Arena Hakuro

Szasta

- Sephira...- jedyne co powiedział - ...jak chcesz - odszedł na bok i położył się nikt już go nie słucha. Po co komu taki stary wilk jak on. Czekał na koniec walki aby mógł opatrzyć rany Sephiry. Spojrzał na Canis...wojowniczka - myślał. Wiedział, że nic nie jest już takie jak dawniej. Najwyraźniej powinien stąd odejść...więc spojrzał po raz ostatni na Sep i wyszedł. Brakowało mu rozmowy ze swoimi dziećmi...

Kain

Spojrzał za ojcem. Może zbyt dużo się zmieniło? Zamknął na moment ślepia. Nie. Czyzby to była chwila namysłu? - Ach. - warknął głucho. - Już się nie mogę doczekać walki z tobą.

Decaying

Spojrzała na wilka - Nie martw się. To już niedługo potrwa - powiedziała odwracając wzrok w stronę wadery - Długo mam czekać na twój ruch? - syknęła

Sephira

Warknęła głucho. -Tyle ile będę chciała, sobie poczekasz. -mruknęła i jednym susem doskoczyła do wadery łapiąc ją kark i z całej siły rzucając nią o drzewo (dęba), które z hukiem złamało się pod siłą rzutu. (można to porównać do rzutu kuli armatniej..) Decaying leciała dalej, niszcząc kolejne drzewa...

Kain

Nie pisz za innego usera. 'Decaying leciała dalej..'

Prychnął. Zacisnął kły. Jedna myśl nie dawała mu spokoju. Odchylił uszy to dyłu, ogon zaciskając na łapach, wręcz.

Sephira

//Ona tez tak pisze... "Gdy ta puściła" czy ja napisałam że ją puszczam? //

Patrzyła na łamiące się drzewa. Usiadła. Czekała na ruch wadery.

Decaying

//Bo gdybym nie napisała, że puszczasz mnie to nie wiem co bym Ci robiła to ty byś mnie nie puściła///

Odbiła się od jednego z łamiących się drzew i leciała prosto w kierunku wadery. Wbiła ją w ziemię, a sama odeszła kawałek.

Kain

- To będzie się toczyć w nieskończoność. - mruknął. Poruszył uszami do tyłu, mrużąc ślepia. Źle. Jaszczurzy ogon raz po raz uderzał o ziemię.

Decaying

Przeciągnęła się - Może starczy tej bezsensownej bitwy? I tak wiadomo że jestem lepsza - zasyczała ukazując kły.

Sephira

Podniosła się. -Koniec? Dobra, ale tylko jak przyznasz że to właśnie ja jestem lepsza. -mruknęła i usiadła. Nie miała zamiaru kończyć tej walki pierwsza. Była uparta. Czasami aż za bardzo...

Decaying

- Niedoczekanie! - zaśmiała się ohydnie - Ale dalsza walka może się dla ciebie skończyć źle - zaśmiała się mrużąc oczy.

Kain

- Walczycie czy będziecie się kłócić? - warknął. Nie lubił coraz bardziej wilczyc. Prawie nigdy nie miał z nimi kontaktu. Nie mówiąc o jego jednej..

Decaying

- Zależy od niej - syknęła i przeciągnęła się leniwie. Ukazała swe wielkie białe kły ziewając.

Kain

- Jak baby na targu. - mruknął do siebie. Wstał po czym podszedł do wilczyc. - To może wy na mnie? - spytał nagle.

Decaying

Zaśmiała się - Czy ty mówisz poważnie?! - spytała głośno sycząc. Przeciągnęła się leniwie.

Kain

- Tak. Mogę grać nawet nierówno. Czyżbyście się mnie bały? - wyszczerzył kły w szyderczym uśmiechu.

Decaying

- Ja mam się ciebie bać? - syknęła okrążając go wolno. Schyliła łeb - Ja się nikogo nie boję - warknęła.

Kain

- To zaczynajmy. - wyciągnął z torby długi czerwony szal. Sama torba wylądowała na boku areny. Szal zawiązał wokół swojej głowy, przez co grzywka poszła nieco do góry. Źrennice zwęziły się. Oczy jak wąż. O dwóch różnych kolorach. To skrywał. Szal był długi, poszarpany, więc zwisał tak samo jak grzywka; na boki. Lekki wiatr muskał futro wilka. Nagle odskoczył do tyłu, robiąc przewrot na przednich łapach. - Chodź. - mruknął stanowczo. Pazury na tylnych łapach uniosły się do góry, jakby wilk miał zaraz ochotę zacząć biegać.

{wena.}

Decaying

Warknęła głucho. Skoczyła do góry, odbiła się od drzewa i wbiła go w ziemię. Dumnym chodem oddaliła się trochę od niego.

Kain

Gdy kurz opadł okazało się że..go tam nie ma. Jak? Znalazł się nagle przy wilczycy. Przeskoczył w połowie nad nią, wbijając pazury u tylnych łap w jej łapy. Sam po chwili ją przewrócił, a wcześniejszymi ruchami unieruchomił. Syknął cicho. Otworzył nagle szeroko pysk.