Test na Pomocnika Lekarzy - Beherit

Beherit

Beherit uśmiechnął się. W tej Krainie świeżego powietrza jest pod dostatkiem, czyż nie? Przeciągnął się i kontynuował:
- Epilepsja to inaczej padaczka. Cechuje się pojawianiem napadów padaczkowych. Jest ona wyrazem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych - zakończył.

Atrita

- Definicja dobra, jednak chodziło mi również o objawy ogólne, przyczyny oraz pomoc osobie, która doznała epilepsji - odezwała się spokojnie, wpatrując w złotego wilka. Odpowiadał nie wybitnie, ale dobrze. Przynajmniej jak na razie. Zastanawiało Ritę tylko to, dlaczego zawsze ze zdających trzeba wyciągać wszystko krok po kroku... Cóż.

Beherit

Behvio westchnął. Przełknął ślinę i machnął skrzydłami. Zastanowił się chwilkę nad odpowiedzią, po czym rzekł:
- Przyczynami padaczki mogą być: zaburzenia równowagi pomiędzy neuroprzekaźnikami pobudzającymi i hamującymi; obniżony próg pobudliwości neuronów spowodowany np. zaburzeniami elektrolitowymi; zaburzenia pracy pompy sodowo-potasowej, wynikające z niedoboru energii - zaczerpnął powietrza i zaczął ciągnąć dalej:
- Chorego należy położyć na boku, pod żadnym pozorem nie wolno podkładać mu niczego pod łeb, nie dawać picia, nie powstrzymywać drgawek i nie wkładać niczego między żeby. Powinniśmy chronić, w szczególności, głowę i kręgosłup przed okaleczeniem, przez pobliskie przedmioty. Należy ułatwić choremu oddychanie - zakończył.

Atrita

- Działanie dobre, jednak przyczyny, jakie podałaś mnie nie interesują. Nie patrz teraz z punku medycznego, podręcznikowego, a środowiskowego. Co powoduje padaczkę? - zapytała na koniec, powtarzając jedną z części poprzedniego pytania. Po co jej suche regułki? Ona chciała przykładów prosto z życia.

Beherit

Beherit znów się przeciągną. Te wszystkie pytania, ta dokładność...
- Mhm, co powoduje padaczkę?... Urazy mózgu; przebyte operacje na otwartym mózgu, np.: z powodu tętniaka, nowotworu, wylewu krwi; również zmiany hormonalne, zmiany z dojrzewaniem mogą spowodować uaktywnienie się padaczki; zmiana aktywności falowej mózgu, np.: gdy przechodzi się ze snu do stanu czuwania i na odwrót; albo po prostu nagły atak spowodowany między innymi przez światło, np.: gdy wychodzi z ciemnego miejsce wprost na mocne światło - zakończył z nadzieją, że ta odpowiedź spodoba się Ricie.

Atrita

Skinęła krótko.
- Ogólnie dobrze, ale zapomniałeś o alkoholu oraz wysiłku fizycznym. Niemniej zaliczam. - Mlasnęła głucho językiem, zastanawiając się nad kolejnym pytaniem. - A teraz przejdźmy do czegoś innego. Co uzyskam z maku? - zapytała wtem ni stąd, ni zowąd, koncentrując szkarłatne spojrzenie na złotym basiorze. Inni nie zaliczyli tego pytania, ale kto wie... może jemu się uda?

Beherit

- Niedojrzałe jeszcze makówki można zerwać i sporządzić z nich opium. Jest to lek, dzięki któremu możemy kogoś uśpić, odurzyć, acz także uspokoić. Również dobrą właściwością tego opium są działania przeciwbólowe - zakończył. Ziewnął cicho i wlepił swoje spojrzenie w Atritę. Spojrzał na nią krzywo, ach zaraz ten test obleje.

Atrita

/Nie mam sił się już z tym opium bawić.../

Skinęła krótko, nie patrząc jednak na złotego basiora, a gdzieś w bok. Kontemplowała leniwie otoczenie, milcząc nieprzerwanie, nie odzywając się nawet krótkim słówkiem. Wreszcie westchnęła i przeniosła wzrok na skrzydlatego samca.
- Jakie właściwości ma mięta? - zadała kolejne, banalne w jej mniemaniu pytanie. Zbliżali się do końca, oj tak.

Beherit

Behcio pokręcił łbem. Chyba troszkę odpłyną. Spojrzał na Atritę.
- Mięta? Ach, mięta... Mięta ma działa uspokajająco. Ludzcu, pradawni znachorzy używali jej do leczenia bólu głowy, brzucha; gorączki, przeziębienia, czy grypy - rzucił. Nie mógł się skupić. Urodziły mu się szczeniaki i teraz koniec wolności. Musi się nimi opiekować. Znów potrząsnął łbem. Jako lekarz musi być skoncentrowany.

Atrita

Mlasnęła cicho, wpatrując się w złotego wilka oceniającym, analitycznym wzrokiem.
- Odpowiedzi miałeś nie najgorsze, chociaż czasami musiałam wyciągać je z Ciebie wręcz siłą. Popełniłeś również kilka błędów - odezwała się, poruszając niespiesznie końcówką długiego ogona. - Niemniej usterek nie było masakrycznie dużo, Twoje wypowiedzi były wystarczające. Poza tym, stajesz się także Pomocnikiem po to, aby wciąż się uczyć - mówiła dalej, podnosząc się mozolnie. - Zaliczam Ci ten test, lecz będę Cię miała na oku, Samotniku.

Beherit

Beherit skinął łbem. Wysłuchał dokładnie Rity. Na jego kufie malowała się radość - w końcu osiągnął to czego tak bardzo pragną. Teraz już może leczyć inne wilki... I zwierzęta żyjące w tej Krainie...
- Dziękuję Ci - uśmiechnął się.

Atrita

Skinęła krótko, po czym przeciągnęła się mocno. Miała dość trwania ciągle w jednym miejscu, musiała się przespacerować. Albo polatać. Tak, ta opcja wyglądała nader kusząco i wyśmienicie.
- Musisz się jeszcze wiele nauczyć, więc studiuj, Samotniku - odezwała się do złotego basiora. - Ucz się, abyś mógł coraz lepiej pomagać wilkom - dodała, aby zaraz odwrócić się w swoją stronę, rozkładając pierzaste, barwne skrzydła na całą ich szerokość. Uśmiechnęła się lekko, delikatnie, zginając łapy i wybijając się mocno z podłoża. Zamachnęła się skrzydłami, delektując się wiatrem czochrającym sierść i pióra. - Gratuluję i do zobaczenia - zwróciła się jeszcze do Beherita i odleciała z tego miejsca.

z.t.