Dzieła Kaji

Kaji Meyit

Jako pierwszy zaprezentuję stary już wiersz, do którego mam niezwykły sentyment.

„Ludzkie czyny zmieniają innych”

Kimże ja jestem?
Białym aniołem
Z nieskalanym sercem
Nieśmiertelną nadzieją
Niezłomną wiarą

Wyrwali mi pióra
Rozrzucili je wokoło
Patrzyli na me cierpienie
Wychodzące z głębi duszy
Klęczałem pośród nich
Było ich wielu
Ja, sam jeden anioł
Piszący wiersze
Smutek, gorzki żal
Zamknięte w słowach
Nie nienawidziłem
A potrafiłem to opisać

Zranili mi serce
Zabili nadzieję
Złamali wiarę

Kimże ja jestem?
Czarnym aniołem

Mu

Mam być szczera?
Mi się podoba ;]

Kaji Meyit

Cieszę się ^^ Tutaj kolejny:

„Złamane pióro”

Stoję ze spuszczoną głową…
By nie patrzeć jak odchodzisz
Stoję ze spuszczoną głową…
By nie wiedzieć czy obejrzysz się
Stoję ze spuszczoną głową…
Byś nie widział moich łez

Przeźroczyste krople duszy mej
Spadają jedna po drugiej na pióro twe
To jedyne, co mi po tobie pozostało
Czarne pióro… To tak mało
Tęsknota wydziera się z serca wyciem
Kruszy ściany muru potępienia krzykiem
Nawet nie wiesz jak to strasznie boli
Chociaż cierpienie Twoim partnerem niedoli
Tym smutnym uśmiechem mnie zostawisz
Przyrzeczeniem powrotu mnie ułaskawiasz
Jednak… rzekłeś „żegnaj” nie patrząc mi w oczy
Myśląc, że mój umysł to słowo przeoczy
Tak się mówi tylko do osoby
Gdy wiesz, iż nie zobaczysz jej przez przyszłe doby
Zaciskam zęby w palącej wnętrzności złości
Szepczę z nienawiścią „Idź do nicości”
Nie obchodzi mnie już los kogoś takiego jak ty
Wciągnąłeś mnie do tej głupiej gry
Teraz mnie zostawiasz na pastwę okrutnego życia
Samemu udając się do bezpiecznego ukrycia

Stoję ze spuszczoną głową…
Ściskając czarne pióro w dłoni
Stoję ze spuszczoną głową…
Łamiąc pióro na dwie części
Stoję ze spuszczoną głową…
Widząc biel pośród czerni