Kawiarenka - Biszkoptowa Oaza.

KokuRai

Koku uśmiechnęła się do Yuki, a następnie powiedziała wesoło: - Już podaje. - Poszła do kuchni i zaczęła robić cafe au lait Na koniec nalała najlepsze mleko i podeszła do pieca. Ciasta skończyły się piec, więc Koku wyciągnęła je i spojrzała na sernik, a następnie go wzięła i położyła na tacy razem z kawą. Koku wyszła z zamówieniem z kuchni i podeszła do stolika, gdzie siedziała Yuki i położyła na stole przy różowej samicy jej zamówienie. - Smacznego - powiedziała wesoło i poszła za ladę. Usiadła wygodnie na krześle.

Shire

Shire skończył swoją herbatę (o ile nie skończył jej wcześniej, w każdym razie nie chce mu się sprawdzać) i odstawił naczynie na stół. Spojrzał na Rennę z uśmiechem. Chciał coś powiedzieć, ale zamknął paszczę i milczał dalej.;

Renna

Uniosła prawą brew, o ile brwią można było to nazwać. Odstawiła kubek po kawie na bok, tak jak pusty talerz po biszkoptach.
- Eee.Hym? - zerknęła na Yuki. - Większy, więc chyba tak - dodała, wzruszając barkami.
Owinęła się ogonem i czekała na reakcję Yuki, Shire'a. Co, Renna miała typową rozrzutność w tym wieku? Gnała za młodością? Nie, ona jest młoda i tyle.

Alliance

- Dzięki. - kiwnęła do Koku, po czym zabrała się za jedzenie, wcześniej jeszcze odpowiadając na zdanie Renny "miodzio". Jej długaśny ogon począł lekko zamiatać podłogę, gdyż był na tyle długi, że się jeszcze po nim wił. No cóż, widocznie to pewnego czasu będzie jej chlubą. Ah, uwielbiała serniki. Był to jej ulubiony deser. Kawą też nie pogardziła.

Shire

Więcej większych imprez? - pomyślał Shire. Miał jednak nadzieję, że nie będzie musiał na nich zbyt często bywać. Imprezy nie były dla niego. Nie był takim typem. Wilk czując, że musi zapalić zgarnął brudne naczynia ze swojego stolika, odstawił je na ladę i wyszedł przed lokal, gdzie wyciągnął paczkę papierosów i zapalniczkę, a chwilę później rozkoszował się dymem drapiącym go w gardło.

Alliance

Yuki, biorąc ostatni kęs i popijając ostatnią kropelką kawy, wstała i odstawiła brudne naczynia na ladę, tak, jak to zrobił Shire, po czym podążyła za nim. Zaciekawił ją ten nałóg. Niedługo potem już stała obok, wciskając w niego wręcz swój koci wzrok wąskich źrenic. - Lubisz palić, nie? - bardziej stwierdziła, niżby zapytała.

Shire

Shire spojrzał na Yuki, która nagle pojawiła się obok.
- Noo... Tak. - powiedział. Nie tyle lubił, co musiał. Nikotyna, drapanie w gardle, uzależnienie. Nie życzyłby tego nikomu. - Chyba tak.

Renna

Wadera ziewnęła i wyszła za Yuki i samcem.
- Mhm...Pamiętaj. Osiem dziennie - zaśmiała się i wróciła do środka.
Zerknęła. Viento wciąż czekał. Oparła łeb o łapy i trwała tak w zadumie.

KokuRai

Koku wzięła brudne naczynia i zaniosła do kuchni, a następnie je umyła i wyszła z miejsca. Samica spojrzała na dym, który był widoczny za drzwiami z okienkiem. Wadera nie umiała się opanować. musiała zapalić, jednak nie mogła tak po prostu wyjść, więc powstrzymała się i położyła łeb na blacie.

Shire

W tym czasie Shire skończył swojego papierosa i rzekł:
- No to jak? Wracamy do środka czy idziemy? - Pet wylądował za jego plecami. Wilk zawsze się zastanawiał jak to się dzieje, że wypalone szlugi, które miota za siebie za każdym razem nigdy nie trafiają w przypadkowego przechodnia.

Alliance

- A nie płacisz? - Yuki poruszyła uchem, unosząc brwi. Jej ogon leniwie machał na boki. - Mi to zupełnie obojętne, czy pójdziemy, czy wrócimy do środka. I tak nie mam co robić. Ty chyba też. - dodała, podczas gdy wiatr mierzwił jej różowe futerko i poruszał kluczykiem czasoprzestrzennym na jej szyi, wydającym z siebie cichutkie brzęki.

Shire

- Aaa... no tak. - Shire wrócił do środka. Był dziś bardzo rozkojarzony Zupełnie jak pewna użytkowniczka. Wilk stanął przed ladą i spytał właścicielkę:
- Ile płacę? - Po czym począł grzebać... gdzieś w poszukiwaniu kości na uregulowanie rachunku.

Renna

Wstała i podeszła do KokuRai.
- Ile płacę? - spytała jedynie.
Wyjęła już z 50 kości i czekała na ,,rachunek". A Viento nadal siedział sam. No cóż, czekał na Mimic.

Alliance

Yuki również wmaszerowała do środka i wyciągnęła jedenaście kości, gdyż tak wyczytała z menu. Oparła się o ladę i wsunęła pod nos KokuRai kości. - Proszę. - powiedziała i usiadła na dywanie. - Może pójdziemy na te kanapy? Wyglądają tak wygodnie. - uśmiechnęła się do Shire'a i poszła jak na razie sama. Była na tyle drobna, że położyła się na jednej z nich, opierając łeb o zagłówek.

//muszę iść. baj.

KokuRai

- Tylko takie małe pytanie. Czy pan płaci i za siebie i za Rennę, czy tylko za siebie? - zapytała. Koku musiała to wiedzieć, żeby wiedziała co obliczyć. Spojrzała na Rennę, a następnie na samca. Zamachała ogonem i nadal czekała na odpowiedź. - Dziękuje - powiedziała do Yuki i schowała jej kości do kasy.

Shire

- No dobrze, za Rennę też. - powiedział wilk poszukując większej ilości kości. Ale nie wypadało zostawić przyjaciółki z rachunkiem. Oby starczyło. - Masz dziś szczęście, bowiem twój wierny rycerz jest przy kasie. - szepnął rozbawiony Rennie.

Renna

- Nie przesadzaj - zaśmiała się. - Dopłacę trochę - dodała to po chwili, kładąc na ladzie 10 kości.
Czekała na KokuRai. Ciekawe, ile wyniósł rachunek. No cóż, dwie kawy, darmowe biszkopty, dwa kieliszki wina, pełno tego. No cóż, Renna uwielbiała rozrzutność.

KokuRai

Koku uśmiechnęła się i zaczęła liczyć na kasie. Gdy skończyła to uśmiechnęła się do samca. - To będzie 20 kości - powiedziała patrząc na Renne i samca. Czekałą, aż samiec dopłaci resztę. Zamachała wesoło ogonem i dalej czekała.

Shire

Shire wyciągnął 10 kości i położył je na ladzie.
- Proszę. - rzekł z uśmiechem i poszedł do kanapy, na której położyła się Yuki. Przysiadł obok i ziewnął głęboko. Spojrzał na Rennę i pomachał na nią łapą.

KokuRai

Koku wzięła kości, a następnie schowała je do lady. - Dziękuje - powiedziała i uśmiechnęła się. Samic usiadła na krześle i próbowała wytrzymać bez zapalenia choćby jednego papierosa. Spojrzała w sufit, a następnie na blat, na którym po chwili położyła mordkę.