Legowisko Whitewind

Whitewind

- Dzięki - Powiedziała a propo skakania - Mam nadzieję że gdy dorosnę będę miała skrzydła - Krzyknęła do niej.

Melly

-To dziwne -Westchnęłam. -Ja mam skrzydła już od urodzenia. -Postanowiła wylądować, ponieważ nie chciała zmęczyć przyjaciółki.

Whitewind

Zeskoczyła z drzewa tuż obok Melly. Nie była wcale zmęczona. - To masz szczęście - Powiedziała i po chwili dodała - Moje rodzeństwo też miało skrzydła, tylko ja nie - Zrobiła trochę smutną minę.

Melly

Rodzeństwo -Pomyslała. Zabolało ją. Przecież ona nie miała wcale rodzeństwa ani nikogo bliskiego, rodziców tez. Do oczu cisnęły jej się łzy, ale nie pozwoliła, by popłyneły po policzkach. - Nie martw się - powiedziała drżącym głosem. -Na pewno skrzydła ci urosną.

Whitewind

-Dzięki - Zauważyła jak Melly powstrzymuje płacz - Czemu jesteś smutna ? - zapytała jej.

Melly

-Powiem ci, ale nie wiem czy to ma sens -powiedziała lekko zamyślona. -Usiądź wygodnie, ponieważ to będzie trochę dłuższa historia.

Whitewind

Usiadła posłusznie i nastawiła uszu. Ciekawiło ją co teraz powie jej nowa przyjaciółka.

Melly

Chrząknęła znacząco, jakby chcąc zwrócić uwagę na to co będzie mówić. -Urodziłam się w ciemnej grocie. Nikt, nigdy się mną nie opiekował. To ja sama jakoś przetrwałam przez te lata. Grota ta, była moim domem. Oczywiście znajdowała się ma pustyni. Radziłam sobie sama bez rodziców -tu zaczerpnęła powietrza, bo nagle ścicneło ją w gardle. - Polowałam na króliki, lisy i inne stworzenia. Szukałam jakichś ukrytych rzek, aby móc zaczerpnąć z nich wody. Nie mogłam już wytrzymać sama w tym miejscu więc postanowiłam wyruszyć w drogę i spróbować odnaleść rodzinę -otuliła się swoim długim ogonem. - Nie udało mi się jednak. Doszłam aż tutaj i spotkałam ciebie. -Ziewnęła przęciągle, uświadamiając sobie, że już późno. Czekała na reakcję Wendi, lustrując ją wzrokiem.

Whitewind

Gdy Melly skończyła opowiadać Whitewind otarła łzę płynącą jej już po policzku.- To smutne... - Powiedziała.

Melly

Mel podeszła do Wendi i wyciągnęła łapę w jej strone. otarła ostrożnie łze, spływającą jej po policzku i rzekła -Nie przejmuj się. Już się przyzwyczaiłam do tego, że jestem sama, lecz teraz mam ciebie -przytuliła się do miękkiego futra przyjaciółki.

Whitewind

Poczuła ciepło Melly. Była szczęśliwa. I znalazła następną przyjaciółkę. Przytuliła ją jeszcze mocniej i delikatnie liznęła w policzek na znak przyjaźni.

Melly

Nigdy nie doznała takiego przyjemnego uczucia. Nigdy nie miała przyjaciółki. Teraz ma. -Hej ! Gdzie z tym językiem ? -roześmiała się radośnie i tak samo jak Windi, Mel polizała ją, ale w nos.

Whitewind

Roześmiała się milutko... Bardzo polubiła tą wilczycę. - No to witaj moja nowa przyjaciółko - powiedziała do niej nadal się śmiejąc.

Melly

Cieszyła się razem z nią. -Może opowiesz mi coś o sobie -zaproponowała zaciekawiona.

Whitewind

- Dobrze może od mojej historii zacznę...- Powiedziała i odchrząknęła przygotowując się do opowiedzenia.- Gdy byłam mała wszystko było piękne, bawiłam się z innymi i w ogóle było super. Aż do czasu.... Tygrysy szablastozębne zaatakowały moją watahę... Wszyscy walczyli dzielnie, a ja siedziałam pod drzewem tak że mnie nie było widać. Ale nie na długo. Nagle przede mną stanął wielki tygrys, mój ojciec to zauważył i rzucił mi się na pomoc. Ja zdążyłam uciec w krzaki. Zostałam tam do końca wojny. Widziałam ja mordowali moją matkę i ojca, który poświęcił się dla mnie. Widziałam śmierć mojego rodzeństwa. Przetrwałam tylko ja. Gdy było po wszystkim, uciekłam. Wędrowałam długo, aż spotkałam pewną starą wilczycę. Jednak ona nie miała zbyt wiele czasu. Gdy byłam prawie dorastającym wilkiem ona zmarła. Musiałam iść dalej i doszłam tu.

Melly

-Czyli wychodzi na to, że tu się spotkałyśmy -powiedziała. Było jej smtno z powodu zamordowanej rodziny przyjaciółki. Nie chciała, aby taki okrutny los spotkał Wendi, ale nic na to już nie mogła poradzić. Współczuła jej .. Podeszła blisko i objęła ją łapą. -Mamy siebie -mrukneła i uśmiech zakwitł na jej twarzy.

Whitewind

Odwzajemniła uśmiech - Nie żałuj mnie, przecież inni mogli mieć gorsze historie.

Melly

-Ale ciebie też los nie potraktować lekko.

Whitewind

- Wiem, ale ja już się z tym pogodziłam. I w ogóle miałam także szczęście że tu jestem i że Ciebie poznałam, Ty też nie miałaś lekko, a jednak dałaś se radę i żyjesz. I to jest najważniejsze. - Zdziwiła się trochę że ona mówi tak mądrze, zazwyczaj to ją pouczają.

Melly

-Było, mineło. Teraz możemy cieszyć się życiem -dodała, lekko trącając swoją przyjaciółkę w łape.