Silver Lake - Srebrzyste Jezioro

Wasp

- Jeśli Pani zechce, mogę zabrać Panią na podniebną przejażdżkę na moim grzbiecie, sama się Pani wtedy przekona, jak kraina wygląda z dużej wysokości - powiedział. Dodał pospiesznie. - I proszę zwracać się do mnie po imieniu. Czuję się tak staro, gdy ktoś zwraca się do mnie per 'pan'.

Akeli

Dokładnie wysłuchała wilka ba, nawet podłapała to, że powinna mówić mu po imieniu. -No cóż, Wasp. Byłabym ci bardzo wdzięczna gdybyś mi przedstawił naszą krainę z lotu ptaka.- powiedziała. Uśmiech na jej pyszczku lekko się poszerzył. Czyżby właśnie miało się spełnić jej marzenie? Możliwe, możliwe. -Oczywiście.. nie chcę być nachalna..- dodała szybko.

Wasp

- Dla mnie to nie jest żaden kłopot - odpowiedział. Wasp już niejeden raz przewoził na swym grzbiecie wilki, choć rzadko robił to w celach takich, jak miało to być z Akeli. Zwykle służył za karetkę, wożąc rannych do lecznicy. A teraz wzbicie się w przestworza wyjątkowo mu pasowało - dzięki temu szybciej osuszy pióra. Samiec wstał i rozłożywszy skrzydła, pochylił się nieco, by wilczycy łatwiej było wejść mu na grzbiet. - Rumak Złotookiej Akeli jest gotów do lotu.

Akeli

Weszła delikatnie na grzbiet wilka i się go złapała. -Cóż... to pani Akeli ma bardzo fajnego tego Rumaka...- zachichotała i poruszyła ogonem. Teraz wystarczy jej zaczekać, aż jej"rumak" wzbije się w powietrze. Ona chciała tylko i wyłącznie obczaić to wszystko, a jeszcze ten wiatr który w górze jest o wiele lepszy niż na ziemi, to już będzie w ogóle zadowolona.

Wasp

- Tylko trzymaj się mocno, żebyś przypadkiem nie skończyła z powybijanymi zębami - powiedział. Kilkakrotnie machnął mocno skrzydłami i silnymi łapami odbił się od ziemi, wzlatując w powietrze. Z każdym kolejnym silniejszym poruszeniem opierzonymi kończynami wznosił się coraz to wyżej, a gdy on i Akeli znaleźli się nad koronami drzew - choć ciężko tak mówić o ogołoconych z liści, gołych gałęziach - przestał podwyższać lot. Taka wysokość chyba wystarczyła, nie?

Akeli

Oczywiście, że taka wysokość jej starczyła. Gdy usłyszała o zębach chwyciła się troszkę mocniej wilka. Oglądała z góry widoki delikatnie wychylając głowę za wilka. Chciała mieć lepsze widoki, wiatr oczywiście też wiał, jej grzywka falowała jak flaga. Może i ona też kiedyś będzie latającym wilkiem? Wtedy mogłaby ciągle oglądać te cudowne widoki z lotu ptaka. Czasami to im zazdrościła.

Wasp

Wasp po osiągnięciu odpowiedniej wysokości na dłuższy moment zawisł w powietrzu, więc teraz ruszył przed siebie, raz na jakiś czas leniwie poruszając wysychającymi powolutku skrzydłami. Leciał dość powoli, by Akeli mogła nacieszyć się widokami.

Akeli

Ona mogłaby tak i wiekami lecieć i się cieszyć widokami, ale nie mogła przemęczać Waspusia, jeszcze by go na śmierć zamęczyła i by było po rumaku, widoków już jej starczyło. Były bardzo piękne. -Sądzę, że możemy powoli lądować.- rzekła po kilku minutach zachwytu i poruszyła uchem.

Wasp

- Jak sobie życzysz - odpowiedział i zawrócił ku brzegowi Srebrzystego Jeziora. Zaczął opadać ku powierzchni ziemi, a gdy minął wodny zbiornik i znalazł się nad brzegiem, mniej więcej tam, gdzie wcześniej był z Akeli, wylądował. Niestety, lądowanie było najmniej przyjemną częścią latania - wstrząsało niemiłosiernie podczas uderzenia łap o twarde podłoże.

Akeli

Pokiwała tylko głową gdy łapy Waspa dotknęły ziemi. Wilczyca zeszła z jego grzbietu, była tak zadowolona, że nawet mogłaby go przytulic, ale się powstrzymała. -Bardzo ci dziękuję za tą przejażdżkę! Było wspaniale, jestem ci bardzo wdzięczna.- powiedziała uradowana. No i jej marzenie się spełniło. Bardzo była zadowolona, że trafiła właśnie na Waspa.

Wasp

- Niem za co dziękować, naprawdę. Gdybyś jeszcze chciała polatać, mów śmiało - odrzekł i zaśmiał się, widząc, jak wielką radość sprawił Akeli, zabierając ją na tę krótką przejażdżkę. Złożył skrzydła, które choć wciąż były wytargane od lotu w silnym deszczu i mocnego, górskiego wietrzyska, przynajmniej zdążyły wyschnąć.

Akeli

-Dobrze, powiadomię cię...możesz się tego spodziewać.- zaśmiała się. No tak, mógł się tego spodziewać w najbliższym czasie. -Mogę się założyć, że taki fajny wilk jak ty.. ma też fajną partnerkę, mam rację?- zapytała z uśmiechem. Być może nie powinna poruszać tego tematu? Mhmm... trudno, najwyżej dostanie burę.

Wasp

- Miło mi, że uważasz mnie za fajnego. I owszem, mam partnerkę, którą uważam za najfajniejszą na świecie. Ale ja z wiadomych przyczyn mogę być nieco subiektywny w jej ocenie - odpowiedział. Wasp nie miał oporów przed mówieniem o swojej ukochanej. Jego związek układał się dobrze, był w nim szczęśliwy, więc dlaczego by miał omijać ten temat?

Akeli

-To się bardzo cieszę, że jest ci miło.- poruszyła ogonem i zerknęła na młodą wilczycę, czyżby się... zawiesiła? No cóż.. każdemu się może zdarzyć, nawet jej. Akeli znowu przeniosła swoje spojrzenie na wilka. -Tak.. z wiadomych przyczyn, czyżby brak zaufania?- zgadywała, wszechwiedząca to ona nie była.

Wasp

Wasp pospiesznie pokręcił łbem w przeczącym geście.
- Nie, nie. Nie o to chodzi - odpowiedział. - Po prostu miłość często przysłania nam wady drugiej połówki. Dlatego twierdzę, że moje zdanie o niej może mieć dość subiektywny charakter.

Akeli

-Ach no tak, o tym nie pomyślałam. Przyznam się.- ona nie miała takich problemów, ani z jednym partnerem, ani z obecnym. Szczerze mówiąc... rzadko się z nimi widywała, być może z tego powodu najczęściej była sama. Głównie to było przyczyną jej nie kłopotów. xd

Wasp

- Skoro już wkroczyliśmy na taki tor rozmowy, nie mógłbym nie zapytać.. a ty kogoś masz? Taka fajna wilczyca nie może być sama - powiedział i posłał Akeli uśmiech. Położył się na - jak miło! - niepokrytej już śniegiem ziemi. Biały puch z dnia na dzień coraz bardziej ustępował.

Akeli

-Owszem mam... tylko jakoś tak się z nim często nie widuje.. ostatnio widziałam go... no właśnie kiedy? A wiem! Na święta... a tak to nawet z nim czasu nie spędzam, po prostu mam pecha co do partnerów... z Rydianem nie byłam nawet miesiąca, a z moim obecnym jak już wiesz.. się nie widuję, nie wiem nawet czy można nazwać to.. normalnym związkiem.- wyżaliła się wilkowi ze spuszczonym łbem. No cóż... po prostu miała pecha, nic tego nie zmieni.

Marco

Marco przez długi czas się nieodzywała. Marzyła o tym, by ona mogła oderwać łapy od ziemi i latać nad koronami drzew! Może nikt nie chciał z nią rozmawiać, bo jest Wiecznym Dzieciakiem? Skuliła się (jeszcze niedawno gdy była mała i się kuliła była wielkości małej piłeczki, a teraz już nie była taka malusieńka) w kłębek i marzyła by ktoś z nią porozmawiał i zaakceptował to, że ona choć jest WD, zachowuje się jak dorosła.

Wasp

Przekrzywił łeb, patrząc na Akeli.
- Może spróbuj z nim o tym porozmawiać, gdy spotkasz go następnym razem? Czasem warto poruszyć taki przykry dla siebie temat, wszystko sobie wyjaśnić - zaproponował. Gdyby jemu nie pasowało coś w partnerce, zapewne od razu by jej to powiedział. W końcu tylko spokojną i szczerą rozmową można dojść do porozumienia.