Jaskinia Anabell

Ines

-Khe..Khe.. wybacz Jael, że się wtrącę, lecz mojego ślicznego mieszkanka zniszczyć się nie da, bynajmniej Adce się nie udało..- wyraziła swą opinię na ten temat i zamilkła. Owinęła łapy ogonem i przejechała pazurem po ziemi.

Naomi

Ada była dość bezpośrednią osobą. Dla Ady była krótka piłka. "-kochasz mnie?" nie bawiła się w żadne.. "bardzo Cię lubię... i się zastanawiam czy ty czujesz to samo do mnie... bla bla bla".
- No to mój Jaelku.. Czy kiedykolwiek czułeś coś.. do dwóch wader? - rzekła niedbale Ada.

Dante de Cossa

Schatt przypomniał sobie o prezencie i błyskawicznie położył go pod choinkę. Miał być dla Lei. Ale pomijając wszystkie szczegóły, liczył na to, że jej się spodoba, i jednocześnie nikt nie zauważył jego akcji. Teraz wystarczyło czekać na resztę.

Seth von Wiegemesser

Seth dał prezent pod choinkę i delikatnie się zza niej wyłonił.
- Co drogie panie porabiają? Nie spóźniłem się? - Dodał, wchodząc do środka. Jeszcze nie wszyscy przyszli, przynajmniej nie wybraniec, który dostanie od niego prezent.

Samuerian

Jael spojrzał na Adę.
- Pytasz mnie kochana, czy kiedykolwiek czułem coś do dwóch wader na raz? - spytał z uśmiechem. - Oczywiście. Znasz mnie. Podoba mi się przecież każda wilczyca. - zaśmiał się krótko i puścił do Ady oczko. Po chwili wziął butelkę i zakręcił nią, tak, że wypadło na... no proszę! Na Anabell! - Pytanie czy zadanie?

Ines

-Zadanie!- zawołała i się uśmiechnęła. No to ciekawe co nasz kochany Jael wymyśli, normalnie się doczekać nie mogła. Machnęła ogonem. -Nie, nie spóźniłeś się. Tylko wstęp przegapiłeś.- odpowiedziała mu, patrząc na butelkę.

Viktoria

Viki w końcu wkroczyła do pięknego domku An.
- Witajcie wszyscy! Przepraszam za spóźnienie - mówiła wesoło. Podeszła do choinki i położyła prezent dla Koku. - Koku jeszcze nie przyszła? Szkoda... O w co gracie? Mogę dołączyć? - i to mówiąc zasiadła w kółeczku. Tak, znowu grali w butelkę. Ale to była dość fajna gra.
- Przepraszam, że się wtrącam, ale czy Jael i Ada chodzą ze sobą? No ja nie w temacie jestem...

Ines

Spojrzała na Jaela później na Adę gdy to usłyszała. -Viki... szczerze to i ja tego nie wiem, ale raczej nie..- powiedziała i się uśmiechnęła. -A tak w ogóle, witam Cię Viktorio w moich skromnych progach, czy jak to się tam mówi.- zaśmiała się, wyczekując zadnia.

Kartel

Kar wpadł do domku An.
- Wybaczcie, ale mimo, że jestem w tej Watasze to i tak się jeszcze gubię - powiedział z czerwonymi rumieńcami na twarzy.
- Czy prezenty były już rozdawane? - zapytał.W tym samym czasie podszedł do Ady i dał jej gorącego buziaka w policzek.
- Jak się miewasz ukochana? - zaśmiał się. - Miałaś mi coś do powiedzenia jakiś czas temu... O co chodzi?

Samuerian

Jael zaśmiał się krótko.
- Nie, nie. Raczej ja z Adą nie chodzimy ze sobą. Chyba, że o czymś nie wiem! - rzekł młody wilk. - A co do zadania, An... Proszę cię, abyś zjadła czekoladę z majonezem. - Jael w ogóle nie miał pomysłu na zadanie dla Anabell. Wyjął więc kawałek czekolady posmarowanej majonezem i podał przyjaciółce.

Ines

-Jasne nie widzę problemu, aż tak złe być nie może.- powiedziała i ugryzła kawałek czekolady. Przełknęła i kolejny kawałek ugryzła, po kilku minutach czekolady już nie było. -Jael.. to jest obrzydliwe....- powiedziała i wystawiła język na znak obrzydzenia. Zakręciła butelką i wypadło na.. Viki. -Viki, zadanie czy pytanie?- zapytała patrząc na nią z niejakim błyskiem w oku. Już ona wiedziała co jej karze zrobić, bądź zada pytanie. -Kartel... masz tam jemiołę, zaproś Ade i tam się wybuziakujcie.- powiedziała do niego i wskazała pyskiem na jemiołę.

Viktoria

Viki także spojrzała na Adę a później na Jaela. Na serio wyglądali jakby ze sobą flirtowali. A zdrada Ady mogłaby być ciosem dla wrażliwego Kar'a. Ale Viki też by się załamały gdyby Jael był zajęty przez małą wilczycę. Wyjęła prezent z łap Kartela i położyła go pod choinką. Nie chciała teraz się zamartwiać, więc zajęła się grą.
- Fuj! Jael, ale ty masz pomysły! - powiedziała z obrzydzeniem.
- A co do ciebie An to poproszę... Zadanie! - powiedziała.

Ines

-Zadanie mówisz?Wiem!-zerwała z jemioły jeden koralik (tak ten owocek co na niej rośnie) i podała Viktorii. -Masz, zjedz go.- powiedziała i się uśmiechnęła idiotycznie, puściła do niej oczko i się położyła, będzie oryginalna i sobie poleży, o!

Viktoria

Viki wzięła ostrożnie owoc z jemioły. Po plecach przeszły jej ciarki, a do głowy wpadł pomysł. Wrzuciła owoc do buzi i nie gryząc go połknęła w całości. Udała obrzydzenie, bo smaku nie poczuła i padła na ziemię. Język wywaliła na wierzch, zamknęła oczy i przestała oddychać. Udawała, że nie żyje.

Ines

-O ja pierd... o cholera!- podeszła przerażona do Viki. -Viki, Viki... żyjesz? Nie? To czekaj, zrobimy operację.- pobiegła do spiżarni i zaczęła szukać czegoś ostrego. Po chwili przyszła z nożem w pysku i pochyliła nóż nad jej brzuchem. -Musimy ją do życia przywrócić!- powiedziała. Wiedziała, że Viki udaje, to było.. takie, takie.. aktorskie? Tak, dokładnie. Ale aktorką to Viki by dobrą była.

Naomi

Ada uśmiechnęła się zachęcająco do Kartela, po czym zauważyła Viktorię. Ada zachowała zimną krew. Wiedziała, że Viki udaje. Jak była mała to te owocki jadła kilogramami. Nie mogły jej zaszkodzić. Jednak udała, zmartwioną, aby Viki mogła zrobić kawał innym.

Samuerian

- Dobra! - zawołał Jael. Złapał nóż, który trzymała Anabell i rzekł: - Ja ją rozpruję, a ty Lejuś wyjmiesz jej wnętrzności. A potem jak znajdziemy owoc to włożymy wszystko z powrotem. Dobra? - Jael także wiedział, że Viki udaje, więc postanowił się pobawić.

Viktoria

Viki nadal leżała w bezruchu. Długo mogła nie oddychać. Dużo pływała i miała pojemne płuca co pozwalało jej dłużej wytrzymywać bez oddychania. Zauważyła, że an przyniosła nóż, ale że też zauważyła, że Viki udaje. Viki, więc się nie przeraziła. Na jej pysku pojawił się lekki uśmiech, który po chwili znikł.

Ines

-Jael! Ja wyjmę wnętrzności, bo to fajne. Zresztą daj mi ten nóż, bo sobie jeszcze coś zrobisz.- rzuciła do niego oburzona i zabrała nóż. Pochyliła się nad Viki i przejechała lekko ostrzem po jej brzuchu. Została tylko ryska, niewielka, ale zawsze jest.

Lea

- Dobra! -zawołała Lea. - Ale najpierw spróbuję jej zrobić masaż serca. - Mówiąc to położyła łapy na piersi Viktorii i zaczęła potrząsać wilczycą co jakiś czas wołając - Żyyj! - Niczym Frankenstein ożywiający swoją bestię.