Miejsce Sasuke

Artemis

- Bo jesteś mądrzejsza niż nocne lisice, ładniejsza niż tamta i wiesz, czego chcesz- powiedział, okrążając ją. Spojrzał jej głęboko w oczy i szepnął:
- Dlatego niech żaden wilk, tym bardziej spoza Ognia, Tobą nie pomiata.

Podszedł do Evany.
- A Ty... Odejdź w pokoju. I uważaj na swoje Alfy- Sasuke był dziś w zbyt złym nastroju, by się hamować w czymkolwiek.

Diamond

Wodziła za nim wzrokiem, zamyśliła się nad jego słowami i zaintrygował ją jeszcze bardziej. - Dziękuję... - odrzekła.- Żałuję, że cie nie spotkałam wcześniej - uśmiechnęła. - Co zamierzasz zrobić z tamtą z Nocy? - spytała bez większego zainteresowania.

Artemis

Popatrzył ponownie na Diamond.
- Nie obchodzi mnie. A jeśli jeszcze raz mi się napatoczy zanim pomyśli, zabiję lisicę- powiedział od niechcenia. Czuł na sobie jej spojrzenia. Wytrzymał je bez problemu, choć go ciekawiły.

Legenda

Ukłoniła się jemu pokazując, że darzy go szacunkiem. Odwróciła się skinęła łbem Diamond i zaczęła się pomału oddalać z tam tond.

Diamond

Pokiwała łbem na Evane - Kolejna mądra co wchodzi na obce tereny - pomyślała.
- Sądząc po twojej postawie i zachowaniu zgaduję, że jesteś wojownikiem - spojrzała w niebo.

Artemis

Popatrzył jej w oczy.
- Uważaj z pytaniami. I z zgadywaniem. Więcej myśl, niż mów- powiedział. Tym razem skinął łbem- tak, jest wojownikiem. Jego oczy stały się delikatniejsze w wyrazie.

Diamond

- Hmmm - zamyśliła się,szurała od czasu do czasu ogonem.
Jego silny charakter coraz bardziej jej się podobał lecz jak zawsze niczego nie dała po sobie poznać. - pogoda - mruknęła do siebie i skupiła się na zachmurzonym niebie. Po chwili dwa znamiona pod oczami zabłyszczały a słońce jakby gasło, na niebie powoli pojawiał się księżyc i robiło się teraz chłodniej.

Artemis

Zauważył to i zapamiętał. Jego pysk nawet na chwilę nie zmienił wyrazu.
- Lubię deszczowe noce- stwierdził, by ją sprawdzić.

Diamond

- Co ty nie powiesz - uśmiechnęła się i wstała, zaszurała ogonem i nagle zerwał się silny wiatr,który rozwiał jej futro i lekko uniósł jej ciało ponad ziemię. Opadła i wbiła swój wzrok w ziemie ukrywając świecące na fioletowo oczy. Niebo zachmurzyło się i zbierało się na deszcz - Deszcz dobrze zrobi tym wysuszonym rośliną - pomyślała.

Artemis

- Prawdziwe burze, gdzie stopniują się emocje- wyszeptał, patrząc na nią i natychmiast podnosząc zadek w górę.

Diamond

- Taaak - przeszła obok niego i delikatnie musnęła go ogonem w bok.
- Pora już na mnie, chyba - szepnęła i stała jeszcze tak obok niego.

Artemis

- Musisz się postarać, by wyjść...- powiedział z błyskiem w oku. Zagrodził jej oczywiście wyjście, niby przypadkiem muskając ją ogonem.
- To pora na coś innego, Diamond.- powiedział, lekko trącając ją w bok, by znalazła się w głębszej części legowiska.

Diamond

- Czyżby...- uśmiechnęła się tajemniczo i usiadła. Patrzyła mu głęboko w oczy, wciąż była nader spokojna. - A więc?Masz jakieś plany...- uśmiechnęła się kątem pyska a jej ślepia zabłyszczały.

Artemis

- Plany? Ja żyję chwilą...- skłamał. Otarł się o jej szyję i bok. Nie patrzył jej już w oczy, ale... Nieważne. Każdy powyżej dziecięcej granicy wieku skuma, o co chodzi.

Sasuke zadarł łeb wyżej, gdy złapał ją delikatnie za kark. Odczuła to, ale nie doznała żadnej szkody, żadnego bólu. Napewno jednak był dużo silniejszy.

Diamond

Czuła jak delikatnie złapał ją za kark, uśmiechnęła się szerzej. Obróciła łeb w jego stronę i wyszeptała mu do ucha -Podobasz mi się - jednak te słowa były bardzo tajemnicze. Tym samym delikatnie polizała go po pysku...

Artemis

- Chcesz tego...- zapytał jedynie. Zapytał o to po raz pierwszy w życiu.

Diamond

Wbiła wzrok w ziemię, zazwyczaj wiedziała czego chcę teraz jednak była zakłopotana. Spojrzała na niego - Jeśli ci na mnie zależy to sam zdecydujesz, podobasz mi się, ale wolałabym z tym zaczekać - odpowiedziała i położyła się nie czując jego uścisku.

Artemis

Oblizał pysk. Po chwili zwyczajnie się obok niej położył. Patrzył gdzieś przed siebie. Czekał na to, co powie. Czy coś powie. Jakoś nie przeszkadzała mu, a wydawała się trochę do niego podobna.

Diamond

Spojrzała w niebo, zamyśliła się i spojrzała z powagą na niego. - Zaimponowałeś mi...widzę, że jesteśmy do siebie podobni. - jej oczy delikatnie migały.

Artemis

- Zaimponowałem? - zdziwił się, choć nie dał po sobie poznać. W głowie wciąż miał morał bajki z dzieciństwa- "Bywa często zgubiony, kto lubi być chwalony". Nie spojrzał więc na nią, a zapamiętywał każdy jej szczegół. Zapach, dźwięki, sposób myślenia, czy... ruchy uszu i oczu. Swoich znać trzeba- o tym także wiedział aż za dobre.