Świat zmarłych

Atrita · Wysłany: Śro 18:06, 28 Mar 2012 Temat postu:

Wilk-cień wysłuchał uważnie słów wadery. Zabrakło mu tam kawałka o tym, że Pośrednik opiekuje się duszami oraz pośredniczy między nimi a żywymi istotami. Mimo to skinął krótko głową na znak, iż przyjmuje odpowiedź wilczycy. Wtem jednak nachylił się ku niej nisko, wpatrując głęboko i natarczywie w jej ślepia.
- Raz już posiadałaś to stanowisko i je straciłaś. Dlaczego mamy Ci zaufać po raz kolejny? - zapytał, a ton jego głosu dalej był spokojny, niski i niezgłębiony.

Seele · Wysłany: Śro 18:16, 28 Mar 2012 Temat postu:

Ponieważ wtedy byłam nie do końca odpowiedzialna. I musiałam na dość długi czas opuścić krainę. A jeśli się ją opuszcza, nie ma sensu zatrzymywania rangi, mogło by do szkodzić innym duszom.-powiedziała spokojnie.
I jestem tego świadoma, że ciężko jest teraz mi zaufać, jednak zasługuję na drugą szansę. Teraz, że tak powiem mam na tyle oleju w głowie, że nie popełnię tego błędu drugi razy. A teraz, Pośrednik jest potrzebny. Coraz więcej wilków ginie i umiera..-dodała i popatrzyła jedną parą ślepi na egzaminatora. Teraz czekamy w niecierpliwości.

Atrita · Wysłany: Śro 19:44, 28 Mar 2012 Temat postu:

Wilk-cień znów mlasnął bezgłośnie, po czym skinął krótko z tym swoim szerokim, pokazującym białe, odznaczające się na czarnym tle kły.
- Przyprowadzaj więc tu dusze i dawaj nowe życie tym, którzy na to zasłużyli...
Jego sylwetka zaczęła coraz bardziej zanikać, jakby wtapiać się w otoczenie. Wreszcie postać dziwnego basiora rozpłynęła się zupełnie w powietrzu, nie zostawiając po sobie nic.

Seele · Wysłany: Śro 19:55, 28 Mar 2012 Temat postu:

Wilczyca skinęła delikatnie łbem egzaminatorowi i uśmiechnęła się szeroko.
Dziękuję-dodała i zniknęła. Pojawiła się jakieś 20 metrów dalej, po czy zaśmiała się głośno. Był to okropny śmiech, tak głośny, że w promilu 1km wszystkie ptaki odleciały. Zapowiadało się wszystko wspaniale. Seele przysięgła sobie, że nie opuści tego stanowiska po raz drugi! Popatrzyła w górę i zniknęła. Gdzie była? Hah! Kto to wie... Szła sobie spokojnie do krainy, że tak oszacuje żywych. Zostawiła po sobie tylko głośny śmiech, którego echo... Niosło go coraz dalej i dalej.

zt.

Massacre

Massacre przybył do tego świata jakby był jego Panem, a wcale tak nie było.
Otóż mało duchów błąkało się po tej krainie, panował nieład, dusze zbiegały z miejsc dla nich przeznaczonych. Massacre postanowił zająć się tym światem jak należy.
Usiadł na jałowej glebie, przypominającej wypalone pustkowie.
Ciekawe, któż to przeprowadzi mu ostateczny test na Władcę Świata Zmarłych i Dusz. Nie krył w sobie tego, że zależało mu na tym stanowisku.
Opuścił łeb i zaczął świdrować łapą w ziemi, która nadmiernie się kurzyła, jakby to był sam popiół.
Wyprostował się i czekał na egzaminatora.

Samuerian

Samuel przybył to Świata Zmarłych. Ale on nie lubił tego miejsca, no. Tyle truposzy, jakoś tutaj nie pasował. Szybko więc dotruchtał do ducha, który wyglądał jakby na coś czekał, stwierdzając, że to pewnie kandydat na pana przewodniczącego. Nie znał jego imienia, ale po co mu imię, w końcu szybko załatwi, co ma do załatwienia i idzie na obiad.
- Bry - powiedział. - Zdajesz na Władcę Świata zmarłych, ta? - wolał się upewnić, ale stwierdził, że nie będzie czekał i od razu zapytał: - Dlaczego sądzisz, że się nadajesz?

Massacre

Massacre namierzył basiora swymi czerwonymi ślepiami.
Przez chwilę się uśmiechał, ale zaprzestał.
- Witam. Tak to ja jestem tym zdającym. - oznajmił, ale zaraz po tym szykował się do następnej odpowiedzi.
- Dlaczego? A dlatego, że posiadam w sobie charyzmę, jestem pewny siebie i wiem co należy zrobić, a co zaniechać. Jako Władca, trzeba wykazać się nie tyle siłą, co silną wolą i doświadczeniem, nie wspominając o umiejętnym przenoszeniu zagubionych dusz tam, gdzie ich miejsce. - rzekł spokojnie, nawet się nie stresował, bo po co? Jest przecież duchem, który nie jest gorącej wodzie kąpany i wie czego ma się trzymać.

Samuerian

- Wiesz, na czym polegają obowiązki Władcy? - zapytał spokojnie, patrząc uważnie na ducha. Duchy, upiory, zombie... Czego to jeszcze nie wymyślą na tym dziwnym świecie, kto by w ogóle dopuścił do pomyślenia, że istnieje życie pozagrobowe? No cóż, najwyraźniej trochę nas jeszcze życie będzie zadziwiać.

Massacre

Massacre popatrzył z uwagą na basiora.
- Owszem wiem. Do obowiązków Władcy należy: sprawowanie pieczy nad pośrednikami dusz, oraz sumienne nadzorowanie ich pracy. Władca odpowiedzialny jest także za przywracanie duszom - ciała w zależności czy na to zasługują czy też nie. Władca tego świata musi pilnować porządku, przestrzegać praw, które dotyczą zmarłych. Świat zmarłych należy do nieumarłych i duchów, toteż żywi nie powinni wkraczać na te rejony. Także w tej kwestii Władca musi wykazać się tym, by nie wpuścić żadnej żywej istoty w te rejony. Istnieją jednak wyjątki, lecz są one nadzwyczajne i rzadkie. - odpowiedział.
Chyba więcej już nie musiał mówić. Doskonale wiedział co trzeba czynić, będąc władcą tego świata.
Spojrzał wnikliwie na basiora.

Samuerian

- Hn - Samuel kiwnął głową. Brr, zaczynał się robić nieprzyjemnie, jakoś w świecie żywych bardziej mu się podobało. Trzeba szybko zakończyć tę sprawę i lecieć na obiad, dzisiaj powinny być schabowe.
- Jesteś gotowy przyjąć na siebie ciężar opieki nad duszami tej krainy? - zapytał.

Massacre

Zjawa skinęła łbem na znak, że jest gotowa sprawować pieczę nad tym światem.
- Oczywiście, że tak. - odpowiedział pewnym siebie głosem.
Był gotowy by przyjąć to brzemię na siebie. Chłód jaki wydzielała ta kraina, dawała Massacrze przyjemność. Tak... To jego świat.

Samuerian

Samuel znowu kiwnął głową.
- Przysięgasz bronić dusz, które nie zaznały po śmierci spokoju, a także nie dopuszczać, by nękały w swoim nienaturalnym żywocie tych, którzy jeszcze żyją? - zadał kolejne, miał nadzieję, że już ostatnie pytanie.

Massacre

- To będzie mój priorytet, a zarazem godne mnie - zadanie. Przysięgam. - odpowiedział.
Massacre był pewny swych odpowiedzi. Miał proste, nie skomplikowane zadania, toteż dla niego to nie będzie problem.
- Za mojego panowania, żadna dusza nie odważy się nawet jednorazowo nękać żywej istoty. - dodał z entuzjazmem.

Samuerian

Samuel kiwnął głową ostatni raz.
- Dobra... Hn... Tedy mianuję cię Władcą Świata Zmarłych i Dusz, duchu. Miłego dnia - powiedział, kichnął raz (ach... te alergie), odwrócił się na pięcie i odtruchtał. Jeszcze mu ten kotlet wystygnie, un.

zt.

Massacre

Massacre tylko się uśmiechnął.
- Do zobaczenia wkrótce... - odpowiedział szeptem, ale zapewne tamten basior go już nie usłyszał.
Spojrzał za siebie, a następnie uniósł się nad ziemią. Teraz to był jego prawdziwy dom. Musiał jednak kogoś odwiedzić w świecie żywych, toteż ruszył w ślad za tamtym basiorem, nie starając się go nawet doganiać.

z.t

Moonlight

Moonlight pojawił się. Wiedział że życia nie odzyska za zabójstwo Ariany, małego niewinnego wilczątka. Smutnie zerknął na obecnych lecz nie znikł, zaczął płakać. Po chwili skończył spojrzał na ten teren i znikł.

Seele

Nagle zjawiła się tutaj Seele. Jęczała dziwnie i prychała. Nie była już szczęśliwa w tej Krainie. Wręcz przeciwnie... "Życie" jako duch stało się tu zbyt uciążliwie. Nie mogła odnaleźć bratniej duszy, ani nic z tych rzeczy. Swego partnera, straciła, zaraz po tym, jak zdał na WŚZiD. No nic, trudno.
Stanęła jak wryta, rozglądając się nerwowo dookoła. Cóż się z nią działo? Chciała odejść, raz na zawsze.
Ruszyła wolnym krokiem przed siebie, lekko muskając ziemię. Chodź wiadome, że duch przez nią tylko "przechodził". Minęła kilka trucheł, przyglądając się każdemu z nich. Aż w końcu przystanęła, nad szczątkami jakiegoś wilka. Przysiadła i uśmiechnęła się dziwacznie.
- Oh, a więc to już koniec? Koniec mej wędrówki po tych ziemiach... Koniec wszystkiego. - Wyszeptała, wciąż się uśmiechając.
- Dużo tu przeszłam... Nie powinnam odchodzić, zostawiać tego, co osiągnęłam, chociażby teraz, po śmierci. Ale, z drugiej strony, nic poza mą posadą mnie tu nie trzyma. Nie mam dla kogo istnieć, tylko wciąż siedzę w jaskini... - Dodała, wpatrując się w ciemne sklepienie. Miała wielki dylemat, odejść, czy też nie? A może powrócić do żywych... To w sumie też była opcja, jednak teraz pytanie, którą wybrać? Którą?
- Chciałabym móc zginąć jeszcze raz... - Wymamrotała, opadając na podłoże, tuż przy truchle wilka. Zaciągnęła się tą wonią, była taka.. Dziwna. Seele zgnilizna w ogóle nie przeszkadzała, więc tak na prawdę, nie miała się niczym brzydzić.

Massacre

Wtem na poszarzałym niebie pojawiła się gęsta mgła, a biło od Niej siarczystą wonią. Rozległy się ciche szepty w języku zmarłych. Kilka dusz przemknęło obok Seele, a wyglądało to jakby uciekały przed ciemnościami, które wdrażały się w głąb krainy coraz bardziej. Nastały mroczne czasy dla Krainy zmarłych, albowiem Władca był surowy i chciwy. Za wszelką cenę chciał pozyskiwać nowe dusze, by zasilić kuźnię, która dostarczała mu potęgi i mocy. Teraz to było jego "mroczne królestwo" w którym panowało zło. Wokół Seele poczęły gromadzić się nieumarłe szkielety. To słudzy, a zarazem żołnierze Władcy. Powolnym krokiem, przybyła ów Zjawa. Od razu zauważył udręczoną duszyczkę z którą niegdyś spędzał czas. Ich rozstanie spowodowało chyba to po której stronie stało każde z nich. Wiadomo, że dobra istota nie zwiąże się ze złą, bo z miejsca by się eliminowały. Zbliżył się do Niej, stając na jednym ze wzniesień surowej ziemi, pokrytej szczątkami zmarłych. Wpatrywał się w nią dość długo, lecz po chwili jego wargi się rozchyliły.
- Kogóż to moje nieumarłe ślepia widzą... Czyżbyś to była Ty, Seele ? - ozwał się w jej stronę, ale wiedział, że spotka się z surowymi odpowiedziami po tym wszystkim co się wydarzyło... Może i tego nie chciał. Chciał by z nim została bez względu na to, że chciał doprowadzić do upadku krainy i zaciągnięcia wszystkich żywych do roboty niczym wielki tyran, a to wszystko miało być wykonane za pomocą smoka Antharasa i demonicznego Mort'a, który tym razem zawiódł swego brata - Massacre'a i dał się pokonać przez Upiora o imieniu Zed... Cóż... Nie takie miały być plany Władcy, ale może to i dobrze. Może jednak coś się zmieni i dawne cele wrócą na swój prawidłowy tor. Mass gromadził coraz to więcej nieumarłych, których ożywiał i robił z nich swe posłuszne laleczki.

Seele

Kiedy do jej nozdrzy dotarła woń siarki, uniosła lekko łeb ku górze. Zaraz dosyć szybko, przeleciały koło niej dusze.
- Uciekają? Przed czym? - Przeszło jej przez myśl. Jednakowoż już po chwili, wszystko było jasne. Pan dusz przybył.
Seele dźwignęła się na łapy, uśmiechając nikle. Czuła do basiora wielki respekt, więc po prostu ukłoniła się lekko.
- We własnej osobie. - Powiedziała ze spokojem, jednak nadal się uśmiechając.
Może właśnie tego jej trzeba było? Spotkać innego ducha? Rozluźnić się i nie spinać na widok żywych istot, którymi powoli zaczynała się brzydzić. Byłoby dobrze, gdyby więcej dusz pałętało się po Krainie. Większość odchodzi, ona też miała zamiar. Ale cóż, może jednak zostanie? Przecież musi być dla innych. A Seele jakoś nie chce, by ktoś niegodny, zajął jej posadkę.

Massacre

Zjawa uśmiechnęła się na widok jakim darzy go szacunkiem ów Pośredniczka Dusz. Jednak nie zapomniał o Niej tak, jakby sama o tym myślała. Zbliżył się powoli, uprzednio machnąwszy łapą, by jego nieumarli słudzy zostawili ich teraz samych. Po chwili byli rzeczywiście sami. Okolica rozbrzmiewała jedynie od czasu do czasu cichymi pojękiwaniami, oraz porastała dosłownie mgłą.
Gdy podszedł do duszyczki, chwycił ją za kark i przysunął do swej piersi.
- Seele... Zapomniałem o Tobie... - wyszeptał jej do ucha, delikatnie muskając ją w okolicach policzka, swym przeźroczystym pyskiem.
- Mam nadzieję, że kiedyś mi to wybaczysz, ale... Nadal czuję, że jesteś dla mnie kimś więcej niż tylko pomniejszą duszą... - rzekł od razu, bez zastanowienia i przemyślenia. On to czuł, mimo, że był martwy. Potrafił czuć.