Test Dasty

Dasty

- To ty wprowadziłeś mnie w błąd przy tym podaniu sytuacji, drugi błąd? Wskaż mi go. - czekała na pokazanie jej swojego błędu. Każde jego słowo było dla niej cenną uwagą.

Krik

-Ja? Nie. Ja opisałem sytuację, nie powiedziałem, że wilk jest obcy, a jedynie, że go nie znasz.-Zrobił krótką przerwę.-Drugi? Raczej pierwszy. Mówiłam, że nie chodzi mi o walkę, a ty stwierdziłaś automatycznie, że nie będę pytał o słabe punkty i inne podobne temu rzeczy.

Dasty

- Ponieważ jak mówisz słabe punkty itp. należą do zakresu walki prawda? Co do tej sytuacji to dobrze, zgadzam się, ale już nie dyskutujmy mniejsza z tym. - z pokorą przyjęła swe 'błędy' i czekała na dalsze polecenia.

Krik

Basior usłyszał w jej głosie sarkazm, albo przynajmniej coś, co go przypominało.-Ale wracając do testu. Wiem, dlaczego chcesz być wojowniczką, ale dlaczego walczysz?

Dasty

- Ponieważ to to co kocham robić w czym tkwi ma pasja i umiem to robić najlepiej. Jedna wilczyca będzie znakomitym szpiegiem inna wspaniałą matką a jeszcze inna wojowniczką. - odrzekła.

Krik

-Tak, ale dla kogo, dla czego walczysz. Możesz być pustą wojowniczą, lub z jakimś celem, motywacją. Którą jesteś?-Spytał patrząc w jej oczy. Jego same miały wyraz wyzwania.

Dasty

- Walczę dla samej siebie i wierz mi, że mam swój cel. - odrzekła przymrużając ślepia. Pomyślała o tym czego dziś się dowiedziała, że zmarł jej ojciec wspaniały wojownik. Przysięgła sobie, że będzie taka jak on. Ciężko jej było trzymać dziś uczucia na wodzy acz była twarda. Jej ślepia błysnęły smutkiem.

Krik

Jeden kącik kufy basiora na moment powędrował do góry.-Dobrze. Walczysz dla siebie, a jaki jest cel twojej walki? Pytam Cię o to, bo możesz mieć serce, lecz nie duszę wojownika... .

Dasty

Spuściła wzrok niżej lecz wciąż go obserwując. - Hmm...chronić watahę i wilki należące do niej. To cel, priorytet wojownika. Jestem gotowa oddać za watahę i każdego bez wyjątków jej członka swe życie. Poza tym mym celem jest stać się dobrą i skuteczną wojownikiem jakim był mój ojciec. - jej ślepia mignęły. Wilk delikatnie ją drażnił zagłębiając się swymi pytaniami w tej sprawię.

Krik

-Rozumiem.-Powiedział. Nie chciał naruszać jej prywatności, ale musiał wiedzieć. Nie pytał o jej ojca, czy życie prywatne. Zadał jeszcze jedno pytanie.-Czym jest dla Ciebie Wataha? Czym jest dla ciebie również Wataha Nocy?

Dasty

- Rodziną. Czymś co szanuję i kocham i czego na pewno nie dam skrzywdzić. Moim miejscem. - odrzekła krótko. Jej spojrzenie było teraz puste i nie wyrażało ogromnych emocji jakie nią targały.

Krik

Wilk uśmiechnął się do Dasty.-Wybacz, że o to pytałem, ale musiałem widzieć. Masz duszę wojownika. Teraz pokaż, co umiesz jako wojowniczka.

Dasty

Skinęła łbem i przyjęła pozycję prężąc mięśnie już z przemyślaną strategią. Ukazała białe kły, które systematycznie się rozszerzały i zwężały przy każdym głośniejszym warknięciu.

Krik

Wilk stanął lekko ukosem do wilczycy. rozluźnił swoje mięśnie, spuścił łeb, rozluźniając mięśnie karku, kątem oka przypatrywał się waderze.

Dasty

Nie spuściła nawet na moment z niego wzroku stawiała wolne lecz pewne kroki okrążając go. Jej sierść się zjeżyła powarkiwanie było donośne i tak charakterystyczne, że aż nie przypominało warczenia wilczycy. Poruszała się cały czas na ugiętych łapach gotowych do skoku. Jej kły migały w świetle księżyca.

Krik

Stał cały czas tak, jak stał. Jedyne, po poruszało się na jego ciele to sierść, szarpana chłodnym wiatrem i oczy, które śledziły każdy ruch wilczycy, mimo pozornej nieruchomości.

Dasty

Nie czekając już ani chwili skoczyła znienacka i w poślizgu na grzbiecie przeleciała pomiędzy łapami wilka łapiąc kłami za jego tylną łapę a konkretnie jej celem było ścięgno. Pociągnęła za sobą łapę wstając i zarzuciła jego ciałem w powietrzu wyrzucając ją w górę i uderzając nim o gałąź nad nimi tym samym rozrywając ścięgno u prawej tylnej łapy.

Krik

Wilk zaklął cicho. Na trzech łapach rzucił się do przodu, a że poleciał za Dasty, ta stała teraz do niego tyłem. Złapał ją za łapę w zgięciu, tak mocno, że ta musiała uklęknąć. Rzucił się jej do gardła, łapiąc ją i przygniatając jej pysk do ziemi.

[PS. przepraszam, że tak długo nie odpisywałam]