Test Tai'a na Wojownika

Taihen

Głośny szum skrzydeł oznajmił przybycie wspaniałego gryfa.
Tai rozejrzał się po okolicy. Dawno go tu nie było...
Niby się nic nie zmieniło, ale jednak. Całe tereny były nienaturalnie ciche, wymarłe. W powietrzu brakło jakichkolwiek woni wskazujących na czyjąś obecność. Brakło świeżych śladów. Pióra walające się gdzieniegdzie były stare i wyblakłe. Całokształt robił dość przygnębiające wrażenie.
I oto stoi tutaj. Tu, gdzie dawniej sam przeprowadzał testy. I jak na ironię, sam czeka na test. Dziś właśnie zdawać będzie na Wojownika.
Ostatni z gryfów... Jak to okropnie brzmi. Ale może, gdy inni się jakoś dowiedzą, że wrócił, przybędą?
Nadzieja matką głupich, jak mówią...
Gryf złożył skrzydła, czekając.

Kalina

Kalina jeszcze na tych terenach nigdy nie była. Nigdy też nie widziała żadnego gryfa, więc było dla niej pewną nowością spotkanie, które miało mieć tu miejsce.
- Dzień dobry - przywitała się, widząc to mityczne stworzenie, które na oczy dostrzegła pierwszy raz w życiu. Przyjrzała się mu z pewnym zainteresowaniem, jednak nie na tyle natarczywie, żeby mógł uznać to za przejaw nieuprzejmości z jej strony. Poza tym nie wiedziała o gryfach wiele, toteż do tego egzaminu podchodziła z nadzieją, że dowie się czegoś więcej o otaczającym świecie.

Taihen

Tai spojrzał na egzaminatorkę. Wilczyca. Powinien się tego spodziewać - teraz wilczyce pełniły większość ważnych funkcji. Ciekawe, dlaczego?
- Witaj - rzekł, pochylając lekko łeb.
Nie umknęło jego uwadze, że się przyglądała. I dobrze, niech patrzy. Niech podziwia. To prawdopodobnie jedyna okazja do ujrzenia żywego gryfa...
Wielki gryf rozłożył lekko skrzydła. Prawdopodobnie tylko po to, żeby zrobić wrażenie, ale mniejsza. Gryfy najskromniejsze nie są.
- Nazywam się Taihen - przedstawił się jeszcze.

Kalina

Samica skończyła wreszcie ogólne oględziny gryfa i skinęła mu głową, kiedy się przedstawił.
- Ja jestem Kalina i będę twoją egzaminatorką - odpowiedziała również, przełamując pierwszą barierę nieznajomości. Dalej powinno pójść łatwiej.
- Powiedz mi, Taihenie, na jaką rangę chcesz dzisiaj zdawać i dlaczego wybrałeś akurat tę? - zadała pierwsze pytanie ze swojej puli.

Taihen

- Miło mi.
Gryf zamyślił się na chwilkę.
- Chcę zdać na wojownika, ponieważ sądzę, że moje umiejętności i możliwości fizyczne zostaną wtedy najlepiej zużytkowane. Chcę móc przysłużyć się mojemu stadu, o ile jeszcze kiedyś zaistnieje, oraz mieć jakikolwiek wpływ na ewentualną wojnę. Nie można mnie zaszantażować. Zwykłe wilki nie mają ze mną szans w walce. Poza tym wydaje mi się to najszlachetniejszą profesją. Dlatego też uważam, że sprawdzę się na tym stanowisku.
Długa, wyczerpująca odpowiedź powinna się egzaminatorce spodobać.

Kalina

- Twoje... grono jest teraz dość nieliczne. O ile mi wiadomo, gryfów nie spotyka się często w krainie, a są mieszkańcy, które całe życie nie widzieli żadnego. Powiedz mi, komu więc będziesz służyć jako wojownik, skoro nie masz wielu pobratymców do obrony? - zadała kolejne ze swoich pytań. A może Taihen chciał bronić nie tylko gryfów? Może widział siebie w roli obrońcy słabszych, to byłoby bardzo szlachetne. A na pewno nieźle by się spisał podczas takowej obrony, skoro był większy niż przeciętny wilk i zapewne znacznie silniejszy.

Taihen

- Póki co, mogę walczyć po stronie którejś z watah. Ciągle jeszcze mam nadzieję, że moi pobratymcy powrócą. Wtedy, gdy miniona świetność odżyje, będę miał czego bronić. Na razie nikomu nie odmówię pomocy, choć nie spodziewam się raczej, by była potrzebna.
Długie, wyczerpujące odpowiedzi. Spokojny, zrównoważony ton.
Gryf wpatrywał się w egzaminatorkę. Czekał na następne pytanie. Wiedział, że na nie odpowie. Lata doświadczenia sprawiły, że był gotowy, jak żaden wilk. Widział wiele, dużo więcej, niż egzaminatorka podczas swojego krótkiego życia. Nie da się zagiąć na żadnym pytaniu.

Kalina

- Jakie twoim zdaniem cechy powinien posiadać dobry wojownik, a jakie nie są wskazane? - zadała kolejne pytanie, przysiadając zgrabnie na powierzchni. Tyle tych testów, a wszystkie takie podobne. Nikt chyba jeszcze nie zaskoczył ją pozytywnie jakimiś nad wyraz wybitnymi i oryginalnymi odpowiedziami. - Powiedz mi, które z tych cech ty posiadasz - dodała jeszcze, nim zamilkła w oczekiwaniu na odpowiedź gryfa.

Taihen

- Cechy, które powinien posiadać dobry Wojownik to: spryt, lojalność, szlachetność, siła, umiejętność szybkiego podejmowania decyzji, rozum i wytrwałość. Sądzę, że posiadam je wszystkie, choć przyznam, że moja lojalność nie była sprawdzana już dawno. Nie posiadać za Wojownik powinien: chciwości, chytrości, nieszczerej natury, okrucieństwa, pychy, nieumiarkowania, mściwości i głupoty.
Tai zastanawiał się przez chwilę. A które ze złych cech on posiada? Oto pytanie, na które warto znać odpowiedź. On jej jednak nie znał, lub nie chciał w nią uwierzyć. Poza tym... Chyba nie ma nic złego w tym, że lubi być podziwiany?

Kalina

- A z tych złych? - zapytała Kalina, nie doczekawszy się ulubionej części, czyli przyznania do negatywnych cech. Nigdy nie lubiła, kiedy ktoś twierdził, że takowych nie posiada, bo oznaczało to albo brak krytyki wobec siebie albo kłamstwo. Ona przynajmniej w ideały nie wierzyła. - Wymieniłeś ich niewiele, ale może znajdą się takie, których posiadanie sprawia ci jakiś problem... i które oczywiście z biegiem czasu pragniesz wyeliminować - dodała z lekkim uśmiechem.

Taihen

- Miałem ponad sto lat a walkę z nimi. Jeśli się jakieś zachowały, to w śladowych ilościach. Jestem lepszym kandydatem na Wojownika, niż przez całe swe życie mógłby stać się jakikolwiek wilk.
Piękna prezentacja owej cechy, nieprawdaż?
Taihen w dalszym ciągu patrzył na egzaminatorkę. Czekał. Czekał na część praktyczną, ta teoretyczna wychodziła mu już dziurami usznymi. Bo gryfy, to tak naprawdę nie mają uszu. Pióra układają się w taki kształt. Jak u niektórych sów.

Kalina

- Powiedz w takim razie, co wiesz na temat słabych punktów... u wilków, gryfów, a także smoków, jeżeli i na ten temat jest ci coś wiadomo - powiedziała spokojnie, czekając na odpowiedź wilka. Jedno ze standardowych zagadnień, na które powinien odpowiedzieć każdy kandydat na wojownika, więc nie spodziewała się, żeby Taihen zawalił tę część. W końcu sama mogła dowiedzieć się od niego czegoś interesującego.

Taihen

- U wilków: brzuch, łapy, kręgosłup, skronie, szyja, tętnice po wewnętrznych stronach kończyn. Są małe i lekkie, łatwo je pokonać. U gryfów: skrzydła, ogon, oczy, tętnice na tylnych, lwich łapach. Gryfy mają też bardzo kruche kości, nie potrafią pływać. Smoki mają niewiele słabych punktów. Są to jedynie skrzydła, ogon i oczy. Resztę chroni zbroja z łusek, nie do przebicia. To sprawia, że smoka trudno pokonać w pojedynkę. Jest to wręcz niemożliwe tradycyjnymi sposobami.
Tai spojrzał badawczo na egzaminatorkę. Był pewien, że nie popełnił błędu. Chociaż... Smoki mogły się zmienić od czasu, gdy miał z nimi do czynienia po raz ostatni.

Kalina

Wilczyca wzruszyła tylko ramionami.
- No dobrze... Powiedz mi, co byś zrobił, gdybyś był na misji zleconej przez przywódcę grona - gdyby się odrodziło - i musiałbyś ochraniać szpiega, który ma wykraść dokumenty wroga, jednak w trakcie misji szpieg ten by zdradził i chciał uciec z dokumentami pod ochroną wrogich wilków - zapytała spokojnie, wymyślając jedną z randomowych historyjek.

Taihen

- Zakładając, że szpieg byłby wilkiem, zapewne zabiłbym jego i jego pomocników. Następnie dostarczyłbym dokumenty Przywódcy mojego grona. Gdyby jednak szpieg był gryfem, po zabiciu jego pomocników uszkodziłbym mu skrzydła, aby nie mógł uciec. Następnie jego razem z dokumentami dostarczyłbym Przywódcy. Jest nas zbyt mało, by zabijać. Nielotnego gryfa można uwięzić. Zwłaszcza, gdyby była to samica... Trzeba być praktycznym. Potrzebujemy każdego gryfa zdolnego do składania jaj.
Taa... Wilków jest mnóstwo, kilka mniej nie robi różnicy. Ale śmierć gryfa... Niedopuszczalne.

Kalina

- Skąd automatyczne założenie, że dasz radę pokonać wszystkich wilczych wojowników? Może i jesteś silny, jednak siła to nie wszystko, do walki z większymi osobnikami szkoli się także spryt, zwinność i odpowiednią taktykę, aby nie być przegranym od razu. Nie sądzę też, aby wszyscy wrogowie oraz twój gryfi towarzysz oczekiwali cierpliwie, aż po kolei będziesz wykańczał każdego przeciwnika. Chyba, że masz zamiar się rozdzielić i zamordować wszystkich na raz, ale nie sądzę, byś posiadał taką zdolność - powiedziała spokojnie wilczyca. - Twoja ocena sytuacji nie wygląda najlepiej, a wygórowane mniemanie o własnych umiejętnościach może cię pewnego dnia zgubić. Przejdźmy więc dalej - o twoją pomoc poprosiła pewna wilcza wataha - powiedzmy, Wiatr. Masz zapewnić ochronę jego Alfie. Jednak wrogowie tego stada, dajmy na to - Ogień, proponują ci znacznie wyższą sumę za zamordowanie chronionej przez ciebie Alfy. Dodatkowo, doszły cię plotki, że aktualny Alfa Wiatru nie sprawuje się najlepiej w swoich rządach i wataha przez niego zaczyna podupadać, a wilkom nie wiedzie się najlepiej. Co robisz w takiej sytuacji? - zapytała, z zainteresowaniem oczekując na odpowiedź.

Taihen

- To automatyczne założenie bierze się stąd, że nie raz podczas moich... mhm... podróży musiałem walczyć. Nie sądzę, żeby trzy wilki były w stanie mi zagrozić. Znam swoje możliwości. Poza tym... Wolę ataki z powietrza, w wypadku których żaden wilk mi nie zagrozi.
Tai zamyślił się, słuchając opisu sytuacji. Z jednej strony... Słaba Alfa nie powinna rządzić watahą, a wojny między wilkami pomogłyby Gryfom powstać z popiołów. Z drugiej strony... Zlecenie, to zlecenie. Ma przenieść Alfę z punktu A do punktu B. Zaufano mu na tyle, by dać tak ważne zadanie... I to jest dużo ważniejsze. Jeśli chodzi o sumy pieniężne... Po co mu one? Nigdy nie przywiązywał zbytniej uwagi do dóbr materialnych.
- Dostarczyłbym nietkniętą Alfę tam, gdzie dotrzeć miała.

Kalina

Kalina kiwnęła głową. Ta odpowiedź bardziej przypadła jej do gustu.
- Jaki jest twój stosunek do innych watah i gron? Co o nich wiesz? - zadała kolejne pytanie, unosząc lekko brew i spoglądając na wilka spokojnym wzrokiem. Podczas testu obserwowała również jego reakcje na pytania i gesty, jakie wykonywał podczas odpowiedzi. Tak, na wszelki wypadek.

Taihen

- Mój stosunek jest dość neutralny. Wręcz jest mi obojętnie, co dzieje się z watahami. W razie czego zapewne opowiem się po którejś stronie, ale wątpię, by ta ostateczność nadeszła. Ostatnio watahy bardzo się rozleniwiły, różnice się zatarły. Jeśli zaś chodzi o Grono Smoków, to wiem tyle, że również oni są na skraju wyginięcia. Smoki pomału przechodzą do historii. Może przesadą byłoby rzec, że odczuwam do tego Grona sympatię, ale świadom jestem, że jedziemy na jednym wózku.
Taihen mówił spokojnie, nie okazywał emocji. Patrzył egzaminatorce w oczy, chcąc odgadnąć jej myśli. Przewidzieć pytania. Odgadnąć, jeśli nagle przejdzie do testu praktycznego.

Kalina

- Dobrze... Powiedz, co uważasz za największą wartość i ile jesteś w stanie dla niej poświęcić? - zadała prawdopodobnie jego z ostatnich pytań, bowiem dowiedziała się już większości rzeczy, jakie wiedzieć chciała na temat gryfa pragnącego zostać wojownikiem. To dość ciekawa opcja i pewnie równie korzystna co niebezpieczna dla mieszkańców tej cudownej krainy.