc żarówkę. Lampa zgasła, a chłopak zniknął na chwilę w mroku ulicy. Zrobił kilka kroków w stronę dziewczyny. Nadal się uśmiechał.
-Ty… chcesz, żebym dostała zawału, gnojku?! Twoi rodzice są tacy bogaci, że możesz chodzić po mieście i rozwalać lampy?! - zaczęła krzyczeć w jego stronę. Z jego twarzy nie znikał uśmiech. Zaniepokoiło ją to. Zrobiła krok do tyłu, na co on postąpił trzy kroki w jej stronę. Wycelował raz jeszcze w górę i zrobiło się jeszcze ciemniej. Dziewczyna ze zgrozą dostrzegła, że pozostała tylko jedna działająca lampa. Chłopak zrobił kilka kroków w bok i pochylił się, podnosząc coś z ziemi. Ostrze noża błysnęło w słabym świetle. Kompletnie zaskoczona dziewczyna rzuciła się do ucieczki, lecz drogę zastąpiła jej jakaś istota. Z ciemności wyłonił się potężny czarny pies o czerwonych oczach. Podobnie jak u chłopca, jego pysk przedzielał nienaturalny, przerażający uśmiech. Szereg ostrych jak brzytwa zębów. Zaczął powoli kroczyć w jej stronę. Odwróciła się, by uciec przed zwierzęciem i wrzasnęła. Chłopak stał tuż przed nią. Jezu, przemknęło jej przez głowę. Była osaczona. Nagle chłopak podniósł rękę i zamachnął się w jej stronę nożem. Odskoczyła, ale poczuła, jak ostrze przecina jej skórę na ramieniu. Krzyknęła i w desperacji rzuciła się w bok, w stronę domów. Dopadła do najbliższych drzwi i zaczęła w nie walić pięściami. Widząc zbliżające się cienie, nacisnęła klamkę. Otwarte. Wpadła do środka i przekręciła klucz w zamku. Dysząc, zaczęła biegać po domu.
-Jest tu ktoś? Pomocy! Boże, tam jest… chłopak… z nożem! Pomocy! Proszę! - wpadła na górę i zajrzała do pierwszego otwartego pokoju. Natychmiast tego pożałowała.
Na podłodze, w kałuży krwi leżał mężczyzna z podciętym gardłem. Tuż obok, na łóżku leżała martwa kobieta. Krew była świeża.
Dziewczyna zaczęła się powoli cofać. Zbiegła ze schodów i zaczęła szukać telefonu. Nagle usłyszała trzask. Coś zderzyło się z drzwiami. Po chwili znowu w nie uderzyło, zawiasy zaczęły odrywać się od ramy. Przerażona dziewczyna desperacko rzuciła się ku najbliższym drzwiom - ku łazience. Zatrzasnęła za sobą drzwi i wcisnęła się w kąt. Usłyszała dźwięk upadających drzwi wejściowych i kroki. Miała nadzieję, że jeśli będzie cicho, pozostanie niezauważona. Nie pomyślała jednak o psie. Usłyszała, jak węszy tuż przy drzwiach do łazienki. Po chwili coś ponownie uderzyło w nie. Od razu wyrwały się z zawiasów. Jaki pies potrafi wywarzyć drzwi, przemknęło jej przez myśl, gdy zwierzę wpadło do pomieszczenia, wciąż szczerząc swoje zęby z groteskowo szerokim uśmiechu. Wrzasnęła, gdy razem ze swoim panem zaczęło się do niej zbliżać.