Dom Sharon

Sharon

Przesunęła łapy na jego barki teraz je masując, ogonem nalała sobie jeszcze trochę olejku na łapy. Swym zimnym nosem delikatnie przecierała jego kark.

Sasori

Ciarki przechodziły mu po grzbiecie gdy czuł na swoi karku jej chłodny nos. ruczał z zadowolenia.
-Jesteś dobra kotku.. - zaśmiał się.. Kontem oka spojrzał na nią. Drugie oko miał zamknięte.

Sharon

- Taaak...- lekko przygryzła jego ucho a następnie zaczęła całować jego bok szyi i barki aż chcąc nalać sobie jeszcze olejku na łapy ten się skończył. - uuu...szkoda. - mruknęła i zeszła z niego.

Sasori

Teraz jego samopoczucie podniosło się niemal do granic pozytywnie. Machnął ogone i położył się na boku. Wpatrzył się w wilczyce..
-Uuu, co teraz będziemy robić? - mruknął z szyderczy uśmieszkiem, widać było, że miał na wilczyce niezłą ochotę ;P

Sharon

- aaa nie wiem, nie wiem. - mruknęła zadziornie i położyła się na swoim legowisku. Całe wyłożone mięciutkim białym futerkiem niedźwiadka polarnego xD. Uśmiechała się do niego i wlepiła se prowokujące spojrzenie, które wędrowało po całym ciele wilka.

Sasori

Uśimechnął się chytrze.. O tak do głowy wpadł mu kolejny pomysł.. Machnął gwałtownie ogonem i zerwał się z kanapy, jednym szybkim ruchem wskoczył na wilczyce tym razem przygniatając ją swoim ciężarem do miękkiego legowiska. Między przednimi łapami miał jej głowę, patrzył jej w oczy "z góry".. Na [syku miał nadal cwany uśieszek.
-Hmmmm, a może by tak... no nie wiem.. - zastanawiał się nad kolejnym jakże szalonym pomysłem..

Sharon

- No to może tak...ochłoniesz...- zażartowała widząc jego zachowanie i przyciągnęła go do siebie jeszcze bardziej przednimi łapami. Cały czas patrząc mu w oczy zaczęła go namiętnie całować wkładając mu swój zimny język do pyska ^^.

Sasori

*Oj nie da się skarbie.." pomyślał mrużąc oczy i zatapiając się w chwili. Sa odwzajemniał pocałunki. Położył się na wilczycy mocno ją przygniatając jednak uważał żeby nie zrobić jej zbyt krzywdy swoim ciężarem..

Sharon

Masowała swym językiem jego język z delikatnym uśmiechem na pysku. Ogonem muskała jego grzbiet. Chciała coś powiedzieć, ale nie wydobyła tego z siebie. Jej ślepia zabłyszczały, serce i oddech gwałtownie przyspieszyło swój dotąd spokojny rytm.

Sasori

On był opanowany, jednak czuł jak serce wilczycy przyspiesza bicie. Uśiechnął się kontem pyska nie przestając bawić się jej językiem. Otworzył swoje fioletowe ślepia i patrzył nimi na Sharon. Ogone jeżdźił po boku wilczycy.

Sharon

Oderwała się od niego patrząc tylko. Jej wyraz pyska stał się wyraźnie bardziej poważny. Chciała coś powiedzieć, ale nie mogła.

Sasori

Zauważył , że coś jest nie tak... Odsunął się od niej nieco i spojrzał jej w oczy.. Czekał aż wkońcu coś powie.

Sharon

Westchnęła ciężko i wyjaśniła - Sas ja nie umiem tak...nie chcę być twoją zabawką, kolejną zdobyczą. - zmrużyła ślepia.

Sasori

Zrobił jakby wystraszoną minę.. Jakby coś w środku mu pękło.. Zacisnął kły i zrobił nieco zdenerwowaną minę. Odwrócił wzrok i bez słowa wpatrzył się w podłoge z mroczną, grobową miną.. Odsunął się od niej..

Sharon

Westchnęła i wyszła przed jaskinię...oparła się o jej ścianę grzbietem i zmyślona patrzyła swym pustym wzrokiem gdzieś daleko przed siebie jakby chciała coś wyczyta z otaczającego ją lasku.

Sasori

Wyszedł z jaskini mijając wilczycę.. Stanął niedaleko niej z głową nisko przy ziemi.. Spojrzał przed siebie.. Tylko przed siebie i niegdzie wiecej.
-Rozumiem.. - mruknął nadal nie zmieniając punktu widzenia.
-Rozumiem, że tak o nie myślisz.. Już chyba myśli, że nie potrafię się zmienić.. - przeklnął znów dzień, w którym to wszystko się smieniło.. Dzień właściwie jego urodzenia.

Sharon

- Sasori nie rozumiesz...- zawinęła ogon wokół łap i spuściła wzrok w dół. - Po co to było? Pobawiłeś się już? - była na niego zła. - Miałeś frajdę? Ja się w tobie zakochałam...ale widzę, że tobie o coś innego chodziło. - jedna łza spłynęła po jej pysku.

Sasori

Nie patrzył na nią.. Spuścił wzrok w dół.
-Ja.. - nie wiedział jak ma jej wytłumaczyć..
Ja tego nie chce.. Nie chce być taki ale nie potrafie się zmienić.. Nikt nie nauczył mnie jak to jest.. - mruknął znów wspominając tę historię.
-Nie znasz mnie.. a jednak mnie oceniasz.. - dodał tylko i zacisnął kły. Wydawał się teraz nieco niebezpieczny. Dało się czuć od niego lekki bijący od jego osoby chłód.

Sharon

-Zdążyłam się na tobie poznać. - nie uroniła ani jednej łzy tylko patrzyła na niego i na to co robi. Nie bała się go ani nie czuła żadnych emocji teraz. - Skoro taki nie jesteś to mi to wytłumacz. - sama nie chciała w to wierzyć, ale wszystko na to wskazywało.

Sasori

-Masz racje.. nie zmieniłem się zbyt.. .. - mruknął z żalem do siebie.
-Ja urodziłem się po to żeby być przedmiotem.. - dodał. Tak rzeczywiście było. Takiego stworzył go jego ojciec by mieć broń, która ochroni jego watahę. Bezlitosną bestię do zabijania, nie czującą niczego prucz satysfakcji z zadawania innym bólu.. Nie synem, którego ma chronić.
-Ale chciałem wiedzieć jak to jest.. Chciałbym.. - ciągnął dalej nie patrząc na wilczycę.
-Masz rację, że bawię się innymi, bo nie ma sumienia ale.. wkońcu coś poczułem.. - przyciszył ton w ostatnich słowach.
-Tak mi się wydaje.. - dodał ledwo słyszalnie.