Magiczny Zwierzyniec "Magia u Darkly'ego"

Shire

Shire podszedł do ciemnego wilka z kpiącym uśmieszkiem na kufie. Nie panował nad swoją mimiką i jakoś kiedy widział tego basiora uśmieszek sam wpływał mu na pysk.
- Witaj. - rzekł cicho, ale stanowczo. - Nazywam się Shire. - Wilk ukłonił się nieznacznie. - Czy ty jesteś właścicielem tego sklepu?

Dermanotta

Weszła tu oglądając wszytko dokładnie.
-Przepraszam szukam liska. Ma pan jakieś takie malutkie liski? Najleiej samiczke.

Darkly

Witaj Shire.-Przywitał się z wilkiem. Mnie zwą Darkly.-Odpowiedział basiorowi. A i owszem mam lisy, droga Dermanotto. Proszę, oto samiczki:

<--Tu samiczka z lisiątkiem.

[link widoczny dla zalogowanych]

Którą wybierasz?-Zapytał Darkly waderę.

Shire

Shire nadal przyglądał się basiorowi. Wydawało mu się, że go zna. Ale bynajmniej nie darzył go żadnymi ciepłymi uczuciami. Coś mu w nim przeszkadzało, coś... go denerwowało gdy na niego patrzył. Nie umiał określić co, a jeżeli nawet kiedyś się spotkali to wilk nie mógł stwierdzić gdzie i w jakich okolicznościach.

Dermanotta

-A są liski polarne? Takie bialutkie?-spytała rozglądając się po sklepie. W domu miała podobny zwierzyniec: feniksa, pegaza,kolibra i jeszcze sowe oraz inne zwierzaki.

Darkly

Są, są.-Wymruczał Darkly. Oto one:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Którą samiczkę bierzesz?-Spytał Demi i przysiadł. Czekał na odpowiedź. Wlazł na krzesło i zaczął się kręcić z nudów.

Dermanotta

-Chyba wezme tą drugą samiczkę wygląda na spokojną. Ile dla ciebie płace za tego zwierzaka-powiedziała wyjmując swój portfel z kieszni i odliczać kości które jej zostały.

Shire

Shire stwierdził, że stojąc i patrząc na wilka nienawistnym spojrzeniem nie osiągnie wiele, a tym bardziej niczego się nie dowie. Podszedł więc, do właściciela sklepu, a po drodze zapalił kolejnego papierosa.
- Wydaje mi się, czy my się znamy? - spytał z lekkim poirytowaniem w głosie. Jego wzrok mówił: "Nie lubię cię", chociaż sam Shire nie umiał powiedzieć dlaczego.

Dermanotta

Spojrzała na wilka mówiącego do Darkly'ego. Acha to Shire!
-Hej Shire co tu robisz? Ty i zwierzaki? Acha i dostałęś prezent ode mnie prawda? Zoe ci dała go w całości?

Darkly

Demi, dziś za darmo jest.-Powiedział Ciemny. Spojrzł na wilka, który się na niego patrzał. Jego wzrok zaczął jakby mówić "Niby dla czego?" i dalej się przyglądał basiorowi. Patrzał mu prosto w oczy smutnym, groźnym i wrednym spojrzeniem, jak na wilka Nocy przystało. Zlazł z krzesła i zaczął karmić i poić zwierzęta.

Shire

Shire prychnął zirytowany. Co jak co, ale ignorowanie kogoś uważał za przejaw tchórzostwa.
- Przepraszam. - rzekł maskując irytację w swoim głosie. - Ale chciałem się tylko dowiedzieć, czy kiedyś się już nie spotkaliśmy? - Jego umysł nadal nie ujawniał mu żadnych danych co do tożsamości Darkly'ego. Jedynie wołał, że nie jest to osoba, którą by lubił.

Lea

Lea wesołym krokiem wparowała do sklepu ze zwierzętami. Zwierzątko! To dobry pomysł na gwiazdkowy prezent, prawda?
- Dzień dobry! - zawołała od progu i podeszła do ciemnego wilka, który wydawał się być tutaj właścicielem. - Czy ma pan może jakieś ładne... zwierzątka dla mojej koleżanki? Na prezent gwiazdkowy? - Spytała. Sama nie wiedziała jakie stworzonko byłoby najlepsze.

Shire

Shire nie miał ochoty więcej siedzieć w sklepie ze zwierzętami, więc rzucając krótkie "do widzenia" wyszedł z lokalu. Zastanawiał się, gdzie teraz pójść. Może czas zwiedzić nowe miejsca w tej pięknej krainie?

zt.

Lea

Lea nie doczekała się odpowiedzi właściciela sklepu, a bardzo jej się spieszyło, więc powiedziała tylko:
- Do widzenia! - I wyszła ze sklepu. Może gdzie indziej znajdzie to czego szukała.

Dermanotta

Położyła na ladzie 10 kości mówiąc:
-Och nie przesadzaj należy ci sie choć tyle.
Powiedziała i wypuszczając liska z klatki poszła z nim d domu.

zt.

Fari

- Witam pana! - uśmiechnęła się Fari. Miała ochotę kupić Fenixa.
- Poproszę tego. - pokazała go Darkly'emu.

Tenshi

T.T

Wzięła do łapy picie, obejmując szklankę (czy co to było xd) po bokach pazurami. Jej... Ostatnio nic zbytnio nie miało sensu... Nawet nie zauważyła, że już picie się skończyło, że już wypiła. Była taka... nieobecna. Nic nie trafiało zbytnio do niej... Dobra, nie ważne. Odstawiła pustą szklankę na blat, położyła na nim 10 (?!) kostek. Kiwnęła łbem do właściciela i po chwili wyszła ze sklepu. Można było usłyszeć tylko trzepot skrzydeł i już... na niebie ukazała się powolnie znikająca sylwetka gryficy.

zt.