Test Tai'a na Wojownika

Taihen

- Największą wartością jest moje Grono. Nasza rasa ginie, więc jest to szczególnie ważne. W obronie dowolnego gryfa, nawet najpodlejszego mogę zabijać, lub zginąć. Oni wszyscy - te ostatnie, bardzo nieliczne niedobitki są moją rodziną.
Tai patrzył na egzaminatorkę w dalszym ciągu. Czekał. Coś podpowiadało mu, że części praktycznej chyba nie będzie. Intuicja? Możliwe.
Z resztą... nie miał się raczej czego obawiać, prawda? ie sądził, by Kalina mogła go pokonać. Nikomu się to nie udało.

Kalina

Kalina kiwnęła głową. Dobrze wiedzieć.
- W takim razie życzę powodzenia w odbudowie swojego grona - powiedziała, wstając z pozycji siedzącej i przeciągając się lekko. - Wielu rzeczy dowiedziałam się o tobie podczas tego egzaminu, Taihenie. Może nie wszystkie twoje odpowiedzi były perfekcyjne, ale wystarczające. W końcu wojownik ma walczyć, a nie mówić. Myślę, że nadajesz się na te rangę. Gratulacje, zdałeś - powiedziała, skłaniając delikatnie głowę w stronę gryfa. - Obyś nie okazał się tak samo dobry, co skromny - dodała.

Taihen

- Dziękuję. Postaram się pokazać, że jestem tego godzien. Żegnaj, Kalino.
Gryf rozłożył szeroko swoje wielkie skrzydła, po czym wzniósł się w powietrze. Zatoczył kilka większych kółek, podziwiając krajobraz w dole. Pusty, ale własny.
Po czym odleciał. Skierował się raczej ku Krainie. Chciał jak najszybciej pochwalić się zdaniem testu znajomym.
Jego ciemna sylwetka zniknęła za horyzontem.

zt.

Kalina

I ona nie miała więcej powodów, aby tutaj przebywać - jako, że skrzydeł nie posiadała, ani niczego, co mogłoby ją wznieść w powietrze, musiała zdać się na własne łapy - a miała ich cztery. Zrobiła więc użytek z tego cudu i krokiem niespiesznym ruszyła w swoją stronę, prowadzącą najpewniej poza tereny gryfów. Jeszcze ją ktoś przyuważy i będzie miała problemy, a problemy to to, czego demonica nie lubiła najbardziej.

zt.