Grota Mu

Mu

Grota... Miejsce, które Mu nazywa domem. Mieszka tu sam i raczej chce by tak już pozostało. Szara, chłodna jaskinia nieodróżniająca się od innych niczym, jest jego schronieniem. W kącie leży mech który pełni rolę łóżka. Przed wejściem wisi tabliczka z napisem:

Proszę pukać

_______________

Wszedł tu z Samantą na plecach. Delikatnie położył ją na mchu i przykrył jej ciało skórą z niedźwiedzia. Usiadł obok niej czekając aż się obudzi. Co jakiś czas spoglądał na wejście czy prządkiem nie idzie Sekai.

Sekai

Stanęła i zapukała.-Mogę wejść?-zapytała i weszła do jaskini.-No,no łanie tu masz.-stwierdziła i usiadła przed Mu i leżącą Samantą.

Mu

- Dzięki - uśmiechnął się - Chcesz coś do picia? Jedzenia? - zapytał gdyż był bardzo gościnnym wilkiem. Przeciągnął się leniwie. W głowie nucił sobie piosenkę co do której miał plan.

Sekai

-Tak..mogę coś zjeść.Wody mam dość.-zaśmiała się i uderzyła ogonem o ziemię.Spojrzała na nie tomną Samantę.W myślach zadawała se pyania...ona sama?Nie coś lub ktoś w jej głowie.Czyżby się przez pomyłkę połączyła z duchami?Możliwe..duch jej siostry oj najprędzej.

Mu

Mu uśmiechnął się i na chwilę zniknął zza skała. po chwili przyniósł całego, białego królika.
- Proszę - podsunął jej zwierzę.
Jego ogon znów zaczął latać we wszystkie strony. Spojrzał na Samantę. Ona wciąż była nieprzytomna... Westchnął.

Sekai

-Dziękuje.-powiedziała i skinęła łbem na podziękowanie.Machnęła energicznie ogonem i zaczęła jeść królika.-A ty..chcesz też?-zapytała i oblizała pysk z krwi.

Mu

- Nie... Ja mam inne plany - puścił do niej oczko i zza skały wyjął gitarę.
Nastroił struny i zaczął grać

Więc jak? Chcesz być moim kochaniem? - zapytał wstając i podchodząc do Sekai.
To co przed chwila ta wilczyca ujrzała to było wyznanie miłości w wykonaniu Mu.

Sekai

-T..t..tak.-powiedziała a do oczu napłynęły jej łzy..wzruszyła się.Podeszła do niego i przytuliła.Uderzyła ogonem o ziemię i sie uśmiechnęła.-Jej..wspaniałą piosenka.-powiedziała z uśmiechem na pyszczku.

Mu

Przytulił mocno już teraz swoją partnerkę... Uśmiechnął się. Był strasznie szczęśliwy... Ale... Jak zareaguje na to Samanta? Liczył się z jej zdaniem ale to było jego życie! Kochał Sekai i będzie z nią nawet jak nie będzie paskowało coś jego matce.

Sekai

-Hmm..a co na to Samanta?-zapytała podnosząc wzrok na Mu.-Chyba nie będzie zbyt zadowolona.-dodała i skuliła na chwilę uszy.Po chwili znowu je postawiła.

Mu

- To prawda... Ale to moje życie, a nie jej - wyszczerzył kiełki. Usiadł i posadził sobie na kolanach Sekai. Pocałował ją w policzek i odgarnął z jej oczu tę niesforna grzywkę.

Sekai

-Tak..masz rację.-powiedziała i uderzyła ogonem o ziemię patrząc na nadal nie tomną Samante.Oj ona wolała nie wiedzieć co się z nią stanie jak Samanta się dowie.

Mu

- Nie martw się. Sam nic Cie nie zrobi - powiedział jakby przewidywał, ze Sekai boi się trochę reakcji jego matki.
Zamachał ogonem zamiatając kurz z podłoża. Spojrzał wilczycy głęboko w oczy.

Sekai

-Tak..powinna się z tym pogodzić.-powiedziała już opanowana.Przestała się bać.Wtuliła się w sierść Mu i machnęła ogonem.

Mu

Uśmiech od ucha do ucha nie znikał z pyska wilka. Przytulił mocno do siebie wilczycę. Spojrzał na nieprzytomną wilczycę.
- Ciekawe kiedy ona się obudzi - pomyślał i znów wlepił wzrok w oczka Sekai,

Sekai

-No to co?Idziemy gdzieś?-zapytała patrząc na niego.Podniosła się i uderzyła o ziemię ogonem.Puchaty ogonek ciągle się poruszał.

Mu

- Tak - wstał i otrzepał się z kurzu - Wybierz miejsce - uśmiechnął się.
Spojrzał na Samantę. lepiej żeby teraz nie zobaczyła ich razem. Potem oswoi ja z wiadomością, że ma partnerkę.

Sekai

-Hmm....łąka?-zapytała uderzyła łapą o podłoże.Spojrzała jeszcze na Samantę i na Mu.-Łąka albo...nie wiem co-dodała i ziewnęła.

Mu

- No to chodź - objął Sekai.
Szli tak razem wolno, aż w pewnym momencie zniknęli za grotą.

Samanta

Ona tak naprawdę nie spała . Miała tylko przymknięte ślepia . Kiedy ta jakże urocza parka zniknęła ona zerwała się na równe nogi . Warknęła groźnie po czym zawyła . Była wściekła . Dopiero ją przepraszał a teraz znów zaczyna kłamać ! Wadera wyszła . Teraz już straciła do syna zaufanie . Poszła do swego legowiska .